Αμαζόνιος: Η εκτροφή βοοειδών και η καλλιέργεια σόγιας βασική αιτία των πυρκαγιών υποστηρίζουν οι ειδικοί

Το βοδινό κρέας και η γενετικά μεταλλαγμένη σόγια που αγοράζουν αφειδώς όλες οι χώρες του κόσμου είναι οι γεωργικές δραστηριότητες που καταστρέφουν τον Αμαζόνιο και, σύμφωνα με όλους τους ερευνητές, εξηγούν τη δραματική αύξηση των πυρκαγιών στο τροπικό δάσος.

Βοδινό

«Η εκτεταμένη εκτροφή βοοειδών είναι ο βασικός παράγοντας της αποψίλωσης του Αμαζόνιου. Λίγο περισσότερο από το 65% των αποψιλωμένων εκτάσεων στον Αμαζόνιο πλέον χρησιμοποιούνται ως βοσκοτόπια», εξηγεί ο Ρομούλο Μπατίστα, ερευνητής της Greenpeace.

H Βραζιλία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας βοδινού κρέατος παγκοσμίως. Οι εξαγωγές βοδινού έφτασαν το 2018 το ρεκόρ του 1,64 εκατομμυρίου τόνων (πηγή: Ένωση Εξαγωγικών Βιομηχανιών Κρέατος Βραζιλίας). Βασικές αγορές είναι η Κίνα και ακολουθούν η Αίγυπτος και η ΕΕ.

Πίσω από την πρώτη θέση της Βραζιλίας βρίσκονται λίγο περισσότερα από είκοσι χρόνια ιδιαίτερα εντυπωσιακής ανάπτυξης. Από το 1997 ως το 2016, για παράδειγμα, η χώρα δεκαπλασίασε τις εξαγωγές της σε βοδινό κρέας (σε βάρος όσο και σε αξία).

Στην αγορά κυριαρχούν τρεις μεγάλες εταιρείες: η JBS, η Minerva και η Marfrig.

Σόγια

Οι γεωργικές δραστηριότητες καταλαμβάνουν σχεδόν το 6,5% των αποψιλωμένων εκτάσεων του Αμαζονίου.

Ήδη πρώτος εξαγωγέας σόγιας παγκοσμίως, μπροστά και από τις ΗΠΑ, η Βραζιλία εξήγαγε 83,3 εκατομμύρια τόνους το 2018, δηλαδή αύξηση 22,2% σε σχέση με το 2017, σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών της χώρας.

Η αυξητική αυτή τάση εξηγείται κυρίως από τις ανάγκες της Κίνας, πρώτου εισαγωγέα της βραζιλιάνικης σόγιας, κυρίως γενετικά μεταλλαγμένης. Ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ- Κίνας έχει αναγκάσει το Πεκίνο να αγοράζει περισσότερη σόγια από τη Βραζιλία για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της κτηνοτροφίας της.

Οι εξαγωγές σόγιας από τη Βραζιλία στην Κίνα αυξήθηκαν κατά 30% πέρυσι.

Η καλλιέργεια σόγιας είναι μία από τις βασικότερες που σιγά σιγά αφαιρεί εδάφη από το δάσος του Αμαζονίου. Όμως το 2006 τέθηκε σε εφαρμογή μορατόριουμ κι έτσι «μετά το 2008 λιγότερο από το 2% της σόγιας που καλλιεργείται στον Αμαζόνιο παράγεται σε αποψιλωμένες περιοχές», επισημαίνει ο Μπατίστα.

Η Ευρώπη επίσης αγοράζει βραζιλιάνικη σόγια, την οποία χρησιμοποιεί κυρίως για ως τροφή για τα ζώα εκτροφής, σύμφωνα με τη Greenpeace. Η ΜΚΟ είχε καταγγείλει τον Ιούνιο «τον εθισμό» της Ευρώπης στις εξαγωγές σόγιας από τη Λατινική Αμερική.

Η καλλιέργειας σόγιας στη Βραζιλία γνώρισε τεράστια άνοδο τη δεκαετία του 1970 με τη μετακίνηση των παραγωγών από το νότιο τμήμα της χώρας προς τα κεντροδυτικά, την ανάπτυξη νέων τεχνικών και τη χρήση ζιζανιοκτόνων.

