Το παρασκήνιο της παραίτησης στο ΒΗΜΑ - Μαξίμου, Μαρινάκης και απολύσεις «ανυπάκουων»

 «Δαιμονοποιήσαμε τον Τσίπρα στην προσπάθεια μας να σώσουμε ΝΕΑ και ΒΗΜΑ και τώρα ζούμε την απόλυτη κατάντια να πρέπει να γίνουμε αυλικοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη»

της Φωτεινής Λαμπρίδη

Ως «άγρια εβδομάδα» χαρακτηρίζουν την εβδομάδα που διανύουμε εργαζόμενοι στο ΒΗΜΑ, όπου επικρατεί μεγάλη αναστάτωση, μετά και την παραίτηση της διευθύντριας σύνταξης Δήμητρας Κρουστάλλη, η οποία κατήγγειλε «ασφυκτική πίεση» από το Μαξίμου, ύστερα από το ρεπορτάζ για το παράλληλο και ατελέσφορο σύστημα καταγραφής των κρουσμάτων κορονοϊού από την ΗΔΙΚΑ και τον ΕΟΔΥ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν ο ίδιος ο Β. Μαρινάκης ο οποίος εξανάγκασε σε παραίτηση την Δ. Κρουστάλλη, αφού προηγουμένως είχε απαιτήσει να ζητήσει, με άλλο δικό της δημοσίευμα, δημοσίως συγγνώμη, κάτι που η κ. Κρουστάλλη αρνήθηκε να κάνει.

Πηγές λένε, ότι το Μαξίμου, πριν την παρέμβαση Μαρινάκη, είχε ζητήσει να απομακρυνθεί η κ. Κρουστάλλη από το κυβερνητικό ρεπορτάζ πλέον. Ο διευθυντής της εφημερίδας Αντώνης Καρακούσης φέρεται να το αρνήθηκε.

Θυμίζουμε ότι το Μαξίμου, έχει – επιβεβαιωμένα – απαιτήσει (και πετύχει) να αντικατασταθεί ο υπεύθυνος του κυβερνητικού ρεπορτάζ και σε άλλη μεγάλη φιλοκυβερνητική εφημερίδα.

Το ρεπορτάζ για τα διπλά βιβλία δημοσιεύθηκε παράλληλα από τις εφημερίδες ΒΗΜΑ και Δημοκρατία. Ωστόσο το Μαξίμου, έχει εχθρικές σχέσεις πλέον με το δεύτερο έντυπο που αν και δεξιό, «παίζει» αντιμητσοτακικά. Θεώρησε ότι μπορούσε να παρέμβει στο ΒΗΜΑ, που έκανε και μεγαλύτερη ζημιά γιατί θεωρείται φιλοκυβερνητικό.

Τις τελευταίες ώρες, συζητιέται έντονα, ότι υπό πίεση βρίσκεται και ο Αντώνης Καρακούσης, ο άνθρωπος που είχε τοποθετήσει την Δ. Κρουστάλλη στη θέση της διευθύντριας σύνταξης. Φιλοκυβερνητικές πηγές και προσκείμενοι δημοσιογράφοι, διαρρέουν ότι θα απολυθεί και σημειώνουν ότι υπάρχει ένταση ανάμεσα στα στρατόπεδα Καρακούση και Παπαχρήστου των Νέων. Ο τελευταίος είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση «βίλα Τσίπρα», από την οποία ο κ. Καρακούσης είχε πάρει δημοσίως αποστάσεις.

«Ο Καρακούσης, είναι ο άνθρωπος, ο οποίος είχε εξαρχής διαφοροποιηθεί στο σχέδιο να έχουν τα έντυπα του Μαρινάκη (ΝΕΑ, ΒΗΜΑ, Παραπολιτικά) κοινή φιλοκυβερνητική γραμμή, κάτι που αρχικά φάνηκε να εξυπηρετεί και τον εκδότη», δηλώνει γνώστης της υπόθεσης. «Προφανώς κάτι άλλαξε στις σχέσεις Μαξίμου-Μαρινάκη και οι δημοσιογράφοι πιέζονται αφόρητα να ακολουθούν αποκλειστικά εντολές Μαξίμου» λέει δημοσιογράφος στο tvxs.gr.

Ο βαρύς πέλεκυς της λογοκρισίας της κυβέρνησης, ενόχλησε την πλειοψηφία των εργαζομένων στο BHMA, αλλά και στο αδελφικό έντυπο Τα Νέα, όπου επίσης σημειώθηκαν τριγμοί μετά την λογοκρισία του άρθρου της Έλενας Ακρίτα και την μετέπειτα παραίτησή της.

«Οι εργαζόμενοι είναι αναστατωμένοι», λένε. «Πέραν μιας μικρής μειοψηφίας δεξιών γύρω από γνωστό φιλο-κυβερνητικό δημοσιογράφο του εντύπου, οι υπόλοιποι – δεξιοί και κεντρώοι- θεωρούν πως αλλάζει βίαια η φυσιογνωμία των εντύπων που ήταν καταχωρημένα στον κεντρώο – δημοκρατικό τύπο και πως είναι εξευτελιστικό να λειτουργούν υπό την πίεση των τηλεφώνων του Μαξίμου».

«Δαιμονοποιήσαμε τον Τσίπρα στην προσπάθεια μας να σώσουμε ΝΕΑ και ΒΗΜΑ», συμπληρώνει ένας εργαζόμενος στο συγκρότημα Μαρινάκη, «…και τώρα ζούμε την απόλυτη κατάντια να πρέπει να γίνουμε αυλικοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Όταν εκδιώκεται μία συνάδελφος που δεν ανήκει μάλιστα καν στην αριστερά, -μάλιστα πριν λίγες μέρες έκανε συνέντευξη στον Μητσοτάκη- επειδή υπερασπίστηκε το ρεπορτάζ της, ή επειδή δεν ζήτησε συγγνώμη, φανταστείτε τι ζούμε!». Σημειώνεται ότι η κ. Κρουστάλλη είχε αρθρογραφήσει επανειλημμένως κατά του ΣΥΡΙΖΑ, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

https://www.koutipandoras.gr

Μοιραίες συγκρίσεις: Σχόλιο για τη νέα απαγόρευση συγκεντρώσεων από τον Πρόεδρο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων

 Η γενική απαγόρευση των συναθροίσεων κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου με διαταγή του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. επικρίθηκε από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ως κατάφωρα αντισυνταγματική. Σφοδρή κριτική ασκήθηκε από πολλούς πανεπιστημιακούς καθηγητές, από τη Διεθνή Αμνηστία, από την Ελληνική Ένωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Προχθές εκδόθηκε όμοια απόφαση απαγόρευσης των συναθροίσεων σε όλη την Επικράτεια για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

σχόλιο του Χριστόφορου Σεβαστίδη,

ΔΝ- Εφέτη, Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων

Τα συνταγματικά εμπόδια φαίνεται ότι υποχωρούν στην διάθεση επιβολής ενός νέου δόγματος που επιθυμεί να προσλάβει τον χαρακτήρα μιας παγιωμένης πρακτικής και αδιαφορεί για την επιστημονική άποψη όσο τεκμηριωμένη κι’ αν είναι. Αυτή συνήθως καταδικάζεται, μεθοδευμένα διαστρεβλώνεται και απαξιώνεται την επομένη ημέρα με κριτήρια πολιτικής σκοπιμότητας. Ούτε και οι συλλήψεις δικηγόρων που συμμετείχαν στη χθεσινή επέτειο στέκονται ικανές να διαφοροποιήσουν τη συνολική αντίληψη για τον τρόπο συμμόρφωσης της διοίκησης στις συνταγματικές επιταγές. Δεν υπάρχει επομένως κανένας λόγος να κουράσω με περιττές επαναλήψεις νομικών επιχειρημάτων.

Είναι όμως αρκετά χρήσιμο να γίνουν κάποιες συγκρίσεις που αναδεικνύουν το διαφορετικό επίπεδο λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Γαλλία χρησιμοποιείται πολλές φορές ως παράδειγμα Κράτους που βρίσκεται ψηλά στην πυραμίδα της ανάπτυξης, ως υπόδειγμα Δημοκρατίας, ως πρότυπο μεταρρυθμίσεων και αναγκαίων αλλαγών σε όλους τους τομείς. Την προηγούμενη εβδομάδα η Γαλλία δονούνταν από διαδηλώσεις στο Παρίσι, στη Λιλ, στη Ρεν, στο Στρασβούργο, αντιδρώντας στο σχέδιο Νόμου της Κυβέρνησης για τη «συνολική ασφάλεια». Ο αριθμός των συγκεντρωθέντων υπολογίστηκε από τους διοργανωτές σε 200.000 στο Παρίσι και 500.000 στο σύνολο της χώρας και ήταν αναμφισβήτητα από τις πιο μαζικές συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών. Καμία προληπτική απαγόρευση των συγκεντρώσεων δεν υπήρξε παρά το γεγονός ότι λόγω του όγκου τους ήταν προφανώς αδύνατο να τηρηθούν μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης.

Υπάρχει μήπως αδιαφορία της Γαλλικής Κυβέρνησης για την εξάπλωση της πανδημίας ή οι Γάλλοι έχουν πληρώσει μικρότερο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές; Τα ερωτήματα βεβαίως είναι ρητορικά και δεν περιμένουν απάντηση. Οι κληρονόμοι του 1789 έμαθαν ωστόσο καλά τη σπουδαιότητα διαφύλαξης και προστασίας του Συντάγματος ως πυλώνα της Δημοκρατίας. Καταλαβαίνουν ότι πίσω από την εμπροσθοφυλακή των διοικητικών απαγορεύσεων και της υπέρμετρης καταστολής προχωράει αργά αλλά σταθερά η διάβρωση του Κράτους Δικαίου, η συνήθεια στην εξαίρεση του κανόνα. Σε ιστορικά κρίσιμες εποχές η διαχείριση των έκτακτων καταστάσεων από τη διοίκηση δεν αντιμετωπίζεται με γενικές και καθολικές απαγορεύσεις συνταγματικών κανόνων αλλά οφείλει να ακολουθεί έναν δρόμο εξισορροπητικό τηρώντας απαρέγκλιτα τις βασικές θεσμικές εγγυήσεις.

Η περίοδος της πανδημίας –εποχή σκληρής δοκιμασίας για την ανθρωπότητα- κρύβει τον κίνδυνο μιας μόνιμης διολίσθησης στο δίκαιο της ανάγκης, μιας υποταγής στην αρχή ex facto oritur ius, της οριστικής υποχώρησης από συλλογικές κατακτήσεις δύο αιώνων, μιας οικειοθελούς και μοιρολατρικής παραίτησης του κυρίαρχου Λαού από τα δικαιώματά του.

