Οι κατάσκοποι της Monsanto

Ήταν αρχές Μαρτίου όταν οι δημοσιογράφοι και ρεπόρτερ που κάλυπταν την τρίτη δίκη της Monsanto στην Καλιφόρνια - με την κατηγορία ότι η βασική ουσία γλυφοσάτη του εντομοκτόνου Round Up προκαλεί καρκίνο - είδαν για πρώτη φορά την Συλβί Μπαράκ. 

Αυτοσυστήθηκε ως freelancer ρεπόρτερ για το BBC. Οι άλλοι την περιέγραψαν ως πολύ φιλική με όλους, υποστηρικτική και καλή ακροάτρια, που άκουγε με προσοχή όταν οι υπόλοιποι συζητούσαν για προσωπικά τους θέματα. Μοιραζόταν επίσης τις σκέψεις της για τη δίκη και είχε πει στους συναδέλφους της ότι συμπλήρωνε το εισόδημά της κάνοντας δημόσιες σχέσεις. Μια νύχτα κάλεσε κάποιες συναδέλφους της για ποτά και επέμενε να συναντήσουν έναν εκπρόσωπο από έναν από τους πελάτες της, το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Καινοτομίας και Τεχνολογίας. 

Η Κέλι Ράιερσον, μια blogger που κάλυψε τη δίκη δήλωσε στην HuffPost, ότι η Μπαράκ ήθελε πραγματικά να συναντήσουν οι άλλες δημοσιογράφοι τον πελάτη της. Εκείνο το βράδυ τραβήχτηκε μια φωτογραφία που δείχνει την Ράιερσον δίπλα στην Μπαράκ κι ακόμη δυο δημοσιογράφος που ζήτησαν να μην κατονομαστούν για να μην έχουν επαγγελματικά προβλήματα στο μέλλον. 

Μία από αυτές τις ρεπόρτερ δήλωσε: «Η Μπαράκ παρουσίαζε διάφορα συμπεράσματα για ενδιαφέροντα σημεία της δίκης. Συνέχισε να επισημαίνει διάφορες μαρτυρίες που πάντα ήταν εις βάρος των εναγόντων». Όπως σημειώνει η Μπαράκ φαινόταν να προσπαθεί να ψαρέψει τη γνώμη των υπόλοιπων δημοσιογράφων για τη δίκη. 

Αυτό που επίσης θορύβησε τους άλλους δημοσιογράφους ήταν ότι μια τακτική ρεπόρτερ του BBC κάλυπτε επίσης τη δίκη. Γιατί το κανάλι να στείλει και μία freelancer; Ψάχνοντας στο ίντερνετ οι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν ότι ο λογαριασμός της Μπαράκ στο LinkedIn έγραφε ότι εργάστηκε στην FTI Consulting, μια παγκόσμια επιχειρηματική συμβουλευτική εταιρεία που συνεργαζόταν τόσο με τη Monsanto, όσο και με τη Bayer. Όταν ένας από τους δημοσιογράφους έστειλε ερωτήσεις στην Bayer για την Μπαράκ, ο λογαριασμός στο LinkedIn άλλαξε και έγραφε μόνο ότι είναι ελεύθερη επαγγελματίας. Ένας άλλος δημοσιογράφος ρώτησε το BBC για την Μπαράκ, για να πάρει την απάντηση ότι ποτέ δεν δούλεψε γι’ αυτούς. 

Το AFP, δημοσίευσε δυο μήνες μετά, ένα ρεπορτάζ για την περίεργη αυτή υπόθεση χωρίς όμως να κατονομάσει την Μπαράκ. Η αυτοαποκαλούμενη δημοσιογράφος από τότε διέγραψε ή κλείδωσε για τους περισσότερους χρήστες τους λογαριασμούς της στα social media, Twitter, LinkedIn και Instagram. Επιπλέον, δεν απάντησε σε καμία από τις πάρα πολλές ερωτήσεις που της έγιναν για την υπόθεση αυτή. 

Σύμφωνα με την HuffPost, το προσωπικό της FTI έχει προσπαθήσει κι άλλες φορές στο παρελθόν να αποκτήσει πληροφορίες με το πρόσχημα της δημοσιογραφίας. Τον Ιανουάριο, δυο σύμβουλοι της FTI που εργάζονταν για το Western Wire, έναν ιστότοπο «ειδήσεων και αναλύσεων» τον οποίο υποστήριζε η εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου Western Energy Alliance, επιχείρησαν να αμφισβητήσουν έναν δικηγόρο που εκπροσωπεί κοινότητες που κατηγορούν την Exxon για την κλιματική αλλαγή. 

