ΠΟΛΙΤΗς

Εφιαλτικές μέρες και νύχτες για το Μάτι της Νέας Μάκρης.........................Ιστοσελίδα για κοινωνικό-πολιτικά ζητήματα....................Νοέμβριος 2018...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

πολίτης //ουσιαστικό // κάτοικος πόλης που έχει πολιτικά δικαιώματα, ελεύθερος πολίτης |με γεν. |αντ. του ἰδιώτης |αντ. του ξένος 2. συμπολίτης |φρ. ἀγαθός πολίτης, χρηστὸς πολίτης, αντ. κακὸς πολίτης, πονηρὸς πολίτης |φρ. φύσει, γένει πολίτης=από τη γέννησή του ελεύθερος πολίτης |φρ.ποιῶ ή ποιοῦμαι τινά πολίτην=πολιτογραφώ, δίνω σε κπ. τα δικαιώματα ελεύθερου πολίτη Β. |το ουσ. ως επίθ. αυτός που ανήκει στην πόλη //Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μετάφραση [Translate]


Το περιστέρι της Ειρήνης, Pablo Picasso // για τον Άνθρωπο, την ειρήνη στον κόσμο, λέμε όχι στους πολέμους και στη βία από άνθρωπο σε άνθρωπο ...make love not war - κάντε έρωτα όχι πόλεμο....
Οι Λαϊκοί Αγώνες για μια ανθρώπινη κοινωνία σήμερα- αλλά και την απελευθέρωση της Χώρας μας από την τρόικα και το ΔΝΤ είναι συνέχεια του Εθνικό-απελευθερωτικού Αγώνα του 1821...αλλά και του 1940...

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Στο κόκκινο ήδη οι προϋπολογισμοί των Ταμείων για το 2012


Πολιτικά νέα - ειδήσεις

 Κινδυνεύουν οι συντάξεις


Αντιμέτωποι με το εφιαλτικό σενάριο να μην πληρωθούν τις συντάξεις τους θα είναι κάθε μήνα κατά το υπόλοιπο 2012 οι συνταξιούχοι, καθώς τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν ήδη ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος από τους ετήσιους προϋπολογισμούς τους, πριν ακόμη συμπληρωθούν τρεις μήνες μέσα στη χρονιά!
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού που ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών, τα ταμεία θα χρειαστούν λίαν συντόμως επιπρόσθετα κονδύλια, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα αδυνατούν να πληρώσουν συντάξεις.
Χαρακτηριστικό είναι ότι το μεγαλύτερο ταμείο, το ΙΚΑ, έχει καταναλώσει μέσα στο πρώτο δίμηνο της χρονιάς περίπου το 66% της κρατικής επιχορήγησης που δικαιούται για φέτος! Συγκεκριμένα, από τα συνολικά 2,1 δισ. ευρώ έλαβε ήδη τα 1,4 δισ., με αποτέλεσμα να του μένουν για τους επόμενους 10 μήνες (κατά τους οποίους θα πρέπει να πληρώσει δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων, αλλά και θέρους) μόλις 700 εκατ. ευρώ.
Σημειώνεται ότι το ΙΚΑ χρειάστηκε περίπου 700 εκατομμύρια ευρώ για να καλύψει τις ανάγκες των δύο πρώτων μηνών του 2011! Δηλαδή φέτος, με τις συντάξεις να έχουν μειωθεί και με την προσπάθεια να... μειωθούν τα έξοδα του δημοσίου, το ΙΚΑ έχει ξοδέψει στο πρώτο δίμηνο του 2012 τα διπλάσια από αυτά που είχε ξοδέψει στο πρώτο δίμηνο του 2011! Σημειώνεται επίσης ότι και κατά το 2011 το ταμείο χρειάστηκε στο τέλος της χρονιάς επιπρόσθετη χρηματοδότηση για να μπορέσει να πληρώσει συντάξεις.
Σε αντίστοιχα κατάσταση, αλλά σαφώς καλύτερη από αυτή του ΙΚΑ, βρίσκονται και τα υπόλοιπα ταμεία, τα οποία θεωρητικά κατά τους πρώτους δύο μήνες του έτους θα έπρεπε να είχαν καταναλώσει περίπου το 12-15% των ετήσιων προϋπολογισμών τους. Ωστόσο: 
· Το ΤΑΠ-ΟΤΕ έχει αναλώσει το 35,7%
· Ο ΟΑΕΕ έχει αναλώσει το 30%
· Το ΝΑΤ έχει αναλώσει το 26%
· Ο ΕΟΠΥΥ έχει αναλώσει το 25,9%
· Ο ΟΓΑ έχει αναλώσει το 25%.
Υπολογίζεται ότι με τους ρυθμούς αυτούς, τα ταμεία αυτά θα έχουν ξοδέψει το σύνολο των προϋπολογισμών τους μέχρι και το Σεπτέμβρη, εκτός αν βρουν τρόπους να υποκαταστήσουν την κρατική επιδότηση ή αν τελικώς αυτή συνεχιστεί υπερβαίνοντας τα όρια που έχουν τεθεί με τον συμπληρωματικό προϋπολογισμό και το νέο Μνημόνιο που ψηφίστηκαν προ ημερών μόλις.