Πηγή: https://thepressproject.gr

Υπόθεση Ασάνζ: Υπό παρακολούθηση και ο Γιάνης Βαρουφάκης

 Στις ισπανικές αρχές κατέθεσε σήμερα, νωρίς το απόγευμα, ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25, Γιάνης Βαρουφάκης, στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων ερευνών για την UC Global, την ιδιωτική εταιρία φύλαξης της πρεσβείας του Ισημερινού στο Λονδίνο, που εξαγοράστηκε από τις ΗΠΑ, για να παρακολουθεί και καταγράφει κάθε κίνηση και επαφή του Τζούλιαν Ασάνζ, όσο αυτός βρίσκονταν στην πρεσβεία.

Της Λαμπρινής Θωμά

Αμέσως μετά την κατάθεσή του,  που έγινε μέσω τηλεδιάσκεψης, ο Γιάνης Βαρουφάκης αποκάλυψε ότι οι εισαγγελικές αρχές της Ισπανίας, που διενεργούν την έρευνα εις βάρος της, Ισπανικών συμφερόντων, UC Global, έχουν στην κατοχή τους, και του επέδειξαν, σωρεία προσωπικών του δεδομένων, καταγραφές βίντεο, έγγραφα, απομαγνητοφωνήσεις συνομιλιών του με τον Τζούλιαν Ασάνζ, «ακόμη και το διαβατήριο της συζύγου μου», όπως είπε χαρακτηριστικά.

Σε ερώτηση του The Press Project αν θα προχωρήσει σε κατάθεση μήνυσης ή αγωγής για την παρακολούθησή του, απάντησε: «και όχι μόνον αυτό. Και θα κάνουμε μήνυση στη συγκεκριμένη εταιρία, και στο πλαίσιο της Προοδευτικής Διεθνούς (Progressive International) έχουμε ξεκινήσει το λεγόμενο Δικαστήριο του Μπέλμαρς (Belmarsh Tribunal), με πολύ σπουδαίους ανθρώπους, τον Νταν Έλσμπεργκ, το Νόαμ Τσόμσκυ και άλλους, ουσιαστικά θα δικάσουμε μπροστά στην κοινή γνώμη όλους αυτούς που κυνηγούν και προσπαθούν να εξοντώσουν το Τζούλιαν Ασάνζ, γιατί έκανε αυτό που όλοι οι δημοσιογράφοι πρέπει να κάνουν, αποκάλυψε την αλήθεια».

Ολόκληρη η αρχική δήλωση του Γιάνη Βαρουφάκη έχει ως εξής:

«Μόλις κατέθεσα στις ισπανικές δικαστικές αρχές εναντίον μιας εταιρίας της UC Global που μισθώθηκε από τις αμερικανικές αρχές για να κατασκοπεύει επισκέπτες του Τζούλιαν Ασάνζ στην πρεσβεία του Εκουαδόρ. Μου έδειξαν, μέσω τηλεδιάσκεψης, μια συστάδα από προσωπικά δεδομένα, βίντεο, έγγραφα, απομαγνητοφωνημένες συζητήσεις μου με το Τζούλιαν, ακόμη και το διαβατήριο της συζύγου μου… Τίποτε από αυτά δε μας ξαφνιάζει, γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει παρακολούθηση, ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι πολίτες είναι διάφανοι και οι κατέχοντες αδιάφανοι. Αλλά, σε καμμία περίπτωση, και μιλώ σε όλους εσάς, δεν πρέπει να αφήσουμε αυτή την κατάσταση να περάσει ως κανονικότητα. Γιατί, σήμερα παρακολουθούν το Τζούλιαν και εμένα, αύριο, μπορεί και σήμερα το απόγευμα, μπορεί, τέτοιου είδους εταιρίες, να παρακολουθούν εσάς, εκ μέρους ενός αρπακτικού ταμείου που μπορεί να σας αρπάξει το σπίτι. Έχει πολύ μεγάλη σημασία το γεγονός ό,τι μία δικαστική αρχή μίας Ευρωπαϊκής χώρας, χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ξεκινήσει αυτή τη διαδικασία. Με μεγάλη χαρά βοήθησα το έργο τους σήμερα. Αλλά, πάνω από όλα, έχω ένα προσωπικό μέγα χρέος, απέναντι σε έναν άνθρωπο που, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, σαπίζει στο Γκουαντάναμο της Βρετανίας, στις φυλακές του Μπέλμαρς. Ποιό είναι το έγκλημά του; Ο,τι πληροφόρησε τους δυτικούς πολίτες για τα εγκλήματα που κάνει η Δύση, οι κυβερνήσεις μας, στο όνομά μας, πίσω από την πλάτη μας. Το ΜέΡΑ25, το Diem25, μέσω της Προοδευτικής Διεθνούς, συστηματικά από δω και πέρα, θα μετατρέψουμε τους εγκληματίες που κυνηγάνε και κατηγορούν το Τζούλιαν, σε κατηγορούμενους».

Πηγή: https://thepressproject.gr/

H Εκθεση Πισσαρίδη «λαγός» του 5ου Μνημονίου

            Γιάνης Βαρουφάκης*

 Το κύριο πρόβλημα με την Εκθεση της Ομάδας Πισσαρίδη δεν είναι ούτε ότι στερείται αντικειμενικότητας ούτε ότι υποκινείται από «νεοφιλελεύθερες» δοξασίες, όπως κατηγορείται από κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο: Στερείται επιστημονικής εντιμότητας!

Εντυπωσιακό παράδειγμα η ευκολία με την οποία η Εκθεση αναπαράγει ως στατιστική αλήθεια δύο κυβερνητικά ψεύδη: Το ψέμα ότι το 2014 η Υφεση έδωσε τη θέση της στην Ανάκαμψη (το 2014 το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 1.998 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2013) και το ψέμα ότι η οικονομία ανέκαμπτε προ πανδημίας (το τελευταίο τρίμηνο του 2019 το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 274 εκατ. ευρώ σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2018, και συνέχισε την καθοδική του πορεία τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο).

Η Ομάδα Πισσαρίδη θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αν ο κ. Σαμαράς είχε κερδίσει τις εκλογές του 2015, το ΑΕΠ θα ανερχόταν αντί να μειωθεί κι άλλο. Ή ότι, χωρίς την πανδημία, η οικονομία θα αναπτυσσόταν στα τέλη του 2020. Τότε θα είχε ενδιαφέρον μια επιστημονική αντιπαράθεση μαζί τους. Οταν, όμως, ομάδα εκλεκτών οικονομολόγων υιοθετούν τα ψεύδη της Νέας Δημοκρατίας για το τι συνέβη, τότε η γόνιμη επιστημονική αντιπαράθεση μαζί τους είναι αδύνατη.

Το ΜέΡΑ25 δημοσιοποιεί σήμερα στην ιστοσελίδα του (www.mera25.gr) πλήρη αποδόμηση, παράγραφο προς παράγραφο, της «Επιτελικής Σύνοψης» της Εκθεσης. Από αυτήν προκύπτει:

(α) η επιστημονική πενία που είναι αναπόφευκτη όταν προσπαθείς να εκπονήσεις αναπτυξιακό πρόγραμμα σε χώρα όπου η όποια αναπτυξιακή δυναμική ακυρώνεται από (i) τεράστιο δημοσιονομικό κενό και (ii) δεσμεύσεις προς την ολιγαρχία-χωρίς-σύνορα, όπως, π.χ., η σύναψη νέου δημόσιου χρέους υπέρ των funds που αγοράζουν τα «κόκκινα» δάνεια

(β) η φιλότιμη προσπάθεια της Ομάδας Πισσαρίδη να ξεχάσουν οι πολίτες τα πρώτα τέσσερα ώστε να μη δουν να έρχεται το 5ο Μνημόνιο.

Ο πραγματικός σκοπός σύστασης της Ομάδας Πισσαρίδη

Το επίσημο σκεπτικό σύστασης της Ομάδας Πισσαρίδη είναι σωστό: Πώς να μη σπαταληθούν οι όποιοι πόροι καταλήξουν στην Ελλάδα από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Δεν πρόκειται αποκλειστικά για ελληνική αγωνία. Οφείλεται στη σκληρή πραγματικότητα την οποία γνωρίζουν κι ας μην την ομολογούν οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού κατεστημένου και τα φερέφωνά τους. Τα κονδύλια-ενισχύσεις του Ταμείου Ανάπτυξης (που συνολικά ανέρχονται, το πολύ, στα 310 δισ. €) είναι:

■ αρκετά μεν ώστε, υπό «κανονικές συνθήκες», να έδιναν μια διόλου ευκαταφρόνητη ώθηση στην παραγωγικότητα των ευρωπαϊκών οικονομιών

■ πολύ λίγα δε για να δώσουν τη δημοσιονομική ένεση που απαιτούν σήμερα οι ευρωπαϊκές οικονομίες (και όχι μόνο χώρες όπως η Ιταλία ή η Ελλάδα) έτσι ώστε η οποιαδήποτε αύξηση της παραγωγικότητας να μην ακυρωθεί από χαμηλά επίπεδα παραγωγής-ζήτησης.

Αυτός είναι ο σοβαρός κίνδυνος (και, σύμφωνα με το ΜέΡΑ25, αναπόφευκτος) που ελλοχεύει σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ε.Ε., πολύ περισσότερο, βέβαια, στις χώρες του Νότου. Αναγκασμένη να χρησιμοποιήσει μέρος των κονδυλίων του Ταμείου Ανάπτυξης για την έμμεση κάλυψη πάγιων δημοσιονομικών αναγκών, η Ε.Ε. κινδυνεύει:

● Και να αποτύχει στον δημοσιονομικό τομέα (δηλαδή, να μην καταφέρει να τονώσει σημαντικά τη συνολική ζήτηση)

● Και να σπαταλήσει τα κονδύλια που, διαφορετικά, θα αρκούσαν ώστε να αυξηθεί σημαντικά η παραγωγικότητα.

Για την ελληνική οικονομία, όπου οι μνημονιακές δεσμεύσεις ακυρώνουν την όποια αναπτυξιακή-παραγωγική ανασυγκρότηση, ο κίνδυνος αυτός είναι ακόμα μεγαλύτερος: Καμία σημαντική παραγωγική ιδιωτική επένδυση δεν μπορεί να γίνει υπό το καθεστώς υπερφορολόγησης και μηδενικών δημόσιων επενδύσεων που απαιτεί το 4ο Μνημόνιο.

Αυτό το καθεστώς παραμένει και θα ενισχύεται. Η πανδημία επισπεύδει (λόγω νέου δημόσιου χρέους) το 5ο Μνημόνιο, το οποίο θα παγιώσει τη χαμηλή συνολική ζήτηση. Συνεπώς, τα κονδύλια του Ταμείου Ανάπτυξης δεν θα ελκύσουν τις ιδιωτικές παραγωγικές επενδύσεις χωρίς τις οποίες η ανάκαμψη θα παραμείνει όνειρο θερινής νυκτός.