^{Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ,AFP}

^{https://www.kathimerini.gr}

Γιατί καταστρέφεται ο Αμαζόνιος; Χωράφια, αγελάδες και χρυσός πάνω στις στάχτες

Γράφει η Ηλέκτρα Κλείτσα

Τον περασμένο Ιούλη, ήρθε στο φως της δημοσιότητας μια ιδιαίτερα ανησυχητική είδηση: από τις αρχές του χρόνου, όταν ο Ζαίχ Μπολσονάρου ανέλαβε την προεδρία της Βραζιλίας, υπολογίζεται ότι ο Αμαζόνιος χάνει δασικές εκτάσεις ίσες με ένα γήπεδο ποδοσφαίρου κάθε λεπτό. Αυτή η είδηση, έχει πλέον ξεπεραστεί από μια ακόμη πιο ζοφερή πραγματικότητα. Οι αμέτρητες πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει τις τελευταίες εβδομάδες στο τροπικό δάσος, καταστρέφουν ανυπολόγιστης περιβαλλοντικής σημασίας οικοσυστήματα, ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο το ρυθμό αποδάσωσης του Αμαζονίου.

Οι απώλειες

Δεν είναι μόνο ότι ο ουρανός των μεγάλων πόλεων της Βραζιλίας και άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής έχει γίνει μαύρος από τους καπνούς. Δεν είναι μόνο οι τρομακτικές επιπτώσεις στην ατμόσφαιρα από τις ίδιες τις φωτιές, αλλά και από τις καταστροφές των δασών που απορροφούν μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα. Δεν είναι μόνο οι επιπτώσεις στο κλίμα της περιοχής, που ρυθμίζεται από τα τροπικά δάση του Αμαζονίου, ούτε αυτές που θα υποστεί το δαιδαλώδες σύστημα των ποταμών και των παραποτάμων, ή των υπόγειων υδροφορέων. Είναι και -αν όχι κυρίως- η απώλεια σημαντικού τμήματος της βιοποικιλότητας του δάσους του Αμαζονίου, που αντίστοιχή της δεν υπάρχει πουθενά στον πλανήτη.

Για να αντιληφθεί κανείς την έκτασή της, αρκεί η αναφορά σε είδηση του 2017, σύμφωνα με την οποία κάθε δύο μέρες ανακαλύπτεται στον Αμαζόνιο ένα νέο είδος χλωρίδας ή πανίδας. Στις τεράστιες φωτιές που καταστρέφουν τον Αμαζόνιο σήμερα, χάνονται είδη που δε θα μάθουμε ποτέ ότι υπήρξαν. Κάποια από αυτά θα μπορούσαν ενδεχομένως να φανούν χρήσιμα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Κάποια άλλα είδη, ενδεχομένως να έπαιζαν κομβικό ρόλο στην ισορροπία της τροφικής αλυσίδας και να συμπαρασύρουν στην εξαφάνιση πολλά ακόμη.

Ιθαγενείς

Πέρα από τα φυτά και τα ζώα όμως, υπάρχουν και οι άνθρωποι. Όχι μόνο το σύνολο των κατοίκων του πλανήτη και οι επόμενες γενιές που θα επηρεαστούν πιο έμμεσα και πιο μακροπρόθεσμα από την καταστροφή, αλλά οι σημερινοί κάτοικοι του δάσους του Αμαζονίου. Οι ιθαγενικές φυλές που επιμένουν να ζουν μέσα στο δάσος, προστατεύοντας το και εξαρτώντας την ύπαρξή τους από αυτό. Κάποιες από αυτές τις φυλές θα σβήσουν μαζί με τη φύση της περιοχής, χωρίς να μάθουμε ποτέ ότι υπήρξαν. Κάποιες άλλες, είναι γνωστές όχι μόνο για τη μεγάλη πολιτισμική κληρονομιά που κουβαλάνε, αλλά και για τους μεγάλους αγώνες ενάντια στην καταστροφική επέλαση της «ανάπτυξης» στον Αμαζόνιο. Μια από τις πιο εμβληματικές μορφές αυτού του αγώνα, ήταν ο Τσίκο Μέντες, που δολοφονήθηκε το 1988 γιατί προσπαθούσε να οργανώσει τους αυτόχθονες ενάντια στην καταστροφή του δάσους που ήταν πάντα το σπίτι τους και η επιβίωσή τους. Σήμερα οι δολοφόνοι του (οι μεγάλες επιχειρήσεις αγροτικής παραγωγής και εξορύξεων και οι κυβερνήσεις που τις υπηρετούν) ολοκληρώνουν το καταστροφικό τους έργο κατακαίγοντας τον Αμαζόνιο. 