_________________________

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Χρόνης Μίσσιος: Δεν άλλαξα το σύστημα, αλλά δεν θα με αλλάξει ούτε αυτό


Χρόνης Μίσσιος



 
Από τους αγνότερους εκπροσώπους μιας γενιάς που οραματίστηκε το θρίαμβο του σοσιαλισμού επί της βαρβαρότητας, ξαπόστειλε θαρραλέα το ωραίο όνειρο όταν αποδείχτηκε εφιάλτης, αφήνοντας τις «κόκκινες» πολιτείες για τις «πράσινες»: H ολιστική οικολογία και τα εναλλακτικά δίκτυα κοινωνικής οργάνωσης είναι, λέει, η μόνη μας βιώσιμη ελπίδα απέναντι στον «χρηματιστηριακό ιμπεριαλισμό» που σαρώνει τον πλανήτη. Και, πάνω απ’ όλα, ο έρωτας – «πολιτισμό και προϋπόθεση ελευθερίας» τον χαρακτηρίζει, κι αν τον ακούσεις να μιλά γι’ αυτόν μαγεύεσαι. Συνέντευξη του Χρόνη Μίσσιου στον Θοδωρή Αντωνόπουλο για το περιοδικό "Υποβρύχιο" 
 
Εμφύλιος, φυλακές, βασανιστήρια, αγώνες, διώξεις, εξορίες... Μια ζωή σαν παραμύθι, κι όμως, εντελώς πραγματική, αποτυπωμένη σε κάθε ρυτίδα του προσώπου αυτού του λεβεντάνθρωπου. Σήμερα, στα ογδόντα τόσα χρόνια του, ο συγγραφέας τού «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» και του «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;» παραμένει μαχητής («Δεν άλλαξα το σύστημα, αλλά ούτε εκείνο θα με αλλάξει»), εξακολουθεί να γράφει, αν και αναρωτιέται πού να τοποθετήσει τους ήρωές του «αφού θα κινδυνεύουν διαρκώς με σύλληψη, ξύλο ή απέλαση!», και μένει σε ένα νοικοκυρεμένο αγρόκτημα στο Μικροχώρι Καπανδριτίου απ’ όπου δίνει, λέει, «την ύστατη μάχη της ζωής του». Δεν κατεβαίνει Αθήνα, δεν έχει καν Internet –κι όμως, στη σελίδα που του έφτιαξαν στο facebook «μετρά» πολυάριθμους «φίλους»!– και μοιράζεται τις μέρες του με τη Ρηνιώ, τα βιβλία, τα δέντρα και τα δυο σκυλιά του: η καλύτερη πατρίδα για έναν αληθινό «σύντροφο». 
  
Η Ελλάδα χρεοκοπημένη, στο έλεος της Κομισιόν, του ΔΝΤ και των διεθνών αγορών. Περιμένατε, αλήθεια, μια τέτοια εξέλιξη; 
Όχι, βέβαια. Το ίδιο, νομίζω, ισχύει και για τον μέσο Έλληνα. Η κοινωνία όλη έπαθε εγκεφαλικό... Στην εποχή, βλέπετε, του καταιγισμού της πληροφορίας ο πολίτης παραμένει τραγικά απληροφόρητος. Και… καλά αυτός, οι τύποι που ορκίστηκαν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της χώρας και του λαού της τι διάολο κάνανε τόσα χρόνια; Ή είναι παντελώς ανίκανοι ή πράκτορες ξένων συμφερόντων. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα - κυβέρνηση, κόμματα συνδικάτα...
 