Υπό αυτές τις συνθήκες τα κονδύλια του Ταμείου Ανάπτυξης θα δαπανηθούν χωρίς ουσιαστική αύξηση της παραγωγικότητας. Με απλά λόγια, ο επίσημος στόχος της Ομάδας Πισσαρίδη δεν μπορεί να επιτευχθεί. Ποιον πολιτικό σκοπό λοιπόν εξυπηρετεί η Εκθεση;

Ολόκληρο το Μνημονιακό Τόξο (Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ΣΥΡΙΖΑ) επενδύει στην Εκθεση Πισσαρίδη

Παρά το γεγονός ότι η Εκθεση ανατρέχει στην πρόσφατη Οικονομική Ιστορία της Ελλάδας, δεν αναφέρει πουθενά την τετραπλή πτώχευση του 2010 (κράτους, τραπεζών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών), την τρόικα, τα Μνημόνια, τις ισχύουσες μνημονιακές δεσμεύσεις, το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος και, φυσικά, τη μόνιμη γάγγραινα της καταρρέουσας δευτερογενούς αγοράς «κόκκινων» δανείων –τον λεγόμενο «Ηρακλή», που αποδυναμώνει συστηματικά κάθε προσπάθεια ανάκαμψης των μικρομεσαίων, αλλά και των τραπεζών.

Τίποτα δεν νομιμοποιεί τα Μνημόνια πιο αποτελεσματικά από την άρνηση της ύπαρξής τους. Ο κ. Τσίπρας βάφτισε το 4ο Μνημόνιο «έξοδο από τα Μνημόνια». Σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης πασχίζει το 5ο Μνημόνιο να καταγραφεί ως το «σχέδιο ανάπτυξης» της χώρας, αναθέτοντας το εγχείρημα αυτό στην Ομάδα Πισσαρίδη.

Σε αυτό το πλαίσιο, όλο το Μνημονιακό Τόξο (Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ΣΥΡΙΖΑ) επενδύει σε διένεξη άνευ ουσίας για το αν η Ομάδα Πισσαρίδη πρεσβεύει, ή όχι, νεοφιλελεύθερες πολιτικές με στόχο κοινό να μη γίνεται λόγος για τον ελέφαντα στο δωμάτιο: για τις μόνιμες μνημονιακές δεσμεύσεις (έως το 2060) που καθιστούν γελοία την αντιπαράθεση δήθεν νεοφιλελεύθερων και δήθεν κεϊνσιανών πολιτικών.

Με ενδιαφέρον διαβάζουμε την κριτική κύκλων του ΣΥΡΙΖΑ προς την Εκθεση της Ομάδας Πισσαρίδη, παραδείγματος χάριν τίτλους όπως: «Το σχέδιο Πισσαρίδη βρίθει νεοφιλελεύθερων εμμονών» ή «Φοροελαφρύνσεις για τους λίγους και καμία ουσιαστική ενίσχυση του κοινωνικού κράτους». Πρόκειται για αντιπαράθεση που, κάλλιστα, θα αποτύπωνε τον διάλογο Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ το 1996 ή το 2004. Το ζήτημα σήμερα όμως δεν είναι αν η ανάπτυξη θα έρθει με νεοφιλελεύθερα ή με κεϊνσιανά μέτρα.

Το ζήτημα σήμερα είναι ότι, όντας εγκλωβισμένο στο 4ο Μνημόνιο, και καθ’ οδόν προς το 5ο, το κράτος μας στερείται τους απαραίτητους βαθμούς ελευθερίας για να εφαρμόσει είτε νεοφιλελεύθερα (π.χ. μείωση ΦΠΑ και φόρου μικρομεσαίων επιχειρήσεων στο 15%) είτε κεϊνσιανά αντι-υφεσιακά μέτρα (π.χ. σημαντική αύξηση δημόσιων επενδύσεων).

Αυτή την αγαστή αποσιώπηση των Μνημονίων, που θέτουν εκτός θέματος τόσο την Εκθεση της Ομάδας Πισσαρίδη όσο και τις αντιδράσεις σε αυτήν από τον ΣΥΡΙΖΑ, σπάει το ΜέΡΑ25 θυμίζοντας ότι στη «Χρεοδουλοπαροικία η Ελλάς» δεν έχουμε καν την πολυτέλεια να αντιπαρατιθέμεθα για το αν θα ενστερνιστούμε νεοφιλελεύθερες ή κεϊνσιανές πολιτικές. Πολύ απλά, οι χρεοδουλοπάροικοι στερούμαστε των εργαλείων μιας κανονικής χώρας – ελέω των υπογραφών που έβαλαν Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ΣΥΡΙΖΑ σε 4 Μνημόνια.

Η Αντι-Εκθεση του ΜέΡΑ25

Η μέγιστη συνεισφορά προοδευτικού κόμματος σε μια τέτοια ιστορική συγκυρία είναι να καταστήσει ορατά στους πολίτες τα αίτια της ασφυξίας τους και το επερχόμενο 5ο Μνημόνιο το οποίο εγγυάται ο εκτροχιασμός του 4ου. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί η παλλαϊκή συστράτευση που απαιτούν οι καιροί.

Η Ιδρυτική Διακήρυξη του ΜέΡΑ25 προϊδέασε το 2018 για τη μονιμοποίηση της Χρεοδουλοπαροικίας και των διαδοχικών, έως το 2060, Μνημονίων. Σήμερα, αποδομούμε την Εκθεση Πισσαρίδη αλλά και τις προσχηματικές αντιδράσεις εναντίον της από τη μείζονα αντιπολίτευση. Παράλληλα, έχουμε καταθέσει, υπό μορφή Ολοκληρωμένης Πρότασης Νόμου, τη δική μας Εκθεση-Ατζέντα για τις θεσμικές τομές και οικονομικές παρεμβάσεις που απαιτούν η προστασία των πολιτών και η ανάκαμψη της κοινωνίας.

*Γραμματέας του ΜέΡΑ25/DiEM25

 Πηγή: https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/257507_h-ekthesi-pissaridi-lagos-toy-5oy-mnimonioy

 

«Εμείς απλά τον δείραμε πριν έναν μήνα. Δεν τον σκοτώσαμε»

O τίτλος είναι το επιχείρημα του Υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη», ωμά και χωρίς πολιτικαντισμούς, στην υπόθεση του θανάτου του 27χρονου Βασίλη Μάγγου στον Βόλο. Το αν και σε τι βαθμό ισχύει αυτό το επιχείρημα θα το δείξουν οι σχετικές έρευνες. Είναι πιθανό μάλιστα, ο Χρυσοχoϊδης να έχει «δίκιο». Ο πατέρας του 27χρονου δήλωσε ότι ο ξυλοδαρμός του «δεν είναι η άμεση αιτία θανάτου του», αναφερόμενος στη συνέχεια σε έμμεσες συνέπειες από τα τραύματα. Σε αυτήν την περίπτωση, αρκεί για την Πολιτεία το «έτυχε να τον έχουμε δείρει»; Εκφράζει ένα «κράτος Δικαίου» που σέβεται δικαιώματα και ελευθερίες; Θα είναι μήπως, ακόμη χειρότερα, κάποια «δικαίωση» του Υπουργού και της σκληρής Δεξιάς που τον αποθεώνει και θέλει αίμα, με πανηγυρισμούς πάνω από ένα τραγικό γεγονός; Θαρρώ κι ελπίζω πως όχι.

του Θάνου Καμήλαλη

Ας δούμε πρώτα τα γεγονότα. Στις 13 Ιουνίου γίνεται μια μεγάλη κινητοποίηση στον Βόλο ενάντια στην καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ – Lafarge, σε εργοστάσιο που βρίσκεται περίπου 150 μέτρα μακριά από τα πρώτα σπίτια της πόλης. Ένα περιβαλλοντικό ζήτημα που ταλανίζει την τοπική κοινωνία εδώ και χρόνια, σε μια πόλη μάλιστα που σύμφωνα με πλήθος ερευνών (η τελευταία εδώ από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), έχει τεράστιο πρόβλημα ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Η διαδήλωση πνίγεται στο χημικό και την καταστολή, χωρίς υποψία επεισοδίων, με αφορμή το ότι πολίτες προσπάθησαν να κρεμάσουν πανό έξω από το εργοστασία αλλά και μερικά μπαλόνια με χρώμα που άφηναν στον αέρα. Ναι μπαλόνια. Αναλυτικό ρεπορτάζ θα βρείτε εδώ, με πλήθος μαρτυριών και στοιχείων που δημοσίευσε το TPP.

Την επόμενη μέρα, πολίτες συγκεντρώνονται έξω από τα δικαστήρια της πόλης, σε αλληλεγγύη προς τους συλληφθέντες της προηγούμενης ημέρας. Το σχετικό βίντεο δείχνει, πέραν αμφιβολίας, τον (πρώτο μάλλον) ξυλοδαρμό του Β.Μάγγου, ξανά χωρίς να υπάρχουν οποιασδήποτε μορφής «επεισόδια» που να «δικαιολογούν» (συγγνώμη μιλάμε κάπως Χρυσοχοΐδεια εδώ) την χρήση βίας. Καταγγέλλεται ο βασανισμός του, ενώ η ιατρική διάγνωση κάνει λόγο για σπασμένα πλευρά, θλάση στο συκώτι και στη χοληδόχο κύστη. Ο 27χρονος περνάει 4 μέρες στο νοσοκομείο, ενώ στη συνέχεια ξεκινάει την αποθεραπεία του, που όπως αναφέρει «θα κρατήσει 2-3 μήνες», ενώ εκτός των άλλων, ο πατέρας του αναφέρει από τότε ότι «είχε υπογράψει μια σύμβαση για να δουλέψει, να μπορέσει να ζήσει, να έχει τη ζωή στα χέρια του και ήταν χαρούμενος γι’ αυτό».

Στις 14 Ιουλίου ο Βασίλης Μάγγος βρίσκεται νεκρός στο σπίτι του. Η εγκληματική ενέργεια αποκλείεται από την αστυνομία, ενώ τα αίτια παραμένουν άγνωστα, μέχρι να ολοκληρωθούν οι σχετικές έρευνες, με βασικό στοιχείο προφανώς το ιατροδικαστικό πόρισμα. Η είδηση προκαλεί αναστάτωση και σταδιακά γεμίζει το διαδίκτυο, σε ΜΜΕ και social media.  Η αναφορά σε μια είδηση που προκαλεί σωρεία ερωτημάτων, αλλά και στον ξυλοδαρμό του πριν από έναν μήνα δεν γίνεται, δεοντολογικά κιόλας, να μην υπάρχει, όσο κι αν αυτό ενοχλεί τον Υπουργό, ο οποίος βγάζει μία ανακοίνωση πρωτοφανούς χυδαιότητας.