Ένα γιγάντιο, «ενοχλητικό» δάσος

Στις περισσότερες περιπτώσεις δασικών πυρκαγιών, οφείλει κανείς να είναι προσεκτικός και να έχει συγκεκριμένες αποδείξεις και στοιχεία, πριν μιλήσει για εμπρησμό και μάλιστα με συγκεκριμένο σχέδιο. Στην περίπτωση όμως του Αμαζονίου, που απειλείται από τεράστια συμφέροντα εδώ και δεκαετίες, ιδιαίτερα όταν το ίδιο χρονικό διάστημα ξεσπάνε αμέτρητες φωτιές σε αμέτρητα διαφορετικά σημεία του, το να μιλάει κανείς για τυχαία γεγονότα είναι τουλάχιστον αφέλεια. Μετά τις μπουλντόζες, που όπως φαίνεται κινούνταν με πολύ αργούς ρυθμούς, ήρθαν οι φωτιές.

Γιατί όμως καταστρέφεται ο Αμαζόνιος; Τι θέλουν να πετύχουν αυτοί που βγάζουν από τη μέση το «άχρηστο» κατά τη γνώμη τους δάσος; Το τελευταίο διάστημα, εταιρείες εξορύξεων πετρελαίου και χρυσού, παρενοχλούν όλο και πιο έντονα τις κοινότητες ιθαγενών που προστατεύουν τα δάση του Αμαζονίου. Εταιρείες αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής ονειρεύονται τη μετατροπή ακόμη μεγαλύτερων δασικών εκτάσεων σε καλλιέργειες και βοσκοτόπια. Τα πιο μεγάλα τμήματα του τροπικού δάσους, προορίζονται ακριβώς γι αυτό: νέες κτηνοτροφικές μονάδες και νέα χωράφια. Πόσα χωράφια όμως χρειάζονται στον πλανήτη; Δεν τους φτάνουν αυτά που δημιούργησαν ήδη; Σε τελική ανάλυση, ο Αμαζόνιος δεν καταστρέφεται σήμερα, αλλά εδώ και πολλές δεκαετίες.

Χωράφια για μια φορά

Όχι, τα χωράφια δεν τους φτάνουν, γιατί το έδαφος στον Αμαζόνιο δεν είναι φτιαγμένο για να παράγει σόγια. Είναι κατάλληλο για να συντηρεί αιωνόβια τροπικά δάση, αλλά πολύ φτωχό σε θρεπτικά συστατικά που απαιτούνται στην αγροτική παραγωγή. Έτσι, μετά από μία ή το πολύ δύο χρονιές παραγωγής, το «χωράφι» αχρηστεύεται. Σύντομα, οι εταιρείες παραγωγής αγροτικών προϊόντων και ζωοτροφών ψάχνουν το επόμενο «χωράφι», στο επόμενο εξίσου ακατάλληλο κομμάτι του Αμαζονίου. Αιώνες φυσικής ιστορίας, ανυπολόγιστης αξίας φυσικός πλούτος, πολιτισμική κληρονομιά, αχαρτογράφητη βιοποικιλότητα, ανθρώπινες ζωές, καταστρέφονται για να δώσουν αγροτική παραγωγή για ένα ή δύο χρόνια. Αυτή η εικόνα συνοψίζει τον απόλυτο παραλογισμό που ονομάζεται καπιταλιστικό σύστημα.

Ένας αποτελεσματικός υπάλληλος

Αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική, θα υπήρχε λίγος χώρος για γέλια. Ο πρόεδρος της Βραζιλίας, που από την πρώτη μέρα της ανόδου του στην εξουσία έκανε ξεκάθαρο ότι το δάσος του Αμαζονίου αποτελεί εμπόδιο για τις μεγάλες επιχειρήσεις τα συμφέροντα των οποίων υπηρετεί, κατηγορεί σήμερα για τις φωτιές τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Όταν ο ίδιος έχει φροντίσει να παραδώσει τον Αμαζόνιο στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που καθορίζουν την τύχη του πλανήτη. Όταν οι εταιρείες για των οποίων τα κέρδη φροντίζει, παίζουν στα ζάρια την επιβίωση της φύσης και των ανθρώπων για να ταΐσουν για άλλη μια χρονιά τα βοοειδή στις μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες της γης. Αυτός ο παραλογισμός δεν έχει επιστροφή. Θα τον ανατρέψουμε, ή θα μας αφανίσει.  

http://net.xekinima.org/giati-katastrefetai-o-amazonios-xorafia-age/?fbclid=IwAR34RqB0sNbHDE441kpbbd05--iRdZjVsXyaEhEhAnsWZQQgDoZu_aem40s

Ένας ψυχολόγος συμβουλεύει: Για να μην χάσετε τον εαυτό σας, μιλήστε ανοιχτά!

