ΠΟΛΙΤΗς

Εφιαλτικές μέρες και νύχτες για το Μάτι της Νέας Μάκρης.........................Ιστοσελίδα για κοινωνικό-πολιτικά ζητήματα....................Νοέμβριος 2018...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

πολίτης //ουσιαστικό // κάτοικος πόλης που έχει πολιτικά δικαιώματα, ελεύθερος πολίτης |με γεν. |αντ. του ἰδιώτης |αντ. του ξένος 2. συμπολίτης |φρ. ἀγαθός πολίτης, χρηστὸς πολίτης, αντ. κακὸς πολίτης, πονηρὸς πολίτης |φρ. φύσει, γένει πολίτης=από τη γέννησή του ελεύθερος πολίτης |φρ.ποιῶ ή ποιοῦμαι τινά πολίτην=πολιτογραφώ, δίνω σε κπ. τα δικαιώματα ελεύθερου πολίτη Β. |το ουσ. ως επίθ. αυτός που ανήκει στην πόλη //Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μετάφραση [Translate]


Το περιστέρι της Ειρήνης, Pablo Picasso // για τον Άνθρωπο, την ειρήνη στον κόσμο, λέμε όχι στους πολέμους και στη βία από άνθρωπο σε άνθρωπο ...make love not war - κάντε έρωτα όχι πόλεμο....
Οι Λαϊκοί Αγώνες για μια ανθρώπινη κοινωνία σήμερα- αλλά και την απελευθέρωση της Χώρας μας από την τρόικα και το ΔΝΤ είναι συνέχεια του Εθνικό-απελευθερωτικού Αγώνα του 1821...αλλά και του 1940...

Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

Τέσσερα (4) Βήματα για να προσεγγίσουμε τα παιδιά μας όταν (οι σχέσεις μας μαζί τους) έχουν προβλήματα.

Περί Ψυχολογίας
Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας
– Ψυχολόγος,
www.paidi-efivos.gr



Τα παιδιά (μας) τα αγαπάμε.
Τα παιδιά (μας) θέλουμε να είναι ευτυχισμένα.
Θα κάναμε τα πάντα για τα παιδιά (μας).
Κι όμως ακόμα κι έτσι είναι αρκετές φορές που ερχόμαστε σε αδιέξοδο. Οι σχέσεις διαταράσσονται, στο προσκήνιο εμφανίζεται ο θυμός και τότε…
Ας ξεκινήσουμε αναγνωρίζοντας όυι η παραπάνω κατάσταση, αν και ποτέ δεν είναι ευχάριστη, είναι συχνή και μάλλον φυσιολογική. Ποτέ η ζωή μας δεν μπορεί να είναι μέλι – γάλα, κατά συνέπεια ούτε και οι σχέσεις μας.
1. Πρώτο βήμα για την επανάκαμψη στην ομαλότητα είναι η αποδοχή του «προβλήματος». Να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά μας γύρω από αυτό – και το ίδιο να κάνουμε και για τα παιδιά.
2. Δεύτερο βήμα είναι να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας αυτό που νοιώθουμε – σε μια συνθήκη όσο το δυνατόν πιο ισότιμη. Δηλαδή και εμείς να εξηγήσουμε στο παιδί τι νοιώθουμε και σε εκείνο να δώσουμε το χώρο για να εκφράσει τι σκέφτεται και πως νοιώθει.
3. Τρίτο βήμα. Ποτέ να μην παραλείπουμε να αναφερόμαστε στο «πόσο πολύ τα αγαπάμε», ακόμα κι όταν μας θυμώνουν, ακόμα κι όταν μας πληγώνουν, (εξάλλου ποτέ δεν πρόκειται να πάψουμε να τα αγαπάμε, οπότε γιατί να το κρύψουμε;).
4. Τέταρτο βήμα. Μια κοινή δραστηριότητα μετά από ένα καβγα(δάκι) ξαναδίνει στην ομάδα / οικογένεια / σχέση την αίσθηση της σταθερότητας και της συνέχειας – το μήνυμα δηλαδή ότι «είμαστε εδώ, είμαστε μαζί, ακόμα κι όταν διαφωνούμε, ακόμα κι όταν θυμώνουμε». Κάτι τέτοιο προστατεύει τα παιδιά από μια αδιόρατη, μη λεκτική απειλή, αλλά ανακουφίζει εξίσου και τους γονείς, η επιστροφή στην οικογενειακή κανονικότητα.
Τα προβλήματα είναι αναπόφευκτα… έτσι είναι η ζωή.
Ας τα αντιμετωπίσουμε!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. Στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Αναγκαίος ένας νέος, κοινωνικός, δημοκρατικός, πατριωτικός ριζοσπαστισμός