PR εταιρείες… κατασκοπείας

H Monsanto έχει πολλές φορές στο παρελθόν χρησιμοποιήσει σκιώδη δίκτυα συμβούλων και εταιρειών δημοσίων σχέσεων τόσο για να κατασκοπεύει, όσο και για να επηρεάζει δημοσιογράφους. Η εταιρεία χρησιμοποιούσε επίσης μια ποικιλία τακτικών για να εκφοβίσει και να δυσφημίσει ρεπόρτερ, οργανώσεις και γενικά όσους της ασκούσαν κριτική και να παραπλανήσει την κοινή γνώμη. 

Πίσω στην υπόθεση της Μπαράκ, η FTI υποστήριξε ότι η εν λόγω υπάλληλος παρακολούθησε τη δίκη για να κρατήσει σημειώσεις και ότι για τα υπόλοιπα «ξεκίνησε εσωτερική εξέταση και έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες». Η δε Bayer - που πλέον έχει εξαγοράσει την Monsanto - υποστήριξε ότι δεν ζήτησε την συνεργασία της FTI για τη δίκη και δεν γνώριζε ότι κάποιος από τη συμβουλευτική ήταν εκεί. Επίσης υποστήριξε ότι «η συμπεριφορά του συγκεκριμένου υπαλλήλου της FTI δεν είναι σύμφωνη με τις αρχές μας». 

 Μετά τα όσα προηγήθηκαν η Μπαράκ εξαφανίστηκε αλλά οι δημοσιογράφοι που κάλυψαν τη δίκη, υποστήριξαν σε όσους μίλησαν ότι ένιωσαν να τους καταλαμβάνει μια παράνοια σχετικά με τον ποιον μπορούν να εμπιστευτούν. Αυτό δεν είναι περίεργο αν λάβει κανείς υπόψη τα έργα και τις ημέρες της Monsanto. 

Αληθινοί κατάσκοποι

Στις αρχές Μαΐου, ένα έγγραφο 18 σελίδων που δημοσιεύτηκε στη δίκη της Καλιφόρνια αποκάλυψε ότι η Monsanto είχε προσλάβει την Hakluyt, μια βρετανική ιδιωτική ερευνητική εταιρεία που συγκροτήθηκε από δύο βετεράνους κατασκόπους της MI6 στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Η εταιρεία αυτή διατηρεί χαμηλό προφίλ αλλά θεωρείται μία από τις κορυφαίες εταιρείες κατασκόπων στον κόσμο. Μεταξύ άλλων έχει δουλέψει για την Enron και την BP. Η τελευταία, το 2001 χρησιμοποίησε ένα κατάσκοπο που υποδύθηκε έναν παραγωγό ντοκιμαντέρ προκειμένου να παρακολουθήσει την Greenpeace καθώς η οργάνωση σχεδίαζε μια εκστρατεία ενάντια στην κλιματική αλλαγή. 

Σε μια ένορκη κατάθεση για τη δίκη, ο πρώην δικηγόρος του Monsanto Τοντ Ραντς κατέθεσε ότι οι πράκτορες της Hakluyt έκρυβαν σκόπιμα τη σύνδεσή τους με την εταιρεία καθώς συγκέντρωσαν πληροφορίες από υψηλόβαθμους κυβερνητικούς αξιωματούχους το 2018. Μεταξύ αυτών ήταν ένας σύμβουλος του Τραμπ στο Λευκό Οίκο και ανώτεροι υπάλληλοι του υπουργείου Γεωργίας και Προστασίας του Περιβάλλοντος. Εκπρόσωπος της Hakluyt ερωτηθείς για τις μεθόδους της εταιρείας απάντησε ότι δεν έχει κανένα σχόλιο να κάνει ούτε για το πως συλλέγει πληροφορίες, ούτε για τους πελάτες της. 