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Δεν είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα όταν μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά, να εκφέρουμε την άποψη μας και τα συναισθήματα μας; Σαφώς είναι!

Βέβαια, κύριο μέλημα μας, θα πρέπει να είναι πως με τα λόγια μας δεν προσβάλουμε και δεν υποτιμούμε τους άλλους…

Η ελευθερία στην επικοινωνία σημαίνει ένα σωρό αρετές όπως αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια, διεκδικητικότητα, οι οποίες είναι απαραίτητες για να έχουμε μια καλή ψυχική υγεία. Παρόλα αυτά, υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται να εκφραστούν. Ζορίζονται να μιλήσουν ανοιχτά, να πουν τη γνώμη τους, να διεκδικήσουν τα θέλω τους.

Αντιθέτως παραμένουν σιωπηλοί και παρατηρητές της ζωής τους. Συχνά για να αποφύγουν την οποιαδήποτε διένεξη, υποτάσσονται σε προσταγές καταπιέζοντας τις επιθυμίες και τα θέλω τους. Προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες προκειμένου να μη γίνουν «ενοχλητικοί»… Γι’ αυτό το λόγο, υπομένουν κακότροπες συμπεριφορές, άσχημα λόγια, υποτιμητικά σχόλια, μόνο και μόνο για να αποφύγουν μια επικείμενη σύγκρουση. Βάζουν στην άκρη τον εγωισμό τους…

Τελικά το αποτέλεσμα είναι  να νιώθουν αδύναμοι, ανήμποροι να διαχειριστούν την οποιαδήποτε σχέση… τόσο με την οικογένεια όσο και με φίλους και συναδέλφους.  Κουβαλάνε ένα μεγάλο φορτίο από δυσάρεστα συναισθήματα και χωρίς να το καταλάβουν… έχουν αρχίσει να χάνουν τον εαυτό τους.

Πως να ενθαρρύνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό ώστε να μπορούμε να μιλάμε «ανοιχτά»; Τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της (αυτό)υποτίμησης;

Σίγουρα δεν χρειάζεται να πάει κανείς στο άλλο άκρο και να πληγώνει τους άλλους επιβάλλοντας τη γνώμη του, ούτε χρειάζεται να καταφύγουμε στα κλάματα και να προκαλέσουμε την λύπηση των άλλων… Κυρίως χρειάζεται να είμαστε ειλικρινείς και άμεσοι. Να είμαστε ΕΜΕΙΣ, ο εαυτός μας! Δηλαδή να μιλήσουμε για τον εαυτό μας, γι’ αυτό που νιώθουμε, γι’ αυτό που θέλουμε, γι’ αυτό που εν τέλει είμαστε! Χωρίς το φόβο ότι είναι ένας κακώς νοούμενος εγωισμός.

Εγωιστικό δεν είναι να εκφράζουμε τον εαυτό μας. Εγωιστικό είναι να θέλουμε να τον επιβάλουμε.  

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

«Ταξιδιωτική οδηγία» της Διεθνούς Αμνηστίας μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις στις ΗΠΑ

Μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις ενόπλων στις ΗΠΑ το Σαββατοκύριακο, η Διεθνής Αμνηστία εξέδωσε χθες Τετάρτη προειδοποίηση προς τους επισκέπτες στη χώρα αυτή να επιδεικνύουν τη μέγιστη προσοχή. Η οργάνωση εξήγησε ότι έδωσε στη δημοσιότητα την «οδηγία» αυτή λόγω «της ανεξέλεγκτης βίας με τη χρήση πυροβόλων όπλων, η οποία είναι πλέον τόσο διαδεδομένη στις ΗΠΑ που σηματοδοτεί κρίση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Η προειδοποίηση της Διεθνούς Αμνηστίας – συνταγμένη κατά τρόπο ώστε να θυμίζει τις ταξιδιωτικές οδηγίες που εκδίδει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τους Αμερικανούς που επισκέπτονται άλλες χώρες – τονίζει ότι οι επισκέπτες στις ΗΠΑ πρέπει να «επαγρυπνούν πάντα και να ανησυχούν για την οπλοφορία του πληθυσμού, που είναι πανταχού παρούσα». Κατά το κείμενο, οι επισκέπτες πρέπει να αποφεύγουν τοποθεσίες όπου συγκεντρώνονται πλήθη, πολιτιστικές εκδηλώσεις, χώρους λατρείας, σχολεία, εμπορικά κέντρα. Η Αμνηστία στηλιτεύει την απραξία του αμερικανικού Κράτους, αφού κατ’ αυτήν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είναι «απρόθυμη να εγγυηθεί την προστασία από την ένοπλη βία» παρότι είναι υποχρεωμένη βάσει του διεθνούς δικαίου να λάβει μέτρα ρύθμισης της πρόσβασης στα πυροβόλα όπλα ώστε να προστατεύει τα δικαιώματα των ανθρώπων.