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί



Την ώρα που στη Ρώμη συνέρχονται οι Eυρωπαίοι ηγέτες για να ξαναδώσουν – αν μπορέσουν – μιαν ανάσα στο τρίζον οικοδόμημα της ευρωένωσης, την ώρα που τα γεωπολιτικά σύννεφα πυκνώνουν αγκαλιάζοντας ακόμα και δια του πολέμου μεγάλες περιοχές, την ώρα που χώρες και κοινωνίες γίνονται καύσιμη ύλη για τη διατήρηση της σπέκουλας και τις εικασίες για 4η βιομηχανική επανάσταση, την ώρα που οι στρατιές των ανέργων και των προσφύγων δείχνουν πως κύρια τάση είναι η απόρριψη τεράστιων μαζών εργαζομένων σε έναν πλανητικό Καιάδα, την ώρα που η μνημονιακή γκιλοτίνα διαμελίζει διαρκώς τμήματα, περιοχές και βιος μας διαλύοντας τη χώρα και το μήνυμα το’ χουν πάρει χαμπάρι και γείτονες που ορέγονται να συμμετάσχουν στο πλιάτσικο, πλανάται ένα μεγάλο και αμείλικτο ερώτημα: Υπάρχει διέξοδος, σωτηρία, ανάσταση από τον παρατεταμένο θάνατο;
Όταν πριν από 220 χρόνια ο Ρήγας έγραφε τον Θούριό του, το περίφημο «ως πότε παλληκάρια…» γνώριζε ότι χρειάζεται προετοιμασία των πνευμάτων για μια μεγάλη αλλαγή. Ο Θούριος γράφτηκε το 1797, η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1814, η επανάσταση ξεκίνησε 7 χρόνια αργότερα. Χρόνια προετοιμασίας, δοκιμασιών, σχεδιασμών, ζυμώσεων. Στη συνέχεια η Επανάσταση δεν ήταν μια κι όξω έφοδος. Κοινωνικές δυνάμεις πήραν μέρος με διαφορετικούς στόχους, συναντήθηκαν με ισχυρά γεωπολιτικά ρεύματα της περιόδου, συνοδεύτηκαν από εμφύλιους πολέμους και μια κολοβή ανεξαρτησία κερδήθηκε μόλις το 1828. Έχει δίκιο ο Σκαρίμπας όταν γράφει πως οι Τούρκοι έφυγαν και ήρθε… ο Όθωνας, συμπληρώνοντας «το να μην ξαναπέσεις σε ζυγό – αυτό είναι επανάσταση» (Γ. Σκαρίμπα, Το 1821 και η αλήθεια).
Η γερμανική κατοχή κράτησε 4 χρόνια. Η φασιστική δικτατορία 7 χρόνια. Το μνημονιακό καθεστώς αποικίας βαστά 7 χρόνια και προτίθεται να παρατείνει τη διάρκειά του για 99 χρόνια.
Η καταχνιά που έχει πέσει στη χώρα, μετά τους αγώνες του 2010-2012, πρέπει να ξεπεραστεί και οι υπαρκτές ζωντανές δημιουργικές δυνάμεις του τόπου να δουν καθαρά και να συσπειρωθούν γύρω από ένα μεγάλο στόχο, μια μεγάλη αλλαγή που θα ανατρέψει τη νέα τυραννία αλλά προπάντων να σώσει τη χώρα από τον αργό ή ξαφνικό θάνατο και διαμελισμό που της ετοιμάζουν.
Σε Ελλάδα, Ευρώπη και Βαλκάνια, σε Μέση Ανατολή, Τουρκία και στη Βόρεια Αφρική, σε ολόκληρη τη Μεσόγειο είναι ανάγκη να αναδειχθεί ένας νέος κοινωνικός – δημοκρατικός – πατριωτικός ριζοσπαστισμός που θα σηκώσει ανέμους ελευθερίας και ανεξαρτησίας, συνεργασίας και αλληλεγγύης.
Η «εθνικοποίηση του ταξικού» για την οποία κάνει λόγο ο Ασδραχάς δεν αφορά την παράκαμψη του ταξικού – κοινωνικού στοιχείου αλλά αντίθετα τη γενίκευσή του μέσα σε ευρύτερα σύνολα που αγκαλιάζουν σχεδόν ολόκληρους πληθυσμούς χωρών που είναι υπό ανατίναξη.
Ένα πολιτικό κίνημα που θα πει κάτι ουσιαστικό για το άμεσο και προσεχές μέλλον αυτού του ταλαιπωρημένου αλλά και προικισμένου τόπου, που τόσοι εποφθαλμιούν ή ζηλεύουν ή θέλουν να χαλάσουν, μπορεί να ψηλαφίσει του νέους «Θούριους» που χρειαζόμαστε.

_____________

Ο πρέσβης Κασκαρέλης αποκαλύπτει !! Κι όμως... Αυτός υπήρξε πρωθυπουργός της χώρας

Gorge Iasonas Boeing
Ο πρέσβης Κασκαρέλης αποκαλύπτει !!