Δεν φέρει, όμως, κι ο μέσος Έλληνας μια κάποια ευθύνη; 
Φυσικά, στο βαθμό που ανέχτηκε κι εκμεταλλεύτηκε κάποιες καταστάσεις. Αλλά, καθώς είπα, υπήρξε και απληροφόρητος. Χάρη στην κρίση αντιληφθήκαμε επιτέλους ότι περάσαμε στο χρηματιστηριακό στάδιο του καπιταλισμού. Βρισκόμαστε μπροστά σε πολλές δικτατορίες. Ένας χρηματιστηριακός ιμπεριαλισμός σαρώνει τον πλανήτη. Και δεν παράγει πλούτο (παρά μόνο για τους λίγους), παράγει όμως «φούσκες». Η τοκογλυφία καθορίζει τη μοίρα λαών, αλλάζει κυβερνήσεις, κλέβει πόρους.
 
Ακούγεστε απαισιόδοξος. 
Είμαι, διότι βλέπω, δυστυχώς, να τρεμοσβήνει η σπίθα που μεταμορφώνει τον άνθρωπο από σκλάβο σε επαναστάτη, από οπαδό σε πολίτη. Στην εποχή μου η εξουσία ασκούσε βία στο κορμί μας. Σήμερα κάνει «λοβοτομή», μας καθιστά άβουλα αντικείμενα παραγωγής και κατανάλωσης προϊόντων. Την οποία κατανάλωση βεβαίως προωθεί η διαφήμιση, ένα καρκίνωμα που καβαλά σε κάθε δημιουργία τσαλαπατώντας την ανθρώπινη σκέψη. Ένα παρασιτικό, χυδαίο φαινόμενο, που ουδείς ενοχλείται γιατί κρατά απ’ το λαιμό τα ΜΜΕ. 
 
Δηλαδή, δεν υπάρχει ελπίδα; 
Καμιά χώρα σήμερα δεν μπορεί να ονειρεύεται ένα ελεύθερο μέλλον. Πώς να πείσεις την Τουρκία, π.χ., να μη χτίσει πυρηνικά εργοστάσια που σε περίπτωση ατυχήματος θα κάνουν όλους τους γείτονές της «ραδιενεργούς»; Και μην ακούτε τα περί ασφαλούς πυρηνικής ενέργειας, κολοκύθια στο πάτερο είναι! Ή πώς να πείσεις την BP να μην κάνει γεωτρήσεις στον Κόλπο του Μεξικού, όταν το μόνο που τη νοιάζει είναι πόσα σεντς θα κοστίσει την ώρα η αποκατάσταση της τεράστιας διαρροής; Η κοινωνία, βεβαίως, μεταβάλλεται – και μέσα στην κρίση η σπίθα που λέγαμε μπορεί να γίνει φλόγα, ανεβάζοντας το λαό στο επίπεδο της ιστορικής του συνείδησης. Έτσι, ναι, ίσως υπάρξει ελπίδα. Από πεφωτισμένους ηγέτες και σωτήρες χορτάσαμε!
 
Τι να κάνουμε με το χρέος της χώρας, να το πληρώσουμε ή όχι; 
Δεν ξέρω, δεν είμαι οικονομολόγος. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, χρειάζεται να αλλάξουμε. Να αποσυμφορήσουμε την Αθήνα, να τονώσουμε την επαρχία, να ξαναβρούμε τις αξίες τού ευ ζην, να στραφούμε σε άλλες μορφές κοινωνικής οργάνωσης. Ήδη ακούω για πρωτοβουλίες νέων αγροτών στη Θεσσαλία και αλλού, που έχουν καταργήσει το χρήμα κι ανταλλάζουν προϊόντα και υπηρεσίες. 
 