Η προειδοποίηση της ΜΚΟ ακολουθεί τις επιθέσεις στις πόλεις Ελ Πάσο (Τέξας) και Ντέιτον (Οχάιο), όπου σκοτώθηκαν 31 άνθρωποι. Οκτώ μεξικανοί πολίτες σκοτώθηκαν στο Ελ Πάσο, όπου οι αρχές λένε πως ο δράστης φαίνεται πως είχε στόχο να σκοτώσει όσο περισσότερους μετανάστες από τη Λατινική Αμερική μπορούσε.

Πηγή: https://thepressproject.gr/taxidiotiki-odigia-tis-diethnous-amnistias-meta-tis-polynekres-epithesis-stis-ipa/

Χιλιάδες Τούρκοι διαδηλώνουν επί μέρες κατά ορυχείων χρυσού

Στιγμές «εξέγερσης» όπως αυτές στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν με αφορμή την εγκατάσταση εργοστασίων επεξεργασίας μεταλλευμάτων χρυσού στην Πέργαμο χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής βγήκαν στους δρόμους και συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές Αρχές, ξαναζεί η βορειοδυτική Τουρκία.

Αυτήν τη φορά με αφορμή τη λειτουργία ορυχείων χρυσού και την εξόρυξη του πολύτιμου μεταλλεύματος με τη χρήση κυανιούχων αλάτων, στην περιοχή του όρους Ίδη απέναντι από τη βόρεια Λέσβο.
Χιλιάδες Τούρκοι διαδηλώνουν επί μέρες κοντά στη μικρή πόλη Κιραζλί της επαρχίας του Τσανάκαλε, πραγματοποιώντας πορείες προς τα πεδία εξόρυξης των χρυσορυχείων, ενώ εκατοντάδες έχουν κατασκηνώσει από τις 25 Ιουλίου μέσα στο δάσος.
Όπως υποστηρίζουν, έχουν ήδη κοπεί 195.000 δέντρα αντί των 46.000 που προβλεπόταν από την κατατεθείσα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ενώ σημειώνουν ότι η χρήση κυανιούχων αλάτων θα έχει καταστροφικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, αφού η κατασκευασθείσα λίμνη κυανίου βρίσκεται πάνω στο σεισμικό ρήγμα της περιοχής με συχνές σεισμικές διεργασίες και δίπλα σε φράγμα νερού. Όλα αυτά, σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο του Τσανάκαλε, Ρεμπιγιές Ουνουβάρ, υποθηκεύουν το περιβαλλοντικό μέλλον της περιοχής για τα επόμενα χρόνια.
«Μπορούμε να κάνουμε χωρίς τον χρυσό, δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς το Καζ Νταγ» λέει το κεντρικό σύνθημα των διαδηλωτών, μεταξύ των οποίων και οργανώσεις που συμμετείχαν το 2013 σε διαμαρτυρίες για την κατεδάφιση του γκεζί παρκ της Κωνσταντινούπολης, που εξελίχθηκαν σε εθνική αντικυβερνητική αναταραχή που κατεστάλη βίαια με εκατοντάδες συλλήψεις.
Από την πλευρά τους οι υποστηρικτές του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ του Ταγίπ Ερντογάν απαντούν ισχυριζόμενοι ότι μεγάλα έργα υποδομής, συμπεριλαμβανομένου του νέου αεροδρομίου της Κωνσταντινούπολης και μίας τρίτης γέφυρας στα στενά του Βοσπόρου, υποστηρίζουν την οικονομία της χώρας.
Η εξόρυξη στην Ίδη γίνεται από την εταιρεία Dogu Biga Mining, θυγατρική της Alamos Gold Inc στην Τουρκία, με έδρα το Καναδά.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

https://www.efsyn.gr/node/206606?fbclid=IwAR13Ph5Vga5CkugrjT12c5KA4CTW8MRGslXyomCbTRBD4x9wqR3eAqXtK0c