Μία άγνωστη, κωμικοτραγική ιστορία με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Παπανδρέου και την Μαντλίν Ολμπράιτ, όταν αμφότεροι ήταν υπουργοί Εξωτερικών, αποκαλύπτει ο πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης. Πρόκειται για μία μεταξύ τους συνάντηση, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής ΝΑΤΟ-ΕΕ, στις 14 Δεκεμβρίου 2000, στην οποία...
κυρίαρχο θέμα ήταν η Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ESDP). Ο πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης, μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ την περίοδο 2000-2004 περιγράφει στο βιβλίο «Η τέλεια καταιγίδα» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) το παρασκήνιο εκείνης της Συνόδου και η εφημερίδα το «Βήμα» δημοσίευσε τα επίμαχα αποσπάσματα. Οπως λέει ο ίδιος: «Μέχρι τη Σύνοδο όλοι είχαν στραφεί κατά της Τουρκίας, καθώς στην πρώτη αυτή φάση δεν είχαν εκδηλωθεί οι ελληνικές θέσεις για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρχαν. Παρά τις συνεχείς οχλήσεις μου, κανείς στην Αθήνα δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα που φάνταζε ακόμη απόμακρο, δυσνόητο και ως εκ τούτου ”κράτα το μακριά”».
Ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου έφτασε με τους συνεργάτες του στην έδρα του ΝΑΤΟ και ο Κασκαρέλης ξεκίνησε ως είθισται την ενημέρωση. «Κράτησε 10 λεπτά περίπου. Αντιλήφθηκα ότι τόσο ο υπουργός όσο και οι εξ Αθηνών συνοδοί του είχαν εικόνα διάφορων θεμάτων εκτός από το κρίσιμο του ESDP», αφηγείται. Στη συνέχεια οι υπουργοί Εξωτερικών, συνοδευόμενοι από τον μόνιμο αντιπρόσωπο και πέντε μέλη των αντιπροσωπειών τους πήγαν στην αίθουσα 1 που σύντομα θα μετατρεπόταν σε «αρένα ρωμαϊκού σταδίου». Ξεκίνησαν οι προσυνεννοήσεις σε «ένα πανδαιμόνιο παρόμοιο με τις αίθουσες των χρηματιστηρίων πριν από την έναρξη της συνεδρίασης. Η ελληνική αντιπροσωπεία κρατούσε πολύ χαμηλούς τόνους λόγω έλλειψης γραμμής και παρά τις προσπάθειές μου για τη δημιουργία του αναγκαίου κλίματος συναγερμού, ο Γιώργος Παπανδρέου παραμένει ήρεμος». Από την αρχή της συνεδρίασης γίνεται φανερό ότι η Τουρκία επιθυμεί την πλήρη συμμετοχή της στο ESDP με στόχο να αποκτήσει καθοριστικό ρόλο στα της ΕΕ αποκλείοντας την Κύπρο από τα νατοϊκά δρώμενα, θέση που αντιστρατεύεται τα ζωτικά συμφέροντα του συνόλου των ευρωπαϊκών δυνάμεων και των ΗΠΑ. Η συνεδρίαση διακόπηκε αρκετές φορές για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις.
Το απόγευμα, ο Αμερικανός ομόλογος του Κασκαρέλη, Σάντι Βέρσμποου ζήτησε διμερή συνάντηση της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, Μαντλίν Ολμπράιτ και του κ. Παπανδρέου. «Καθίσαμε απέναντί τους και μετά τα πρώτα τυπικά ο Γιώργος Παπανδρέου άρχισε να κάνει μια ενημέρωση για το πρόσφατο ταξίδι του στη Μέση Ανατολή, αναλύοντας το Παλαιστινιακό. Δεδομένου ότι καθόμουν δίπλα του, του ψιθυρίζω στα ελληνικά να αλλάξει αμέσως θέμα και να μπει στην ουσία του ESDP. Ηλπιζα, ακόμα, ότι κάτι διπλωματικές γενικότητες θα έβρισκε να πει για να δώσει την εντύπωση ότι η κυβέρνηση παρακολουθεί το θέμα και περιμένει τους Αμερικανούς να ανοίξουν περαιτέρω τα χαρτιά τους σε σημεία άμεσου ενδιαφέροντός μας.
Ο υπουργός όμως, με την παροιμιώδη ψυχραιμία και την τάση του για αποστασιοποίηση από την ενοχλητική πραγματικότητα, συνέχισε ακάθεκτος στην ανάλυσή του της παλαιστινιακής κατάστασης». Στην αρχή, η Ολμπράιτ δεν αντέδρασε, για λόγους ευγενείας και διπλωματικού τακτ, αλλά σύντομα άρχισε να δείχνει τη δυσφορία της. «Υστερα από άλλα πέντε λεπτά ανάλυσης της ψυχολογίας των καταπιεσμένων Παλαιστινίων και ενώ στην Αίθουσα 1 γινόταν πανδαιμόνιο, η Αμερικανίδα υπουργός τον έκοψε απότομα λέγοντας ”όλα αυτά είναι καλά αλλά ας μπούμε στο θέμα” και τον ρώτησε για τις εντυπώσεις του από την εξέλιξη της συζήτησης στην Αίθουσα 1 και για τις ελληνικές θέσεις στο φλέγον θέμα της Συνόδου. Η αντίδρασή του μας άφησε όλους άφωνους. Την ευχαρίστησε για την ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων (που δεν υπήρξε), σηκώθηκε, πήγε στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού, τη χαιρέτησε ευγενέστατα και της είπε ότι ο μόνιμος αντιπρόσωπος, δηλαδή εγώ, θα συζητήσει το θέμα με τους συμβούλους της γιατί ο ίδιος είχε μία επείγουσα συνάντηση (που δεν είχε).
Εμειναν εμβρόντητοι», αφηγείται ο κ. Κασκαρέλης, που έμεινε πίσω για να μπαλώσει την κατάσταση. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε την επόμενη ημέρα. Η Ολμπράιτ, έπειτα από 36 ώρες συνεδριάσεων και βλέποντας ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί συμφωνία μέσα στην αίθουσα, πρότεινε να συνεχιστεί η συζήτηση στο δείπνο εργασίας των ΥΠΕΞ. Ο κ. Παπανδρέου είπε στον κ. Κασκαρέλη ότι μετά τη συνεδρίαση του Μόνιμου Κοινού Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας θα φύγει για την Αθήνα, γιατί την επόμενη ημέρα πετούσε για την Ινδια και δεν μπορούσε να μετάσχει στο νατο-ευρωπαϊκό δείπνο. «Με κάθε ευγένεια, αλλά σε έντονο ύφος, του εξήγησα ότι το δείπνο είναι μόνο για υπουργούς, είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που δεν επιτρέπεται η αντικατάστασή τους από τον μόνιμο αντιπρόσωπο και ότι δεν μπορεί να αναχωρήσει γιατί η θέση της Ελλάδας θα μείνει κενή με ένα εξαιρετικής σημασίας ανοικτό θέμα πάνω στο τραπέζι.
Προβληματίστηκε για λίγο και τελικά μου ανακοινώνει ότι θα αποχωρήσει. Επιμένω, επιμένει και η λύση που μου προτείνει με αφήνει άναυδο, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο. ”Θα τηλεφωνήσω στην Αθήνα να έρθει αμέσως ο υφυπουργός για τον Απόδημο Ελληνισμό Γρηγόρης Νιώτης, ώστε να μη μείνει η καρέκλα άδεια και εσείς θα παραμείνετε έξω από την αίθουσα για να του πείτε τι πρέπει να πει αν παραστεί ανάγκη».