Ενώ δεν υπάρχει καμία πολιτική αντίδραση από οποιoνδήποτε χώρο, το Υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ επιτίθεται υβριστικά σε «σε ιστοσελίδες και έντυπα που εκφράζουν ή πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και τον αντιεξουσιαστικό χώρο» γιατί λέει ότι «γίνεται προσπάθεια ή ακόμη χειρότερα συνδέεται ευθέως ο θάνατος με προ μηνός καταγγελία του για αστυνομική βία». Εντωμεταξύ, αφενός η είδηση παίζει πλέον στη συντριπτική πλειοψηφία των διαδικτυακών μέσων, αφετέρου, δεν πρόκειται περί «καταγγελίας για αστυνομική βία». Πρόκειται για καταγεγραμμένο, σε εικόνα και επίσημα έγγραφα νοσοκομείου, περιστατικό. Μάλιστα, σε τηλεοπτική του εμφάνιση στον ΣΚΑΙ, το πρωί της Τετάρτης, στον ΣΚΑΙ, ο Υπουργός παραδέχθηκε τελικά, υπό το βάρος των αντιδράσεων, ότι πρόκειται για περιστατικό, για «γεγονός» αστυνομικής βίας που «θα διερευνηθεί», εν μέσω της προσπάθειάς του να αποδείξει ότι «στοχοποιείται» εδώ και έναν χρόνο.

«Πρόκειται για αθλιότητα, ασύστολο ψέμα, ακόμη μία, ακόμη ένα. Είναι ανεύθυνοι και αδίστακτοι.Τα αίτια θανάτου θα αποδειχθούν από τη νεκροψία-νεκροτομή που έχει διαταχθεί»

Δεν ξέρω αν ο Υπουργός αποφάσισε να εκφράσει την πολιτική του βεντέτα με συγκεκριμένους χώρους ακόμα και τώρα. Δεν ξέρω αν το μένος του προς δημοσιεύματα και ΜΜΕ είναι ενόχληση από σειρά δημοσιογραφικών αποκαλύψεων για τη βία των υφισταμένων του, εδώ και έναν χρόνο, που τον εκθέτει, ξανά και ξανά, με βίντεο, φωτογραφίες και μαρτυρίες θυμάτων.

Αυτό πάντως που δεν κρύβεται είναι το τεράστιο θεσμικό σφάλμα, να εμφανίζεται το Υπουργείο βέβαιο για την ιατροδικαστική έκθεση του δεν έχει ακόμα γίνει. Χωρίς να μπαίνουμε σε θεωρίες περί συγκάλυψης, η αναφορά αυτή μεγαλώνει το έλλειμμα εμπιστοσύνης στους αρμόδιους επιστήμονες και τις εισαγγελικές αρχές, προκαλώντας ερωτηματικά. Μέχρι και παρέμβαση από το ΚΙΝΑΛ «κατάφερε» να πετύχει ο Υπουργός, το ίδιο κόμμα που λιγότερο από μία εβδομάδα πριν ψήφισε τον νόμο του για περιορισμό διαδηλώσεων, πανηγυρίζοντας για βελτιώσεις. Εξάλλου, διαχρονικά, είναι τέτοια η προστασία που παρέχει το κράτος σε αστυνομικούς που αυθαιρετούν και σακατεύουν, που μία τέτοια παρέμβαση μόνο καχυποψία προκαλεί σε μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Ακόμα και εάν όντως, τα σχετικά πορίσματα είναι άνευ παρεμβάσεων, η ρετσινιά της βιασύνης του Υπουργείου θα μείνει στην υπόθεση.

Ο πατέρας πάντως του 27χρονου, παρά το πένθος του, σίγουρα στάθηκε σε απείρως καλύτερο επίπεδο από τον Υπουργό, σε δήλωσή του στο Tvxs.gr. Αξίζει μάλλον να κρατήσουμε αυτό:

«Δεν λέμε ότι το παιδί μας πέθανε από τα τραύματα. Δεν λέμε πως αυτά ήταν η άμεση αιτία θανάτου του. Ξέρουμε όμως ότι αυτός ο ξυλοδαρμός, που είχαν πέσει δέκα πάνω του και του έσπασαν τα πλευρά, επηρέασε πολύ την ψυχολογία του. Αυτό δεν θα το δείξει καμία ιατροδικαστική έρευνα. Ο γιος μας λοιπόν δεν ήταν ένας Γρηγορόπουλος, δεν διεκδικούμε κάτι τέτοιο. Αλλά αγωνιζόταν ενάντια σε ένα αστυνομικό κράτος καταστολής. Δεν θέλουμε ένα κίνημα για το παιδί μας. Ένα κίνημα για την αστυνομική βία χρειαζόμαστε».

Μέσα σε όλη λοιπόν την αβεβαιότητα και εν μέσω πολλών ερωτημάτικών, οργής, διαμαρτυρίας και πολιτικής αντιπαράθεσης, γίνεται νομίζω σαφές ότι έχουμε μία υπόθεση που, στη δημόσια σφαίρα, θα μείνει ως ζήτημα «ερμηνείας». Κάποιοι θα φωνάζουν «fake news», προσπαθώντας να ξεπλύνουν όλη την αστυνομική αυθαιρεσία, προηγούμενη και επόμενη, καθώς και την τεκμηριωμένη, άγρια αστυνομική βία του προ ενός μήνα περιστατικού. Άλλοι θα φωνάζουν «συγκάλυψη» και «δολοφονία». Υποθέτω επίσης, ότι αυτή η αντιπαράθεση θα παραμείνει και θα επανέρχεται, ανάλογα με τις εξελίξεις και επόμενες υποθέσεις.

Πριν από όλα αυτά όμως, αξίζει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε τα βασικά. Πόσους, ακόμα και μέσα στο κυβερνών κόμμα, εκπροσώπους αυτού του περιβόητου «φιλελευθερισμού», καλύπτει το «Εμείς απλά δείραμε, δεν σκοτώσαμε» ή το «έναν μήνα πριν έγινε, πώς κανετε έτσι»; Μας ενδιαφέρει να μην υπάρξει μια επόμενη υπόθεση, όπου η σύνδεση αστυνομικής βίας και τραγικού γεγονότος θα είναι περισσότερο άμεση;  Μας ενδιαφέρει το ότι έχουμε περάσει έναν χρόνο με σωρεία αδιάψευστων στοιχείων σε αλλεπάλληλες υποθέσεις, που λένε ότι διολισθαίνουμε σε ένα τέτοιο σημέιο και πλέον μπαίνει ο παράγοντας «τύχη» συχνά πυκνά, την ώρα που ο (αν)αρμόδιος Υπουργός και η κυβέρνησή του αρνούνται εμμονικά τα πάντα, δείχνοντας επικίνδυνη, αντιθεσμική και αντιδημοκρατική εν τέλει, ανοχή και στήριξη;

Μας ενδιαφέρει η προκλητική και εκτός ορίων ασυδοσία που απολαμβάνουν δήθεν όργανα της «Τάξης»; Άτομα που νιώθουν ότι έχουν το ελέυθερο να τραμπουκίζουν επανειλημμένα, να συλλαμβάνουν στο σωρό κατά τη διάρκεια «ταραχών» και εισβάλλουν ακόμα και σε μπαρ, στρεφόμενα κατά θαμώνων; Όπως έγινε την Παρασκευή 3 Ιουλίου, στα Εξάρχεια, τον κλασικό στόχο ενός πρωτοφανούς επικοινωνιακού πολέμου, με πραγματικά όμως αθώα θύματα τους κατοίκους.

Ή να εισβάλλουν σε σπίτι, μέρα μεσημέρι, δέρνοντας τους ιδιοκτήτες, όπως έγινε με την οικογένεια Ινδαρε; Η να σέρνουν στα δικαστήρια αθώους ανθρώπους, απλά για να λέει ο Υπουργός ότι «έγιναν συλλήψεις», όπως συνέβη με τους δύο φοιτητές έξω από την ΑΣΟΕΕ που αθωώθηκαν πανηγυρικά και με τα παιδιά των οποίων ο ξυλοδαρμός τεκμηριώνεται με βίντεο το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου, αλλά παραμένουν κατηγορούμενα ακόμα και σήμερα; Ή τα μηχανάκια της ομάδας «ΔΡΑΣΗ», πρώην «Δέλτα», που επανήλθαν δριμύτερα την περασμένη Πέμπτη; Ή, ολόκληρο υπουργείο σε προηγούμενη κατάπτυστη ανακοίνωση, να συκοφαντεί κρατούμενο, που μάλιστα βρίσκεται σε απεργία πείνας και να μαζεύει αναφορά σε «καλασνικοφ» μετά από αγωγή που δέχθηκε από την πλευρά του Βασίλη Δημάκη;

Αυτή η καταστολή και η ασυδοσία είναι κεντρική πολιτική επιλογή. Το έχουμε καταλάβει και παρακολουθήσει πολύ καλά και από πολύ κοντά.O Kωνσταντίνος, θύμα των αστυνομικών επιθέσεων πριν 10 περίπου μέρες στα μαγαζιά των Εξαρχείων, ξεκίνησε στο facebook το κείμενό του γράφοντας «ούτε ο πρώτος και δυστυχώς ούτε και ο τελευταίος». Έχουμε δύστυχώς κάθε διαθέσιμο στοιχείο για να πιστεύουμε την πρόβλεψή του και να αναρωτιόμαστε «μετά ποιος»;

Το κείμενο ξεκίνησε με το πιθανό σενάριο όπου το πόρισμα δεν θα διαπιστώσει άμεση σχέση ξυλοδαρμού με θάνατο και θα ολοκληρωθεί έτσι. «Δέρνουμε, βασανίζουμε, τραμπουκίζουμε, εισβάλλουμε, συλλαμβάνουμε και προσάγουμε αναίτια, αλλά δεν σκοτώσαμε» θα ναι, πίσω πάντα από το περιτύλιγμα, η κομματική γραμμή. Ακόμα. Μπράβο, «πάλι καλά» και συγχαρητήρια στον Υπουργό. Προστατεύει τους Πολίτες…

Πηγή: https://thepressproject.gr/emis-apla-ton-dirame-prin-enan-mina-den-ton-skotosame/?fbclid=IwAR3bofD3bIr1tCPfrc-RrNNeLPz2VSo68at4umcf1h98UjiRN0T9syoRTAg#.Xw7jhi7kRNs.facebook

Το πιο επικίνδυνο νομοσχέδιο της Μεταπολίτευσης

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ετοιμάζεται να περάσει από τη Βουλή το πιο επικίνδυνο νομοσχέδιο της Μεταπολίτευσης: Έναν νόμο «εκσυχρονισμού» του «πλαισίου των συναθροίσεων» που καθιστά οποιαδήποτε διαδήλωση δυνητικά «απαγορευμένη», καθώς θέτει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι στα χέρια της αστυνομίας, δίνοντας της παράλληλα υπερεξουσίες μέσω της προκλητικής αοριστολογίας αλλά και των χουντικής έμπνευσης υποχρεώσεων των διαδηλωτών. Αυτή η επίθεση δεν αφορά μόνο την Αριστερά, αλλά κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη της χώρας. Παράλληλα, δημιουργείται και η αστυνομική «Διεύθυνση Πρόληψης Βίας», που ανάμεσα σε ευγενείς ομολογουμένως σκοπούς, βάζει στόχαστρό της τη «ριζοσπαστικοποίηση»…

φωτό:  George Vitsaras / SOOC

του Θάνου Καμήλαλη

Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι το νομοσχέδιο δεν αφορά μόνο «μπαχαλάκηδες» ή τους «αριστερούς που μονίμως διαμαρτύρονται και κλείνουν το κέντρο». Δυνητικά και στις κατάλληλες συνθήκες, αφορά όποιον πολίτη θελήσει να διαμαρτυρηθεί δημοκρατικά για κυβερνητικές αποφάσεις, ή έστω, όποιον πολίτη σέβεται το αξίωμα που αποδίδεται (λανθασμένα) στον Βολταίρο για το «διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμα του να το λες».