«Η αστική δημοκρατία είναι ένας σκελετός» είχατε πει. Υπάρχει, όμως, αξιόπιστη εναλλακτική; 
Κοιτάξτε, το σύστημα δεν ανατρέπεται συνολικά. Σπάει, όμως, σε μικρά κομμάτια κι έτσι μπορεί να το ελέγξουμε. Το πρόβλημα δεν είναι να κατακτήσουμε πολλές μικρές ελευθερίες, όπως έλεγε ο Μαρκούζε, αλλά να ανατρέψουμε κατ’ αρχήν το κομμάτι του συστήματος που έχουμε εσωτερικεύσει. Μόνη διέξοδος είναι η ολιστική οικολογική σκέψη, φιλοσοφία, συμπεριφορά. Η πραγματική οικολογία καταργεί την εξουσία, προωθεί την άμεση δημοκρατία, την αποκέντρωση, τις μικρές αλληλέγγυες κοινότητες, την εναλλακτική τεχνολογία. 
 
Με τους έλληνες Πράσινους έχετε επαφές; 
Είχα, αλλά διαφωνούμε – γιατί η οικολογία, πιστεύω, αξίζει μόνον ως αυθόρμητο κίνημα, διαφορετικά ενσωματώνεται στο σύστημα. Καλός ο ακτιβισμός, αλλά δεν αρκεί. Χρειάζεται να γίνει τρόπος σκέψης και ζωής του καθενός. Και, κατ’ αρχήν, οικολογία και ανθρωποκεντρισμός δεν συμβιβάζονται.
 
Η Αριστερά; 
Δεν ξέρω τι σημαίνει πια Αριστερά. Οι ταμπέλες; Τα λάβαρα; Η Αριστερά που γνώρισα πάλευε με τον πολιτισμό και, όταν χρειάστηκε, με το τουφέκι. Πάλευε, έστω, με τα λάθη της. Σήμερα, όμως, δεν παράγει τίποτε. Στον Συνασπισμό τριάντα χρόνια τώρα σκοτώνονται – ξεφτίλα. Στο ΚΚΕ βγαίνει η Αλέκα και μιλά λες και διαβάζει έκθεση της β’ λυκείου... 
 
Έχουμε, όμως, ακόμα «αντάρτικο» – πόλεων... 
Το «αντάρτικο» αυτό, η τρομοκρατία που λέμε, πιθανόν να χρησιμοποιείται από κάποιους κύκλους, πιθανόν να είναι απλώς κάποια τρελόπαιδα – δεν εννοώ, βέβαια, τους δολοφόνους. Αλλά δεν είμαστε στον 19ο αιώνα. Αν είστε μάγκες, αντί να σπάτε βιτρίνες και να βάζετε γκαζάκια, κατακτήστε την τεχνολογία, σπάστε τους κωδικούς των τραπεζών και μοιράστε τα λεφτά στον κόσμο. 
 
Είπατε κάποτε «ευτυχώς που δεν νικήσαμε», αναφερόμενος στον Εμφύλιο. 
Ναι, γιατί αλλιώς θα ήμασταν πολλές δεκαετίες πίσω – και όσοι σκεφτόμαστε διαφορετικά θα βλέπαμε τα ραδίκια ανάποδα! Θυμάμαι τους καθοδηγητές… καθίκια σκέτα. Αυτοί υπουργοί; Θεός φυλάξοι! 
 
«Ο έρωτας είναι το πιο προσωπικό καταφύγιο του ανθρώπου, η πιο απελευθερωτική του διαδικασία» έχετε πει. Θα μας έσωζε, πιστεύετε, ο έρωτας; 
Στα χρόνια της χολέρας πού να τον βρεις τον έρωτα! Σεξ βρίσκεις άφθονο, πορνό επίσης, έρωτα όμως... Ο άνθρωπος γίνεται μονοσήμαντος, αποσυναισθηματοποιείται, αποξηραίνεται εσωτερικά από το άγχος μιας βάρβαρης, ανήθικης πραγματικότητας. Το σύστημα καθαγιάζει τη βία και τον πόλεμο και ενοχοποιεί τον έρωτα, τη φωτιά της ζωής… έγραφε ο Μπορίς Βιάν. Είναι, βλέπεις, αντιπαραγωγικός και δυνάμει ανατρεπτικός. Η σεξουαλική απελευθέρωση κατάντησε ένα καταναλωτικό αλισβερίσι, το σεξ έγινε εμπόρευμα, όπως και η αμφισβήτηση – δες τον Τσε... 
 