Ο Νιώτης έφθασε λίγο πριν από την έναρξη του δείπνου «αγχωμένος, χωρίς να καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται», «κάθισε στην καρέκλα με εμένα έξω από την πόρτα για να προσφέρω πρώτες βοήθειες, κάτι που δεν χρειάστηκε γιατί ο εκπρόσωπός μας δεν πήρε τον λόγο, ούτε αντέδρασε στα λεγόμενα των άλλων».
Δεν μπορούσε να μιλήσει για κανένα θέμα δεν είχε θέση για τίποτα ήταν ένας αγράμματος που είχε κατα λάθος ένα πολιτικά σημαντικό επίθετο. 
Ένας απελπιστικά βλάκας στην κυριολεξία 
Καλημέρα σας Έλληνες να τον χαίρεστε εσείς που ακόμη τον πιστεύετε γιατί μάλλον είστε το ίδιο αδαείς

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

Απόψε στις 7 το βράδυ στο Δεύτερο Πρόγραμμα, οι έγκλειστοι μαθητές του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα (Ε.Κ.Κ.Ν.Α.), παρουσιάζουν τη δική τους εκπομπή.

Ραδιόφωνο μέσα από τη φυλακή

Η ηχογράφηση έγινε μέσα στη φυλακή και μιλούν οι μαθητές για το σχολείο τους

Απόψε στις 7 το βράδυ στο Δεύτερο Πρόγραμμα, οι έγκλειστοι μαθητές του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα (Ε.Κ.Κ.Ν.Α.), παρουσιάζουν τη δική τους εκπομπή. 
Η ηχογράφηση έγινε μέσα στη φυλακή και μιλούν οι μαθητές για το σχολείο τους, για τη μουσική στη φυλακή, για τα όνειρά τους και για πολλά ακόμα. Όλο αυτό γίνεται στο πλαίσιο του «Έγκλημα στα ερτζιανά» μία εκπομπή που επιμελείται το Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος (ΚΕ.Μ.Ε.) και μεταδίδεται κάθε Παρασκευή στις 19:00.
Θα ακουστούν, σήμερα και την επόμενη Παρασκευή στο δεύτερο μέρος της εκπομπής, τραγούδια που διάλεξαν τα ίδια τα παιδιά από Βασίλη και Θανάση Παπακωνσταντίνου, Τρύπες, Magic de spell, Σαββόπουλο κ.ά.