Στη θεωρία, το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις πατάει πάνω στο άρθρο 11 του Συντάγματος, που ορίζει ότι «υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει». Ωστόσο, το ζήτημα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το πώς, ένα συνταγματικό δικαίωμα καταγράφεται και ερμηνεύεται στους εκτελεστικούς νόμους που το αφορούν. Σε άρθρο τους στις αρχές Μαρτίου, όταν το σχέδιο για το νέο νόμο είχε βγει στη δημοσιότητα, ο πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χριστόφορος Σεβαστίδης, και η πρόεδρος Πρωτοδικών, Ιωάννα Ξυλιά, εξήγησαν το πώς καταστρατηγούνται στην πράξη τέτοια δικαιώματα, χωρίς να παραβιάζεται ευθέως το Σύνταγμα:

«Η συνταγή είναι παλιά. Όταν το κράτος θέλει να ενταφιάσει ένα συνταγματικό δικαίωμα δεν το κάνει ευθέως, αφενός διότι εμποδίζεται από τη δυσκίνητη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, αφετέρου διότι προκαλεί ανεξέλεγκτες κοινωνικές αντιδράσεις. Έχει όμως άλλα όπλα περισσότερο αποτελεσματικά. Εκδίδει εκτελεστικούς νόμους του Συντάγματος, οι οποίοι περιορίζουν τόσο ασφυκτικά μια συνταγματική διάταξη ώστε απομένει το κουφάρι της αποστεωμένο και κενό από κάθε ουσία. Κατά μία περίεργη σύμπτωση τα συνταγματικά δικαιώματα που μπαίνουν στη μέγκενη των εκτελεστικών νόμων είναι τα δικαιώματα συλλογικής δράσης (π.χ. το δικαίωμα της απεργίας)».

Στην πράξη, λοιπόν και μαζί με το πρόσχημα της «ασφάλειας» των «καταστηματαρχών που υποφέρουν από τις συγκεντρώσεις» και των «οδηγών που εγκλωβίζονται στην κίνηση του κέντρου», το νομοσχέδιο αντιγράφει τα χουντικά διατάγματα που πρακτικά παρέμεναν σε αχρησία επί 40 χρόνια και θέτει κάθε κινητοποίηση υπό τον πλήρη έλεγχο της αστυνομίας. Η ανισομέρεια στις ευθύνες, υποχρεώσεις και λογοδοσία είναι προκλητικά αντιδημοκρατική. Οι αστυνομικές αρχές θα αποφασίζουν, με ασαφή κριτήρια, για το πότε μπορεί μια διαδήλωση να θεωρηθεί απαγορευμένη, με επίκληση στη «δημόσια ασφάλεια και τον κίνδυνο αξιόποινων πράξεων», αλλά και εάν «πιθανολογείται ότι η διεξαγωγή της θα διαταράξει την κοινωνικοοικονομική ζωή της περιοχής». Τα δύο κριτήρια που αναφέρονται μεν στο Σύνταγμα, αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη αρνείται να εξειδικεύσει και να ερμηνεύσει, τεράστιο σφάλμα για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα (μάλιστα αυτό το «πιθανολογείται» προκαλεί μόνο θυμηδία).

Για τις αποφάσεις της μάλιστα, η αστυνομία δεν οφείλει να λαμβάνει τη σύμφωνη γνώμη εισαγγελικής αρχής, όπως ακριβώς προβλεπόταν και στη χούντα, αλλά απλά οφείλει να «ενημερώνει». Επίσης, μπορεί ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια μίας κινητοποίησης να διαπιστώσει «κίνδυνο αξιόποινων πράξεων» και να απαιτήσει, λογικά με κάθε τρόπο, τη διάλυσή της.

Από την άλλη πλευρά, οι διαδηλωτές αναλαμβάνουν ένα σωρό υποχρεώσεις και κινδύνους. Ορίζεται, ή μάλλον παραμένει όπως και στη χούντα, ο «οργανωτής» διαδηλωτής, που συνεργάζεται απόλυτα με τις αστυνομικές αρχές, οφείλει να απομακρύνει άτομα μετά από τις εντολές των ΜΑΤ και παράλληλα, αναλαμβάνει αστικές και ποινικές ευθύνες σε περίπτωση επεισοδίων. Οι διαδηλωτές οφείλουν να γνωστοποιούν στην αστυνομία την πρόθεσή τους για κινητοποίηση, το πώς θα κινηθούν κλπ, ενώ σε περίπτωση που δεν το κάνουν, ξανά, η αστυνομία μπορεί να απαγορεύσει τη συγκέντρωση. Σχετικά με τον οργανωτή, οι δύο νομικοί, Σεβαστίδης και Ξυλιά, σημειώνουν:

«Ο “οργανωτής” πέρα από τα καθήκοντα γνωστοποίησης της συνάθροισης στις αρμόδιες αρχές επιφορτίζεται με το καθήκον ενημέρωσης των συμμετεχόντων για την υποχρέωσή τους να μη φέρουν και να μη χρησιμοποιούν αντικείμενα πρόσφορα για άσκηση βίας, ζητεί την παρέμβαση της αρμόδιας αρχής για την απομάκρυνση τέτοιων ατόμων και ορίζει ομάδα περιφρούρησης της συνάθροισης. Ανατίθενται πλέον στον “οργανωτή” καθήκοντα αστυνομικής φύσης, ορίζεται συνεργάτης της αρμόδιας αστυνομικής ή λιμενικής αρχής με υποχρέωση συμμόρφωσης με τις υποδείξεις τους. Οι συναθροίσεις φέρουν πλέον εκ των προτέρων το στίγμα της εν δυνάμει παράνομης κινητοποίησης, την υποψία της διάπραξης αξιόποινων πράξεων. Ο “οργανωτής” και κατ’ επέκταση η συνάθροιση μπαίνει στον ασφυκτικό κλοιό του προληπτικού αστυνομικού ελέγχου και το πλάνο της συνάθροισης ουσιαστικά υποδεικνύεται από τις αστυνομικές αρχές. Την ίδια στιγμή οι κυρώσεις που απειλούνται για τον “αμελή” οργανωτή είναι εξοντωτικές: Ευθύνεται για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της ιδιοκτησίας από τους συμμετέχοντες στη συνάθροιση.»

Φυσικά, το χειρότερο απ’όλα είναι το ιδιώνυμο αδίκημα, της συμμετοχής σε «παράνομες διαδηλώσεις«, με τις ποινές για όσους «μετέχουν σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση, η οποία έχει απαγορευθεί νόμιμα με απόφαση της αρμόδιας αστυνομικής αρχής», που φτάνουν μέχρι και ένα έτος. Για «αξιόποινες πράξεις» οι ποινές φτάνουν μέχρι και τα 2 χρόνια φυλάκισης.

Η κυβέρνηση και διάφοροι «φιλελεύθεροι» φερετζέδες της, υποστηρίζουν ότι το σχέδιο βασίζεται σε προτάσεις που είχαν υποβληθεί από το 2012 και παρουσίασε ο τότε δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, ύστερα από εργασία Επιτροπής στην οποία μετείχαν μεταξύ άλλων οι καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου, Αλιβιζάτος και Μανιτάκης. Ο Νίκος Αλιβιζάτος μάλιστα, που επί μήνες έχει αναλάβει τον ρόλο του δημοκρατικού πλυντηρίου στις πρακτικές της αστυνομίας επί Χρυσοχοϊδη, έστειλε και επιστολή στην «Εφημερίδα των Συντακτών» για να διαμαρτυρηθεί για ένα ρεπορτάζ του Τάσου Κωστόπουλου. Ξέχασε πάντως να μας πει πού είναι εκείνο το πόρισμα της περίφημης Επιτροπής του, από την οποία απείλησε κάποια στιγμή με παραίτηση και παραμένει κρυμμένο στα συρτάρια του Χρυσοχοϊδη, από τις αρχές Μαϊου.

Μια ματιά στο τότε σχέδιο αποδεικνύει ότι το σημερινό νομοσχέδιο είναι κατά πολύ αυστηρότερο, με τον διάβολο να κρύβεται στις λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, το τότε σχέδιο έλεγε ότι σε περίπτωση «απειλής διατάραξης κοινωνικοοικονομικής ζωής» η αστυνομία οφείλει να υποδείξει άλλον χώρο για τη διεξαγωγή. Στο σημερινό σχέδιο το «οφείλει» έχει αντικατασταθεί με το «δύναται». Το ιδιώνυμο της συμμετοχής σε «απαγορευμένη διαδήλωση» δεν υπήρχε, υπήρχε «μόνο» ποινή για όποιον δεν συμμορφώνεται προς τις υποδείξεις του «οργανωτή» ή τους περιορισμούς της παριστάμενης αστυνομικής αρχής, κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης.

Ο αρμόδιος Αστυνομικός Διευθυντής, με το σχέδιο του 2012, πριν αποφασίσει απαγόρευση συγκέντρωσης, θα έπρεπε να είχε τη σύμφωνη γνώμη του οικείου Προέδρου Πρωτοδικών. Τώρα πρέπει απλά να «ενημερώσει». Συν τοις άλλοις, ακόμα και στα χουντικά διατάγματα η αστυνομία υποχρέωνε να ενημερώσει τους διοργανωτές για την απαγόρευση, τουλάχιστον οχτώ ώρες νωρίτερα. Στο νόμο Χρυσοχοϊδη υπάρχει απλά το «εγκαίρως». Ενώ μια διάταξη του σχεδίου του 2012 που (φυσικά) εξαφανίστηκε επί Μητσοτάκη – Χρυσοχοϊδη είναι αυτή που απαγόρευσε τη ρήψη χημικών από τις αστυνομικές δυνάμεις σε διαδηλωτές.