Ελάχιστοι παλιοί αριστεροί ύμνησαν τον έρωτα όπως εσείς. Είχατε «τολμήσει» να μιλήσετε ακόμα και στο περιοδικό «Κράξιμο» της τραβεστί Πάολας... 
Ναι, υπήρξαν εποχές που η Αριστερά υπήρξε συντηρητική, σεμνότυφη. Εγώ δεν έγινα κομπλεξικός, γιατί από μικρό με αγαπούσαν οι γυναίκες! Με τη Ρηνιώ είμαστε μαζί 47 χρόνια κι ακόμα αγαπιόμαστε. Ούτε χαλιόμουνα ποτέ με το πώς τη βρίσκει ο καθένας, ο έρωτας είναι παντού και πάντα ίδιος. Ο ερωτευμένος ανθίζει, μεταβάλλεται, ο έρωτας είναι πολιτισμός και προϋπόθεση ελευθερίας, θέλει όμως χώρο σε μυαλό και ψυχή για να υπάρξει.
 
Τι σας κράτησε, αλήθεια, ζωντανό τα χρόνια της φυλακής; 
Η πεποίθηση ότι συμμετείχα σε ένα παγκόσμιο όνειρο. Νομίζαμε πως πλάθαμε ιστορία. Ήμασταν πλούσιοι σε ψευδαισθήσεις, βλέπαμε ακόμα και τους βασανιστές με επιείκεια. Αυτή η ιδεολογία ως άρωμα ενός νέου κόσμου με κράτησε άνθρωπο. Δίχως κακία, δίχως μίσος, αλλά με κάποια σοφία, που ωστόσο μοιάζει άχρηστη πλέον... Γι’ αυτό και απελπίζομαι βλέποντας σημερινά παιδιά να αντιγράφουν πολιτικά τη γενιά μου – μα τίποτα καινούργιο δεν υπάρχει; 
 
Δορυφόροι-κατάσκοποι, συστήματα παρακολούθησης, κάμερες παντού... Βαδίζουμε, λέτε, σε μια κοινωνία οργουελιανή; 
Μα έχουμε ξεπεράσει ήδη τον Όργουελ. Ο Χάξλεϊ ακούγεται πιο προχωρημένος, γιατί στη δική του δυστοπία τα βιβλία δεν καίγονται – απλώς δεν ενδιαφέρουν πια τους ανθρώπους. 
 
Με την επίσημη πολιτική δεν ασχολείστε πια; 
Όχι, αλλά μήτε έχω αποσυρθεί, όπως με αγένεια μου είπαν κάποτε. Δίνω πλέον την ύστατη μάχη μου. Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, όμως δεν θα επιτρέψω ούτε σ’ αυτό να με αλλάξει. Με ρωτούν άλλοτε πώς αντέχω τη μοναξιά εδώ στο χωριό. Θρασύτατη ερώτηση – η πραγματική μοναξιά είναι στις πόλεις! Έχω τη Ρηνιώ, τους φίλους, τα σκυλιά μου, τα δέντρα και μια κόλλα χαρτί που μπορεί να σε ανοίξει σε περιπέτειες που δεν φαντάζεσαι...

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Μια «νέα Φιλική Εταιρεία» θα μας σώσει…