_______________
http://www.efsyn.gr/arthro/radiofono-mesa-apo-ti-fylaki

Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

Ο ματωμένος Μάρτιος των γυναικών

πολιτικά ζητήματα


της Κατερίνας Γκαράνη*


Δεν είναι η γιορτή της γυναίκας ημέρα για λουδουδάκια, σοκολατάκια και συνάξεις γυναικοπαρεών για καλοπέραση. Είναι μια εργατική πρωτομαγιά που προηγήθηκε της γνωστής, διότι αν και οι γυναίκες ανήκαν στο ανθρώπινο είδος, επί αιώνες εργαζόταν πολλές φορές διπλάσια από ό,τι το "ισχυρό φύλο". Τα δικαιώματά τους ως ανθρώπινο είδος τα κατέκτησαν μετά από πολλά εργατικά "ατυχήματα", πολύ ξύλο και απίστευτη διαπόμπευση τόσο από την κοινωνία των ανδρών όσο και από το οικείο τους περιβάλλον. Ενώ τα πρώτα συνδικάτα στο Σικάγο εξεγέρθηκαν υπέρ των εργατικών δικαιωμάτων τους το Μάιο 1886, η πρώτη διαμαρτυρία εργατριών για τις άθλιες συνθήκες εργασίας τους στα κλωστοϋφαντουργεία της Αμερικής έγιναν 10 χρόνια νωρίτερα, το Μάρτιο του 1857. 
Πριν λοιπόν, αρχίσουν τα "χρόνια πολλά" και οι ηλεκτρονικές καρδούλες να στέλνονται σε γυναίκες που ούτε καν γνωρίζουν τι αντιπροσωπεύει η 8η Μαρτίου, καλό θα είναι να διαβάσουν σελίδες ιστορίας του γυναικείου κινήματος. Μία από αυτές είναι η ακόλουθη που δεν είναι ροζ αλλά κατακόκκινη όπως και το αίμα που έχυσαν για ένα κομμάτι ψωμί οι προγιαγιάδες όλων των γυναικών του κόσμου για να μην διανοηθεί κανείς ότι τις εγγόνες τους θα τις μεταχειρίζονται μόνο ως άξιες για ένα μπουκέτο λουλούδια σαν να είναι πραγματικά οι ασθενείς του ανθρώπινου είδους.

Μόνο όταν το ανθρώπινο μάτι βλέπει την φρίκη τότε αρχίζει η συνείδηση να αναζητά το δίκαιο. Η φρίκη που αντίκρισαν οι Νεοϋορκέζοι πριν ακριβώς 100 χρόνια ήταν η αιτία να αλλάξουν ριζικά στην Αμερική οι συνθήκες εργασίας αλλά και να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων. 
Η πυρκαγιά στο εργοστάσιο γυναικείων πουκαμίσων της «Triangle Shirtwaist» είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους 131 εργάτριες και 17 εργάτες με τραγικό τρόπο. Οι ιδιοκτήτες του εργοστασίου, Max Blanck και Isaak Harris, είχαν στήσει στο πολυόροφο κτίριο του Asch Building ένα σύγχρονο χώρο εκμετάλλευσης δούλων οι οποίοι ήταν όλοι τους μετανάστες στην χώρα της «επαγγελίας». 
Στο εργοστάσιο δούλευαν 500 εργάτες ανάμεσα στους οποίους παιδιά που για ένα πενιχρό μεροκάματο έμπαιναν από την πόρτα το ξημέρωμα και έβγαιναν το βράδυ. Οι εργοστασιάρχες για να μην έχουν την έννοια ότι μπορεί κάποιος από τους εργάτες να κλέψει εμπόρευμα, αμπάρωναν τις πόρτες των ορόφων όταν οι μηχανές δούλευαν. 