Γενικά, ενώ σύμφωνα με την κυβέρνηση το νομοσχέδιο «δημιουργεί ένα σύγχρονο πλαίσιο» και «καλύπτει ένα υπαρκτό κενό στην προστασία των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών» δεν αναφέρει τίποτα για το πιο βασικό πρόβλημα στις δημόσιες συναθροίσεις, την αστυνομική βία και αυθαιρεσία. Δεν ασχολείται, για παράδειγμα, με τη δημιουργία ενός σώματος ελέγχου αστυνομικών μετά από καταγγελίες, αφήνοντας το ζήτημα στο ανέκδοτο των εσωτερικών ΕΔΕ και στις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη. Το χρόνιο αίτημα να έχουν διακριτικά στις στολές τους οι αστυνομικοί των ΜΑΤ, ώστε να μπορούν να ταυτοποιηθούν, παραμένει στα χαρτιά και καμία κυβέρνηση δεν το έχει επιβάλει.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, με το ίδιο νομοσχέδιο συστήνεται η «Διεύθυνση Πρόληψης Βίας» στην ΕΛ.ΑΣ, ένα τμήμα που μεταξύ άλλων (ενδοοικογενειακή, έμφυλη βία κλπ) θα ασχολείται και με το «πρόβλημα» της «ριζοσπαστικοποίησης». Πώς μπορεί να οριστεί αυτό στην πράξη; Δεν μπορεί. Τι θα μπορεί δυνητικά αυτό να σημαίνει για τον δημόσιο λόγο, την πολιτική δράση, τις παρακολουθήσεις (γιατί έχουν καταγραφεί τέτοιες, πολύ τεκμηριωμένα), τους κατοίκους στιγματισμένων περιοχών, όπως τα Εξάρχεια; Άγνωστο, είπαμε, όλα στα χέρια της αστυνομίας, αλλά με ξεκάθαρη την πολιτική στόχευση. Να θυμίσουμε ότι ζούμε στη χώρα που οι διώξεις για τις δράσεις ενάντια σε πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, γίνονται από το «Τμήμα Προστασίας του Πολιτεύματος»…

Όλες αυτές οι αντιδημοκρατικές υπερεξουσίες που θα απολαμβάνει η κυβέρνηση, μέσω της αστυνομίας κάνουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο να είναι το πιο επικίνδυνο στη Μεταπολίτευση. Προφανώς, δεν θα απαγορευθούν διαδηλώσεις την επόμενη μέρα, ίσως μάλιστα οι συγκεκριμένες διατάξεις περί «οργανωτή» κ.α. να μείνουν στα χαρτιά για ένα ορισμένο διάστημα. Άλλωστε, σε μια περίοδο σχετικής κοινωνικής «ηρεμίας»,κάτι τέτοιο θα ήταν πολιτικά αυτοκτονικό. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι το οπλοστάσιο της καταστολής πολλαπλασιάζεται. Ζούμε σε μια περίεργη «κανονικότητα»: Έχουμε κινητοποιήσεις, αλλά όχι κάποιο ογκώδες κίνημα οργής, όπως οι «Αγανακτισμένοι», τα «Κίτρινα Γιλέκα» στη Γαλλία ή το τεράστιο κύμα διαδηλώσεων στη Χιλή. Πώς θα αξιοποιηθεί αυτό το οπλοστάσιο αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετωπίσει μια τέτοια κρίση, για την οποία, όπως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν, αρκεί απλά μία «σπίθα» ή ένα συγκεκριμένο τραγικό γεγονός; Μία κρίση που, δεδομένων των σφοδρών επιπτώσεων της πανδημίας στην οικονομία, δεν θα μπορούσε να αποκλείσει κανένας. Με τον τρόπο που πολλοί καταλαβαίνουμε.

Θα ήταν, επομένως, τουλάχιστον αφελές να πιστέψουμε ότι «δεν είναι αυτό που νομίζετε». Όχι, είναι ακριβώς αυτό που νομίζουμε, αυτό που φαίνεται, αυτό που κάποια στιγμή, σύντομα ή στο μέλλον, θα το βρούμε έμπρακτα μπροστά μας, σίγουρα περισσότεροι από όσους φωνάζουμε σήμερα. Είναι οι θωράκιση ενός ολόκληρου συστήματος εξουσίας, που νιώθει παντοδύναμο και περιστέλλει, προληπτικά προς το παρόν, δημοκρατικά δικαιώματα, για μια ώρα ανάγκης.

Πηγή: https://thepressproject.gr

Εξωδικαστικός συμβιβασμός 300 εκατ. δολ. της Novartis στις ΗΠΑ για τη δράση της στην Ελλάδα σε φόντο εγχώριας συγκάλυψης

Με την Novartis να καλείται να πληρώσει περί τα 310 εκατ. δολάρια προς τις αμερικανικές αρχές για τον «χρηματισμό υπαλλήλων κρατικών και κρατικά ελεγχόμενων νοσοκομείων και κλινικών στην Ελλάδα», και συνολικά περισσότερα από 345 εκατ. δολάρια για την προσπάθεια επηρεασμού αξιωματούχων και φορέων του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στη χώρα μας, στη Νότια Κορέα και το Βιετνάμ, η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς προχώρησε σε μία απόφαση σταθμό για τις παράνομες δραστηριότητες της πολυεθνικής. Απόδειξη ενοχής για τη δράση της εταιρείας και των συνεργατών της στην Ελλάδα, εκθέτοντας Νέα Δημοκρατία, Κίνημα Αλλαγής και φίλια μέσα ενημέρωσης που βλέπουν κλείσιμο της υπόθεσης «χωρίς εμπλοκή πολιτικών».

Σε συμφωνία για εξωδικαστικό συμβιβασμό με τον κολοσσό των φαρμακευτικών ήρθε την Πέμπτη το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης για τις αθέμιτες πρακτικές της εταιρείας σε Ελλάδα, Βιετνάμ και Νότια Κορέα, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες που αφορούν τη δωροδοκία γιατρών, νοσοκομείων και κλινικών, με σκοπό την προώθηση των φαρμάκων και των χειρουργικών προϊόντων της εταιρείας. Παράλληλα, όπως προκύπτει από την απόφαση, η εταιρεία λειτουργούσε με σκοπό να επηρεάσει κρατικούς αξιωματούχους ώστε να αποκομίσει κατά το δυνατόν μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη.

Σε μία απόφαση του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ που δεν αφορά τον έλεγχο πολιτικών του εξωτερικού, αλλά τη δράση της εταιρείας και τον μηχανισμό με τον οποίο πέτυχε, τουλάχιστον από το 2012 έως το 2015, την προώθηση των συμφερόντων της, αποτυπώνεται πως στελέχη της συνομώτησαν και συμφώνησαν να διαπράξουν αδικήματα σε βάρος των ΗΠΑ, συνειδητά και εσκεμμένα.

Στη σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε η εταιρεία για την υπόθεση, αναφέρει μεταξύ άλλων, πως «η σημερινή συμφωνία δεν περιλαμβάνει ισχυρισμούς σχετικά με φερόμενη δωροδοκία πολιτικών στην Ελλάδα. Το γεγονός αυτό συμβαδίζει με την εσωτερική έρευνα της Novartis».

Ωστόσο, όπως αναφέρεται στο ενημερωτικό δελτίο του δικαστηρίου του Νιου Τζέρσεϊ που εξέδωσε την απόφαση, ανάμεσα στα αδικήματα που διαπράχθηκαν για λογαριασμό της πολυεθνικής, είναι «να παρακινήσουν τους ξένους αξιωματούχους (εννοεί τους Έλληνες αξιωματούχους) να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους στην κυβέρνηση και τους Οργανισμούς και τα Όργανα και να επηρεάσουν τις αποφάσεις των κυβερνήσεων των Οργανισμών και των Οργάνων προκειμένου να βοηθήσουν τη Novartis Hellas».

Αξίζει να σημειωθεί πως η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και το δικαστήριο του Νιου Τζέρσεϊ δεν έχουν δικαιοδοσία για απόδοση ποινών ή ευθυνών σε πολίτες τρίτων χωρών, όμως η αναφορά σε σχέση πολιτικών και κρατικών λειτουργών με την φαρμακευτική στο πλαίσιο μιας συμφωνίας εξωδικαστικού συμβιβασμού αναφορικά με την Novartis Hellas αποκαλύπτει την έκταση της υπόθεσης στη χώρα μας, γεγονός που καταμαρτυρά και η έκταση του προστίμου.

Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, στη σελίδα 15 του δελτίου του δικαστηρίου (σημείο 4), αναφέρεται:

Συνωμοσία για να παραβιαστούν οι κανονισμοί κατά της δωροδοκίας του νόμου FCPA (Νόμος κατά της διαφθοράς στο εξωτερικό) 42. Μεταξύ του 2012 ή περίπου του 2012 και μεταξύ του ή περίπου του 2015, εντός των Ηνωμένων Πολιτειών και αλλού, η κατηγορούμενη NOVARTIS HELLAS S.A.C.I. μαζί με το «Novartis Hellas Στέλεχος 1», το «Novartis Hellas Στέλεχος 2», και άλλους γνωστούς και αγνώστους, οι οποίοι συνειδητά και εσκεμμένα συνενώθηκαν, συνωμότησαν, συνασπίστηκαν, και συμφώνησαν μαζί και μεταξύ τους να διαπράξουν αδίκημα κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, ως εξής: ευρισκόμενοι στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών, μέσω των εργαζομένων και των πρακτόρων της, διέπραξαν διεφθαρμένες πράξεις σε συνέχεια μιας προσφοράς, πληρωμής, υπόσχεσης για πληρωμή και εξουσιοδότηση για την παροχή ό,τιδήποτε αξίας σε αλλοδαπό αξιωματούχο και σε οποιοδήποτε πρόσωπο, γνωρίζοντας ότι όλα ή ένα μέρος αυτών των χρημάτων και πραγμάτων αξίας θα ήταν, όπως και είχαν προσφερθεί, δοθεί και υποσχεθεί σε αλλοδαπό αξιωματούχο με σκοπό να: (i) επηρεάσουν πράξεις και αποφάσεις του ως άνω αλλοδαπού αξιωματούχου υπό την επίσημη ιδιότητά του (ii) να παρακινήσουν τον ως άνω αλλοδαπό αξιωματούχο να πράξει ή παραλείψει να πράξει ενέργειες κατά παράβαση του νόμιμου καθήκοντος αυτού του αξιωματούχου (iii) να εξασφαλίσουν οποιοδήποτε παράνομο πλεονέκτημα και (iv) να παρακινήσουν τον ως άνω ξένο αξιωματούχο να χρησιμοποιήσει την επιρροή του/της εντός μιας ξένης κυβέρνησης, ως εκ τούτου να τροποποιήσουν και να επηρεάσουν ενέργειες και αποφάσεις της ως άνω κυβερνήσεως και οργανισμών και οργάνων της, προκειμένου να βοηθήσουν τη NOVARTIS HELLAS στην απόκτηση και τη διατήρηση επιχειρηματικής δραστηριότητας για αυτή και με αυτή ή να κατευθύνουν επιχειρηματική δραστηριότητα προς τη NOVARTIS HELLAS, σε αντίθεση με το 15 U.S.C. § 78dd-3.