Βλέποντας και ακούγοντας όλα αυτά που γίνονται στην χώρα μας, αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να αλλάξει (αργά ή γρήγορα) όλη αυτή η εικόνα. Μια εικόνα μιζέριας, φόβου, ανικανότητας, ανθελληνισμού που φτάνει στα όρια της προδοσίας. Μια εικόνα που θυμίζει ένα μπάχαλο, μια ατμόσφαιρα «εμφυλίου πολέμου και διχασμού». Και βέβαια η οργή και η αγανάκτηση όλων, είναι μεγάλη και το μόνο που δεν ξέρουμε, είναι πότε θα εκδηλωθεί και με ποιο τρόπο. Για όλα τα παραπάνω υπάρχουν «ένοχοι», υπάρχουν υπεύθυνοι και ανεύθυνοι που δημιούργησαν όλη αυτή την κατάσταση. Σήμερα στην χώρα μας, δεν υπάρχουν καταρχήν στιβαροί πολιτικοί άνδρες. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών, ή αν θέλετε το «σύστημα παραγωγής πολιτικών», έχει επιλέξει  πολύ χαλαρούς  ανθρώπους για τα έδρανα της Βουλής. 
Στηρίζονται κυρίως στο επικοινωνιακό χάρισμα ή το «σπρώξιμο από το σύστημα», με αποτέλεσμα να βλέπουμε αυτή την εικόνα. Έτσι ο κόσμος εκνευρισμένος και οργισμένος, βγάζει το άχτι του, με γιαουρτώματα, με αποδοκιμασίες, με καταλήψεις, με απαξίωση. Εκνευρίζεται βλέποντας του πολιτικούς να μην ασχολούνται με την ουσία, με την πραγματικότητα, αλλά να προσπαθούν με επικοινωνιακά τρικ να μπορέσουν να κατευνάσουν την οργή του κόσμου. Βλέπει τους πολιτικούς να ψάχνουν να βρουν νέα ΟΧΙ, δήθεν για να το παίξουν αντιμνημονιακοί, αντιστασιακοί, για να κεντρίσουν την καρδιά του κάθε έλληνα. Αυτό που βγαίνει προς τα έξω όμως είναι το ψέμα και η υποκρισία. Ουδείς αναλαμβάνει τις ευθύνες του, τώρα τους φταίει ο λαός, αυτός ο «κακός λαός» που ήθελε να του γίνονται ρουσφέτια, που ήθελε να τον διορίζουν στο δημόσιο, αυτός ο «κακός λαός» που ήθελε να του σβήνουν τις κλήσεις, που λάδωνε τις δημόσιες υπηρεσίες, κ.α. πολλά.
Φταίνε «αυτοί που ζητούσαν και που έδιναν», όχι «αυτοί που τα έκαναν και τα έπαιρναν».
Και βέβαια δεν φταίνε οι πολιτικοί, διότι αυτοί από όλα αυτά, το μόνο που κέρδιζαν (αν θέλουμε το πιστεύουμε) ήταν η ψήφος του καθενός ρουσφετοδέκτη και έτσι εξασφάλιζαν την θέση τους στην Βουλή. Δεν χρειάζονταν να κάνουν τίποτα άλλο, παρά μόνο εξυπηρετήσεις για να εξασφαλίσουν την έδρα τους. Και έτσι ξέχασαν να ασχοληθούν με τα βασικά και ουσιαστικά πράγματα που αφορούσαν την χώρα μας.
Και τώρα στα δύσκολα όλες τις ευθύνες στο «κακό λαό» που καλείται τελικά να πληρώσει το μάρμαρο, ενώ οι πολιτικοί, σύμφωνα με λεγόμενά τους, έπεσαν θύματα, δεν άκουσαν, δεν είδαν, δεν κατάλαβαν, δεν πρόλαβαν, δεν διάβασαν. Τελικά τι έκαναν και τι κάνουν τόσο καιρό, αν δεν αντιλαμβάνονται τι γίνεται γύρω τους, δίπλα τους. Απλά δεν κάνουν ΤΙΠΟΤΑ και αφήνουν τα πράγματα στην μοίρα τους και ασχολούνται μόνο με την επικοινωνιακή και πολιτική αντιμετώπιση όλων των θεμάτων. Όλοι βέβαια οι έλληνες αναρωτιόμαστε πως θα βελτιωθεί, πως θα υπάρξουν λύσεις στα τεράστια προβλήματα της χώρας.
Και εδώ πιστεύω πως μια «νέα Φιλική Εταιρεία», θα μας σώσει…θα μας βγάλει από τα αδιέξοδα και τον «εμφύλιο» που έντεχνα μας έχουν βάλει οι άρχοντές μας. Πρέπει να ενωθούμε και να πετύχουμε αυτό, που οι Φιλικοί στον όρκο τους έλεγαν:
 «Ορκίζομαι ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της πατρίδος μου, των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους, θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις το συγχωρήσει».

Νικόλαος Δ. Καβουρίνος
Οικονομολόγος
___________________________
*ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΟΝ ΤΗΝ 04/03/2012