Το χρονικό
Το απόγευμα του Σαββάτου της 25ης Μαρτίου του 1911 ξεσπάει φωτιά στον όγδοο όροφο του εργοστασίου και εργάτες αρχίζουν να φωνάζουν στους συναδέλφους τους να εγκαταλείψουν το κτίριο. Όσοι βρισκόταν όμως στον ένατο και δέκατο όροφο ήταν κλειδωμένοι και ο επιστάτης που είχε τα κλειδιά είχε ήδη εγκαταλείψει το κτίριο. 
Κάποιες από τις εργάτριες κατάφεραν να προλάβουν να φύγουν από τους φλεγόμενους ορόφους από το ασανσέρ που μετέφερε μόνο εμπορεύματα και κάποιες από την σκάλα που οδηγούσε στην ταράτσα του κτιρίου, αλλά η φωτιά πήρε τέτοιες διαστάσεις που και κι αυτές οι έξοδοι διαφυγής έκλεισαν για όσους απέμειναν πίσω. 
Οι εργοστασιάρχες που εκείνη την μέρα ήταν με τα παιδιά τους στο εργοστάσιο ήταν οι πρώτοι που έφυγαν και στεκόταν έξω από το κτίριο παρακολουθώντας την φρίκη που οι ίδιοι προκάλεσαν. 
Μέσα σε λίγα λεπτά οι Νεοϋορκέζοι μαζεύτηκαν για να δουν το πανδαιμόνιο που επικρατούσε αλλά και να αλλάξει την ήσυχη ζωή τους για πάντα. Στα παράθυρα των τελευταίων ορόφων οι εργάτριες στέκονταν όρθιες και κρατώντας η μία το χέρι της άλλης βουτούσαν στο κενό για να μην καούν ζωντανές. 
Οι πρώτοι που έπεσαν στο κενό ήταν ένας νεαρός άνδρας και ένα κορίτσι που αφού φιλήθηκαν έκαναν μαζί το τελευταίο μοιραίο βήμα. Η λεωφόρος των καφέ, των καταστημάτων και των εστιατορίων μέσα σε λίγα λεπτά έγινε μία αρένα νεκρών και η φρίκη δεν σταματούσε εκεί. Κάποιες από τις εργάτριες παρά την μοιραία πτώση κείτονταν ζωντανές, ακόμα και για 2 ώρες, αφήνοντας τα ουρλιαχτά τους να σημαδέψουν για πάντα την μέχρι τότε ήσυχη ζωής των πολιτών της Νέας Υόρκης. 

Η δικαιοσύνη δεν ήρθε ποτέ
Οι μετανάστριες εργάτριες και εργάτες δεν ήταν πια κάτι, αλλά ήταν άνθρωποι που πέθαιναν μπροστά τους για ένα μεροκάματο επιβίωσης. Από τους 148 μετανάστες εργάτες της πυρκαγιάς του «Triangle Shirtwaist Factory», οι έξι αναγνωρίστηκαν τον Φεβρουάριο του 2011. 
Για εκατό χρόνια ήταν θαμμένοι το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς ταυτότητα και χωρίς δικαίωμα θρήνου συγγενών. Μόνο ένα θύμα ήταν 48 χρόνων, τα υπόλοιπα ήταν από 14 μέχρι 25 χρόνων. 
Η δίκη των ιδιοκτητών ξεκίνησε 9 μήνες αργότερα και με δικηγόρο τον Max Steuer, εύπορο γιο μεταναστών από την Αυστρία, κατάφεραν να αθωωθούν υποστηρίζοντας ότι δεν γνώριζαν για το κλείδωμα των εξόδων φυγής ενώ πήραν από την ασφαλιστική εταιρεία 60,000 δολάρια για ζημίες. 


Το 1913 ο Max Blanck, ο ένας εκ των συνεταίρων δολοφόνων, που συνέχιζε να είναι εργοστασιάρχης συνελήφθη για κλείδωμα πάλι των εργατών του νέου εργοστασίου του και το πρόστιμο που κλήθηκε να πληρώσει ήταν 20 δολάρια. 
Μπορεί η δικαιοσύνη να πούλησε και μεταθανάτια τα θύματα αυτού του μεγάλου εργατικού δυστυχήματος αλλά ο λαός έκανε λάβαρο το θάνατό τους και μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν στην Νέα Υόρκη. 
Τον Οκτώβριο του 1911 ιδρύθηκε και η Αμερικανική Ένωση Ασφάλειας Μηχανικών η οποία είχε ως μέλημα την επιθεώρηση στους χώρους εργασίας της ασφάλειας του ανθρώπινου δυναμικού. 
Ανάμεσα στους μάρτυρες θεατές εκείνου του ματωμένου Σαββάτου ήταν και ένα πρόσωπο το οποίο στιγματίστηκε τόσο από την εικόνα απόγνωσης του θανάτου των εργατών που άλλαξε, όταν ήρθε η ώρα, όλη την εργατική νομοθεσία της Αμερικής. Η Φράνσις Πέρκινς, η πρώτη γυναίκα Γραμματέας Εργασίας των ΗΠΑ. Μία γυναίκα που δεν ξέχασε τις γυναίκες που η ανάγκη της εργασίας τις έκανε μάρτυρες δουλείας εις το όνομα του κέρδους.