Διαβάστε αναλυτικά το έγγραφο του δικαστηρίου.

Όπως αναφέρει ακόμα το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, «θυγατρικές της εταιρείες συγκέντρωναν κέρδη δωροδοκώντας ιατρικό προσωπικό, νοσοκομεία και κλινικές για να συνταγογραφούν φάρμακα της Novartis […] και παραποίησαν τα λογιστικά τους βιβλία για να συγκαλύψουν αυτές τις δωροδοκίες». Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, εκτός των τεράστιων κερδών για την εταιρεία, η παραβίαση της αμερικανικής νομοθεσίας περί διαφθοράς στο εξωτερικό, αιτία και της δίωξης στο αμερικανικό έδαφος. Η εν λόγω νομοθεσία (FCPA) αφορά αδικήματα όπως η δωροδοκία, η διαφθορά, το ξέπλυμα χρήματος αξιωματούχων εκτός ΗΠΑ, που επηρεάζουν με ενέργειες ή μη ενέργειές τους συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Διαβάστε την ανακοίνωση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ:

«Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ανακοίνωσε σήμερα ότι η Novartis AG, η παγκόσμια εταιρεία φαρμακευτικής και υγειονομικής περίθαλψης που εδρεύει στη Βασιλεία της Ελβετίας, συμφώνησε να πληρώσει πάνω από 112 εκατομμύρια δολάρια για να διευθετήσει τις κατηγορίες ότι παραβίασε τις διατάξεις του FCPA σχετικά με τα βιβλία και τα αρχεία και τους εσωτερικούς λογιστικούς ελέγχους.

Η Επιτροπή διαπιστώνει ότι οι τοπικές θυγατρικές ή οι θυγατρικές της Novartis ή της πρώην θυγατρικής της Alcon Inc. συμμετέχουν σε σχέδια για την πραγματοποίηση καταχρηστικών πληρωμών ή την παροχή προνομίων σε δημόσιους και ιδιωτικούς παρόχους υγείας στη Νότια Κορέα, το Βιετνάμ και την Ελλάδα σε αντάλλαγμα τη συνταγογράφηση ή τη χρήση προϊόντων Novartis ή Alcon. Σύμφωνα με τη διαταγή, αυτά τα σχέδια πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 2012 και 2016 και ήταν γνωστά μεταξύ ορισμένων διαχειριστών των τοπικών θυγατρικών ή συνεργατών.

Η εντολή διαπιστώνει επίσης ότι η Novartis δεν διέθετε επαρκείς εσωτερικούς λογιστικούς ελέγχους στην πρώην επιχείρηση της Alcon στην Κίνα από το 2013 έως το 2015, οι οποίες χρησιμοποίησαν πλαστά συμβόλαια ως μέρος τοπικών χρηματοδοτικών συμφωνιών που προκάλεσαν μεγάλες απώλειες και είχαν ως αποτέλεσμα η Novartis και η Alcon να διαγράψουν περισσότερα από 50 εκατομμύρια δολάρια σε “κακό” χρέος».

Διαβάστε το κείμενο του εξωδικαστικού συμβιβασμού του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης με τη Novartis Ελλάδας:

Οι «τίτλοι τέλους» και η κάλυψη των ελληνικών ΜΜΕ

Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως την απόφαση υποδέχτηκε η κυβέρνηση και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας με πανηγυρισμούς και ρητορική περί «τίλων τέλους», υποστηρίζοντας πως «η σημερινή ανακοίνωση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ, για κλείσιμο της υπόθεσης Novartis με την επιβολή προστίμου 112 εκατομμυρίων δολαρίων, δίχως να προκύψουν αποδείξεις εμπλοκής πολιτικών προσώπων, ρίχνει τίτλους τέλους σε μια σκευωρία που έχει καταρρεύσει εδώ και καιρό».

Ακόμα, αναφέρεται πως «κλείνει ως προς το ένα μέρος της μια δυσώδη υπόθεση, που στήθηκε στο “μαγαζί” του ΣΥΡΙΖΑ. Δέκα πολιτικά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων δύο πρώην πρωθυπουργοί, διασύρθηκαν επί χρόνια δίχως να προκύψει το παραμικρό στοιχείο εις βάρος τους, από τις έρευνες τόσο των ελληνικών, όσο και των αμερικανικών αρχών».

«Τι έχουν να πουν τώρα, οι “μαγαζάτορες” του ΣΥΡΙΖΑ και οι πλασιέ των δήθεν αποκλειστικών για τις έρευνες του FBI; Θα ζητήσουν συγγνώμη; Το σκάνδαλο Novartis ως προς το ιατρικό σκέλος, υπήρχε όπως από την αρχή υποστήριζε η ΝΔ. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε στην άκρη το πραγματικό σκάνδαλο για να στήσει μια πολιτική σκευωρία. Οι ευθύνες όσων εξύφαναν την πολιτική σκευωρία διερευνώνται» διερωτώνται στη Νέα Δημοκρατία, καταλήγοντας πως «Η Δικαιοσύνη οφείλει απερίσπαστη να συνεχίσει τη δουλειά της ώστε να τιμωρηθούν όσοι ζημίωσαν το ελληνικό δημόσιο».

«Όπως ανακοινώθηκε σήμερα από τις αμερικανικές αρχές, η Novartis συμφώνησε να πληρώσει 340 εκατ. ευρώ σε συμβιβασμό με το αμερικανικό Δημόσιο, από τα οποία τα 310 αφορούν αποκλειστικά και μόνο την παράνομη δραστηριότητα της στην Ελλάδα, παραδεχόμενη πως διέφθειρε αξιωματούχους για να επηρεάσει τις αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης και υγειονομικών υπηρεσιών την περίοδο 2012-2015, δηλαδή την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά» υπογραμμίζει την ίδια ώρα στην ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Πρόκειται για απόφαση-κόλαφο που ισοπεδώνει όλη την προπαγάνδα περί σκευωρίας στο σκάνδαλο Novartis. Αναμένουμε να δούμε πώς θα σχολιάσει τώρα την παραδοχή της ίδιας της Novartis ο κ. Μητσοτάκης. Ίσως έτσι να εξηγείται η απόφαση του να ρίξει τώρα στην αρένα το παρακράτος των παράνομων ηχογραφήσεων, λίγες μέρες πριν δημοσιοποιηθεί η απόφαση αυτή που του ήταν ήδη γνωστή…», καταλήγει η αξιωματική αντιπολίτευση.

«Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός της Novartis και οι ανακοινώσεις των αμερικανικών Αρχών ότι καμιά εμπλοκή πολιτικών προσώπων δεν υπήρξε, βάζουν οριστικά ταφόπλακα στην σκευωρία του ΣΥΡΙΖΑ» υποστηρίζει από την πλευρά του το Κίνημα Αλλαγής και προσθέτει: «Έπεσε στο κενό η άθλια κατασκευή του ΣΥΡΙΖΑ και του παραδικαστικού κυκλώματος που έστησε με τη βαθειά δεξιά. Δεν περιμένουμε να ζητήσουν συγνώμη από αυτούς που κατασυκοφάντησαν. Δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό. Τους αφήνουμε να αυτογελοιοποιούνται με τις ανακοινώσεις τους».

«Ο λαός θα τους κρίνει και αυτοί που πρωτοστάτησαν στο παραδικαστικό θα απολογηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης», καταλήγει η ανακοίνωση του Κινήματος Αλλαγής.

Παράλληλα, ελάχιστα είναι τα ΜΜΕ που αποκαλύπτουν την ουσία της απόφασης και τα όσα αναφέρουν ευθαρσώς τα αμερικανικά έγγραφα και οι κυβερνητικές αποφάσεις για τη δράση της εταιρείας έναντι κρατικών αξιωματούχων, που αποτελούν ξεκάθαρη ομολογία ενοχής της εταιρείας, αφήνοντας βαριές σκιές να επικρέμονται επάνω από την πολιτική ζωή της χώρας. Μάλιστα, πλήθος συμπολιτευόμενων μέσων ενημέρωσης σπεύδουν να τονίσουν πως «δεν υπάρχει εμπλοκή Ελλήνων πολιτικών», διαμαρτυρόμενα παράλληλα για την «ταλαιπωρία» των κυβερνητικών αξιωματούχων που έλαβαν τις επίμαχες αποφάσεις που αναφέρει η δικαστική απόφαση και απέφερε κέρδη εκατομμυρίων στην πολυεθνική.

Υπενθυμίζεται πως την επίμαχη περίοδο του 2012 έως 2015, πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Αντώνης Σαμαράς, με υπουργούς Υγείας τον Ανδρέα Λυκουρέντζο, τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Μάκη Βορίδη.

Πηγή: https://thepressproject.gr/

ΜέΡΑ25: Επτά λόγοι να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις

«Η καθόλα αντισυνταγματική προσπάθεια περιορισμού του δικαιώματος του συνέρχεσθαι οφείλει να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων και να μη διανοηθεί καν η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη να το φέρει στη Βουλή» τονίζει σε ανακοίνωσή του το ΜέΡΑ25, παραθέτοντας επτά λόγους για την απόσυρσή του.

Στη τελική μορφή του νομοσχεδίου που προωθεί η κυβέρνηση για τον περιορισμό έως και την απαγόρευση διαδηλώσεων εάν δεν πληρούνται ιδιαίτερα αυστηρές προϋποθέσεις, προβλέπεται μεταξύ άλλων η «μείωση των δημόσιων συναθροίσεων», εάν κριθεί ότι υπάρχει πιθανότητα διαταραχής της «κοινωνικοοικονομικής ζωής της περιοχής», καθώς επίσης ορίζονται αυστηρότατες αρμοδιότητες για τον «οργανωτή», τον οποίο θα βαραίνουν και ποινικές ευθύνες. Παράλληλα το σχέδιο νόμου περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις «έκτακτης ανάγκης», κατα τις οποίες η αστυνομία θα επιτίθεται και θα διαλύει μια πορεία που δεν θα πληρεί τα αυστηρά κριτήρια του νόμου.