Ευχαριστούμε την φίλη μας Ηρώ από το πανέμορφο και ανοιξιάτικο Λουξεμβούργο -που την 
δεκαετία του '80 ζήσαμε στα νιάτα μας ωραίες στιγμές, σε μια μικρή αλλά σχεδόν παραμυθένια χώρα με τον Μιχάλη, τον Φαίδων, τον Φρανς, την φίλη μας από την Αλγερία που δεν είχε εθνικότητα- που μας έστειλε το παραπάνω κείμενο της Κατερίνας Γκαράνη.
__________
* γράφτηκε στον Τοίχο

Κυριακή 5 Μαρτίου 2017

Η υπερχρεωμένη Ελλάδα ζητάει νέα δάνεια από την Παγκόσμια Τράπεζα!

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ // ΚΟΙΝΩΝΙΑ


Η βαθιά χρεωμένη κυβέρνηση της Ελλάδας αποφάσισε να ζητήσει για περισσότερα δάνεια, αυτή τη φορά από την Παγκόσμια Τράπεζα, πράγμα το οποίο εφόσον γίνει δεκτό θα αυξήσει περαιτέρω το δημόσιο χρέος της χώρας, χωρίς να είναι γνωστή, μάλιστα, η χρησιμότητα και οι επιπτώσεις της, τυχόν, αυτής δανειοδότησης στην οικονομική πορεία της χώρας.
Το πρόγραμμα διάσωσης των 86 δισ. ευρώ της Ελλάδας πρόκειται πολύ σύντομα να γίνει ακόμα πιο πολύπλοκο, καθώς η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να αναζητήσει ένα άγνωστο ποσό «χρηματοπιστωτικής βοήθειας» από την Παγκόσμια Τράπεζα.

Αυτό αναφέρει το Politico, που εκτιμά πως αν το ελληνικό αίτημα γίνει δεκτό, τότε θα βύθιζε τη χώρα σε επιπλέον χρέος, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση συνεχίζει να μάχεται για τους όρους και τις προϋποθέσεις του ισχύοντος προγράμματος διάσωσης.
Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών της χώρας, Κομισιόν, ΔΝΤ και ESM, ξεκίνησαν εκ νέου στην Αθήνα αυτή την εβδομάδα.
Παρ’ όλα αυτά, η βαθιά χρεωμένη κυβέρνηση της Ελλάδας αποφάσισε να ζητήσει για περισσότερα δάνεια, αυτή τη φορά από την Παγκόσμια Τράπεζα, η οποία εξειδικεύεται στην παροχή κονδυλίων στις φτωχές και αναδυόμενες οικονομίες.
«Η κυβέρνηση της Ελλάδας ζήτησε από την Παγκόσμια Τράπεζα να παράσχει τεχνική και οικονομική βοήθεια, ώστε να ανταποκριθεί στις πιεστικές προκλήσεις που περιλαμβάνουν: τη μακροπρόθεσμη ανεργία, την οικονομική ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη, αλλά και την κοινωνική προστασία», δήλωσε εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε ανακοίνωσή του, προσθέτοντας πως «σε συμφωνία με τις διαδικασίες της Παγκόσμιας Τράπεζας, οποιαδήποτε τελική απόφαση για τη χορήγηση δανείων υπόκειται σε έγκριση από το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας».
Η Παγκόσμια Τράπεζα αρνήθηκε να προσδιορίσει το ύψος του δανείου που ζήτησε η Ελλάδα.
«Προκαταρκτικές συζητήσεις έλαβαν πράγματι χώρα με την Παγκόσμια Τράπεζα, αλλά δε μπορούμε να επιβεβαιώσουμε την επίσημη αίτηση», ανέφερε πηγή από το κυβερνητικό περιβάλλον της Αθήνας.
WSJ: Ασυνήθιστο για ανεπτυγμένη χώρα το αίτημα της Ελλάδας στην Παγκόσμια Τράπεζα
Η Ελλάδα, που βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τους διεθνείς πιστωτές της, ζητεί δάνειο 3 δισεκατομμυρίων ευρώ από την Παγκόσμια Τράπεζα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, γράφει η Wall Street Journal.
Η κίνηση αυτή είναι ασυνήθιστη εκ μέρους μίας αναπτυγμένης χώρας, επισημαίνει η αμερικανική εφημερίδα.
Σύμφωνα με αξιωματούχους της ελληνικής κυβέρνησης, η Αθήνα αναζητά κεφάλαια από την Παγκόσμια Τράπεζα για ένα πρόγραμμα με στόχο τη μείωση της ανεργίας της χώρας, που βρίσκεται στο 23%, με τη δημιουργία περίπου 100.000 θέσεων εργασίας ετησίως για τα επόμενα τρία χρόνια.
Η Παγκόσμια Τράπεζα, η οποία παραδέχθηκε ότι η Αθήνα έχει κάνει την προσέγγισή της, παρείχε τεχνικές συμβουλές στην Ελλάδα από το 2012.
Πάντως το ίδρυμα συνήθως προσφέρει οικονομική βοήθεια μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Ανώτερος Έλληνας αξιωματούχος αναγνώρισε πως η ελληνική κυβέρνηση δύσκολα μπορεί να πείσει την Παγκόσμια Τράπεζα να συμφωνήσουν για τη δάνειο, αναφέρει Wall Street Journal
Το αίτημα από την Αθήνα έρχεται εν μέσω παρατεταμένων συνομιλιών μεταξύ της ελληνικής  κυβέρνησης και των διεθνών πιστωτών για το τρίτο πακέτο διάσωσης.
Τον Φεβρουάριο, σε μία προσπάθεια να αρθεί το αδιέξοδο, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να νομοθετήσει προληπτικά επιπλέον μέτρα λιτότητας, με τη μορφή περικοπών στις συντάξεις και τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, μετά την εκπνοή του προγράμματος διάσωσης το 2018.
Οι δύο πλευρές εργάζονται επίσης για ένα πακέτο αντισταθμιστικών μέτρων που ενισχύουν την ανάπτυξη και θα αποτελούνται κυρίως από φορολογικές ελαφρύνσεις.
Ωστόσο θα τεθούν σε εφαρμογή, μόνο εάν η ελληνική κυβέρνηση επιτύχει τους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα, αναφέρει η Wall Street Journal.
Μετά από 7 χρόνια κρίσης και προκειμένου να γλυκάνει το «πικρό χάπι» των νέων μέτρων λιτότητας η ελληνική κυβέρνηση απευθύνεται στην Παγκόσμια Τράπεζα για τη χρηματοδότηση ενός προγράμματος θέσεων εργασίας.
Η Παγκόσμια Τράπεζα ανακοίνωσε ότι έχει λάβει το ελληνικό αίτημα.
«Η κυβέρνηση της Ελλάδας ζήτησε από την Παγκόσμια Τράπεζα την παροχή τεχνικής και οικονομικής βοήθειας για την αντιμετώπιση των πιεστικών προκλήσεων, συμπεριλαμβανομένων της μακροχρόνιας ανεργίας, της οικονομικής ανταγωνιστικότητας της ανάπτυξης και της κοινωνικής προστασίας», δήλωσε ένας εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
θα ισχύει η κανονική διαδικασία έγκρισης της τράπεζας, πρόσθεσε η ίδια πηγή.
Το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα (23%) είχε αρχίσει να πέφτει σταδιακά κατά τη διάρκεια του 2016, αλλά παραμένει σχεδόν διπλάσιο από τον μέσο όρο της ΕΕ.
Περίπου το 74% των Ελλήνων ανέργων ήταν εκτός εργασίας για περισσότερο από ένα χρόνο και έτσι δεν λαμβάνουν παροχές.

____________
http://www.iskra.gr/

Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017

Επιβεβαιώθηκε και επιστημονικά η βαθιά φτώχεια σε Ελλάδα και Κύπρο

Δείτε τι καταγράφει άλλη μια επιστημονική έρευνα

Κατά 40% από το 2008 ως το 2015 αυξήθηκε το ποσοστό της φτώχειας στην Ελλάδα, σύμφωνα με επιστημονική έκθεση του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας της Κολωνίας (IW).


Κατά την μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, οι επιστήμονες δεν περιορίστηκαν μόνο στη μελέτη και ανάλυση των εισοδημάτων αλλά, όπως είπαν, έλαβαν υπόψη και άλλες παραμέτρους όπως πχ οι στερήσεις υλικών αγαθών, το χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης, η υποαπασχόληση και οι περιορισμοί στην υγειονομική περίθαλψη.
Όλα αυτά συμπεριλαμβάνονται σε έναν νέο «πολυδιάστατο δείκτη φτώχειας», τον οποίο εκπόνησε το ως άνω Ινστιτούτο για τα έτη 2008-2015, από τον οποίο προκύπτει ότι «ο μεγάλος χαμένος είναι η Ελλάδα, με μια αύξηση της φτώχειας κατά 40%, ακολουθούμενης από την Ιρλανδία (28% αύξηση) και την Κύπρο 28,2%», όπως δηλώνει ο Κρίστοφ Σρέντερ, συντάκτης της έκθεσης, στο πρακτορείο Reuters. Αυτό, κατά τον ερευνητή, οφείλεται στη χρόνια ύφεση και την μεγάλη ανεργία, αλλά «φυσικά και στην πολιτική λιτότητας και τους όρους των δανειστών».
Στην Ιταλία καταγράφεται μια αύξηση της φτώχειας κατά 11% και στην Ισπανία 18%.

Πηγή: ikypros/ΚΥΠΕ