«Την πρώτη φορά που η Κυβέρνηση έφερε δειλά-δειλά στη δημόσια διαβούλευση το σχέδιο νόμου της για τον περιορισμό των συνανθροίσεων, η έλευση του κορωνοϊού την ανάγκασε να το βάλει στον «πάγο». Διαβάζουμε ωστόσο ότι σχεδιάζει να το καταθέσει άμεσα στη Βουλή για ψήφιση, ελπίζοντας σε περιορισμένες αντιδράσεις λόγω θέρους. (Κατά το πρότυπο του περσινού καλοκαιριού που εκμεταλλεύτηκε για να περάσει την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου)» σχολιάζει το ΜέΡΑ25 και προσθέτει:

«Και αν η κατάργηση του ασύλου συνιστούσε το συμβολικό ξήλωμα της μεταπολιτευτικής δημοκρατικής εγρήγορσης και μόνιμο αίτημα της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ, το παρόν νομοσχέδιο προχωράει ένα στρατοκρατικό βήμα παραπέρα, μεταφράζοντας απλώς στη δημοτική τα βασικά σημεία του Νομοθετικού Διατάγματος 794/1971 της μαύρης επταετίας!

Συγκεκριμένες διατάξεις του νομοσχεδίου, λοιπόν, φαίνεται πως απλώς έχουν μεταφραστεί από την καθαρεύουσα στην δημοτική, ενώ διακρίνεται και από τη συνάφεια του στη δομή και το πνεύμα των αντίστοιχων νομοθετικών προβλέψεων. Χαρακτηριστικές είναι οι διατάξεις για την απαγόρευση της δημόσιας συνάθροισης, την διάλυσή της και την συνεργασία των διοργανωτών της με τις αρχές.

Αυτή η καθόλα αντισυνταγματική προσπάθεια περιορισμού του δικαιώματος του συνέρχεσθαι οφείλει να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων και να μη διανοηθεί καν η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη να το φέρει στη Βουλή. Υπάρχουν «επτά-αιτίες» για την άμεση απόσυρση του:

1. Πρόκειται για σαφή περιορισμό του πυρήνα συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος των πολιτών.
2. Πέρα από αντισυνταγματικό, είναι αναχρονιστικό και αντιδραστικό, χαρακτηριστικές οι χουντικές του αποστροφές.
3. Τα όσα προβλέπει για τον ορισμό της συνάθροισης και την υποχρέωση γνωστοποίησης της στις αρχές, θέτουν υπό αίρεση την ενάσκηση του δικαιώματος.
4. Οι ασαφείς όροι του “κινδύνου της δημόσιας ασφάλειας” και της “διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής”, δίνουν στις αρχές το περιθώριο να καταστέλλουν τις συναθροίσεις μη αρεσκείας τους, ειδικά όταν δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη που να θωρακίζει ή να υπερασπίζεται το δικαίωμα των πολιτών.
5. Θεσπίζεται ιδιώνυμο αδίκημα για όσους δεν θα συμμορφώνονται “προς τας υποδείξεις” (αναρωτιόμαστε πόσο κουράστηκε ο νομοθέτης να μεταφράσει στη νεοελληνική τις διατάξεις).
6. Μέσω του περιορισμού των δήθεν μικρών συγκεντρώσεων ανοίγει η κερκόπορτα για τον δυνητικό περιορισμό κάθε συγκέντρωσης διαμαρτυρίας.
7. Είναι σαφές ότι ο σχεδιασμός της Κυβέρνησης μετά και τα όσα είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν (βλ. ΑΣΟΕΕ πρότερα, υπόθεση Ινδαρέ, ξεγύμνωμα και ευτελισμός διαδηλωτών, άγρια καταστολή σε συγκεκριμένες πλατείες), διέπεται από τη λογική της προληπτικής πολιτικής καταστολής για τα όσα ήδη ετοιμάζει η Κυβέρνηση, ώστε να αποφευχθούν οι αντιδράσεις στο 5ο σκληρότατο μνημόνιο της.

Πηγή: https://thepressproject.gr/mera25-epta-logi-na-aposyrthi-to-nomoschedio-gia-tis-diadilosis/?fbclid=IwAR3UFd_3q0f1V7fS6eb5vavox-Pf7tvFJLheck9sdn9hTkVwQ4UIElI7bNs#.XvBphfH3oNM.facebook

Την απομάκρυνση του Γ. Στουρνάρα από την Τράπεζα της Ελλάδας ζητά το ΜέΡΑ 25

Τέσσερις λόγους για τους οποίους η Βουλή των Ελλήνων πρέπει να απομακρύνει τον Γιάννη Στουρνάρα από την Διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας, επικαλείται το ΜέΡΑ 25 σε ανακοίνωσή του.

Το ΜέΡΑ25 «κρίνει ότι ο κ. Στουρνάρας όχι μόνο δεν πρέπει να παραμείνει διοικητής της ΤτΕ αλλά ότι θα έπρεπε να έχει απομακρυνθεί από καιρό για τέσσερις συγκεκριμένους λόγους:

1ος λόγος: Παράβαση καθήκοντος την 15η Δεκεμβρίου 2014 όταν «προέβλεψε» έλλειψη ρευστότητας στην αγορά –κάτι που δεν επιτρέπεται ποτέ σε κανέναν διοικητή Κεντρικής Τράπεζας. Η δήλωσή του εκείνη ήταν ο προπομπός στην επιχείρηση ασφυξίας μιας κυβέρνησης που δεν είχε ακόμα εκλεγεί και οδήγησε σταθερά στα capital controls και την επικράτηση της τρόικας.

2ος λόγος: Παράβαση καθήκοντος όταν παραβίασε το άρθρο 4 του Καταστατικού της ΤτΕ [το οποίο ορίζει ότι «…η Τράπεζα στηρίζει τη γενική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης»] εισηγούμενος, όπως ο ίδιος ομολόγησε στην Επιτροπή Διαφάνειας και Θεσμών της Βουλής, στον πρόεδρο της ΕΚΤ «να μην ακούει» τον υπουργό Οικονομικών!

3ος λόγος: Εποπτική ανεπάρκεια. Σύμφωνα με το ΣτΕ, η ΤτΕ αποτελεί διοικητική αρχή για την εποπτεία επί των πιστωτικών ιδρυμάτων και τον έλεγχο της πίστης. Η ανεξέλεγκτη κατάσταση με την Τράπεζα Αττικής, η ασυδοσία στον δανεισμό κομμάτων και καναλιών και η απόλυτη ανυπαρξία πλάνου διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων που ακύρωσαν την τραπεζική πίστη συνιστούν ισχυρές αποδείξεις εποπτικής αποτυχίας.

4ος λόγος: Επιστημονική ανεπάρκεια που συνυφαίνεται με εμπρηστικές δηλώσεις. Πχ η πρόσφατη πρόβλεψή του για ύφεση 4% το 2020 και βέβαια η αυτοπροβολή του ως «σωτήρα» της χώρας την ώρα που, παρά τον ρόλο του στην ανατροπή της αναδιάρθρωσης χρέους που απαίτησε ο ελληνικός λαός με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015, και την εμμονή του για 3ο μνημόνιο αντί για αναδιάρθρωση χρέους, ισχυρίζεται ότι το μνημονιακό δάνειο των 86 δισ. για το οποίο τόσο δούλεψε χέρι-χέρι με την τρόικα, βαραίνει τη διαπραγμάτευση της περιόδου Ιανουαρίου-Ιουνίου που στόχο είχε την αναδιάρθρωση χρέους ώστε να μην χρειαστεί εκείνο το δάνειο.

Πηγή: https://www.efsyn.gr/node/244888

Ενας ξεχωριστός άνθρωπος

Ο Περικλής Κοροβέσης / «Εφ.Συν.»/Γιώργος Τσιάρας

Από την Εφημερίδα των Συντακτών:

Ο Περικλής Κοροβέσης υπήρξε ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Σημαδεύτηκε όσο λίγοι από την εποχή στην οποία έζησε, αλλά κατόρθωσε όσο ακόμα λιγότεροι να δώσει το προσωπικό του σημάδι σε αυτή την εποχή. Διέθετε το σπάνιο χάρισμα να συνδυάζει την προσωπική πρωτοβουλία με τη συλλογική δράση.

Δεν επαναπαύτηκε ποτέ στην αυτάρκεια του ατόμου, αλλά δεν χάρισε ποτέ και το δικαίωμά του να σχηματίζει και να διατυπώνει τη δική του γνώμη, όσο «αιρετική» και αν ήταν αυτή.

Δεν διεκδίκησε τον ρόλο του ήρωα της αντίστασης. Δεν υπήρξε άλλωστε το μοναδικό θύμα των άγριων βασανιστηρίων του χουντικού καθεστώτος. Ομως ο αποφασιστικός τρόπος που αντιμετώπισε τους βασανιστές του και κυρίως το κουράγιο του να προβάλει τη μαρτυρική εμπειρία του στη διεθνή κοινότητα τον κατέστησαν πολύ νωρίς σύμβολο του αγώνα για ελευθερία, για δικαιοσύνη και για ανθρωπιά.

Ποτέ δεν χώρεσε σε έτοιμες συνταγές σκέψης και δράσης. Πέρασε από ποικίλες ομάδες αντίστασης, συλλογικότητες αγώνα και πολιτικά κόμματα, συμφωνώντας και διαφωνώντας κατά καιρούς, αλλά πάντοτε διατηρώντας την ιδιαίτερη προσωπική σκοπιά, με θεμέλιο όχι μόνο την ξεχωριστή εμπειρία ζωής, αλλά και τη βαθιά καλλιέργειά του, προϊόν της μαθητείας του κοντά σε σπουδαίους δασκάλους, αλλά κυρίως της επιμονής του στην αυτομόρφωση.

Μέχρι και τον τελευταίο καιρό δήλωνε με χιούμορ ότι δεν ξέρει ακόμα αν είναι αριστερός ή αναρχικός. Αυτό το χιούμορ, που τον συνόδευε μέχρι το τέλος, σημάδεψε την ιδιαίτερη κοινωνικότητά του, αλλά υπήρξε και σημάδι της αισιόδοξης ματιάς του για τα πράγματα.

Ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του πίστευε στο καλύτερο αύριο, βασισμένος στην πίστη του στους ανθρώπους. Οχι τους «επίλεκτους» ή τους «φωτισμένους», αλλά τους πολλούς, τους ανίσχυρους, που αν ενωθούν μπορεί να γίνουν ανίκητοι.

Η «Εφ.Συν.» τον αποχαιρετά με συντριβή. Ο Περικλής μαζί με τον στενό φίλο του Γιάννη Καλαϊτζή, που χάθηκε και αυτός πρόωρα, πίστεψαν όσο κανείς άλλος το συνεταιριστικό μας εγχείρημα και δεν έπαυε να μας εμψυχώνει όλους, υποδεικνύοντας ως διέξοδο στην εποχή της κρίσης τη συλλογική δουλειά, το μοίρασμα, την ανιδιοτέλεια.

Πηγή: https://www.efsyn.gr/politiki/i-apopsi-tis-efsyn/239024_enas-xehoristos-anthropos