Φακέλωμα

Στην ίδια λογική η Monsanto, είχε προσλάβει την εταιρεία δημοσίων σχέσεων Ketchum που είχε αναλάβει να συλλέγει στοιχεία δημοσιογράφων και off the record σημειώσεις από συναντήσεις αλλά και να «φυτεύει» εργαζόμενους μέσα σε οργανισμούς για λογαριασμό της εταιρείας. Επίσης προσέλαβε την εταιρεία δημοσίων σχέσεων FleishmanHillard  για να προστατεύσει την εικόνα της και παράλληλα να δημιουργεί φακέλους για τους επικριτές της. 

Σύμφωνα με το France 2 και τη Le Monde, δημιουργήθηκαν 200 φάκελοι για δημόσια πρόσωπα - δημοσιογράφους, πολιτικούς και επιστήμονες - τα οποία κατατάχθηκαν σύμφωνα με τις απόψεις τους για τη Γλυφοσάτη, τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα, το επίπεδο υποστήριξής τους προς τη Monsanto και την αξιοπιστία τους στο κοινό. Φυσικά όλα αυτά τα φορτώθηκε η αγοράστρια εταιρεία Bayer, η οποία υποστήριξε ότι «αποφάσισε να αναστείλει τη συνεργασία με τους εμπλεκόμενους εξωτερικούς παρόχους υπηρεσιών προς το παρόν». 

Επιπλέον η Monsanto είχε στήσει ένα «Fusion Center», για να παρακολουθεί και να δυσφημεί τους δημοσιογράφους και ακτιβιστές που τολμούσαν να τα βάλουν μαζί της. Το «Fusion Center» είναι ένας όρος που χρησιμοποιούν το FBI και άλλες υπηρεσίες ασφαλείας για να περιγράψουν τα «κέντρα πληροφοριών» που λειτουργούν συλλέγοντας στοιχεία στους τομείς της επιτήρησης και της τρομοκρατίας. Η εταιρεία χρησιμοποιούσε λοιπόν, το δικό της «κέντρο πληροφοριών» για να υπερασπίζεται το διαβόητο ζιζανιοκτόνο της, Round Up που έχει κατηγορηθεί για την πρόκληση καρκίνου. 

Μεταξύ άλλων η Monsanto είχε στοχοποιήσει τη δημοσιογράφο Κάρι Γκίλαμ που έγραψε βιβλίο ασκώντας κριτική στην εταιρεία. Παρακολουθούσε επίσης τον τραγουδιστή Νιλ Γιανγκ και έγραψε ένα σημείωμα σχετικά με τη δραστηριότητα των κοινωνικών μέσων δικτύωσης του και της μουσική του. Παρακολουθούσε επίσης έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό έρευνας για τα τρόφιμα.

Σε μια κατάθεση τον Ιανουάριο, ένας εκπρόσωπος της Monsanto είπε ότι το 2016 η εταιρεία δαπάνησε «περίπου 16 ή 17 εκατομμύρια δολάρια» για τις δραστηριότητες για την υπεράσπιση της Γλυφοσάτης. Η εταιρεία έχει κατηγορηθεί μεταξύ άλλων ότι πλήρωνε επιστημονικές έρευνες για να αποκρύπτουν ότι η Γλυφοσάτη ήταν καρκινογόνα. Κι αυτά είναι μόλις μερικά από τα… έργα της Monsanto.

Πηγή: https://tvxs.gr/

«Εξαφανίζουν» τα αρχαία του Μετρό Θεσσαλονίκης

του Στάθη Γκότση*

Σφοδρές αντιδράσεις προκάλεσε η εξαγγελία του Κ. Μητσοτάκη, στα εγκαίνια της ΔΕΘ, για ανατροπή του σχεδιασμού που ήδη υλοποιείται στο σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης, στην κατεύθυνση της διατήρησης in situ των μοναδικών αρχαιολογικών ευρημάτων που έχουν βρεθεί.

Η πρόταση για «αποκόλληση και επανατοποθέτηση» των αρχαιοτήτων αναζωπυρώνει την αντιπαράθεση που είχε ξεκινήσει το 2013, διχάζοντας την πόλη, ενώ εκτιμάται πως θα εκτροχιάσει εκ νέου το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του έργου και θα επιβαρύνει περαιτέρω τον προϋπολογισμό του.

Δεδομένου μάλιστα πως η εξαγγελία δε βασίζεται σε καμία οικονομοτεχνική μελέτη, διατυπώνονται σοβαρές ανησυχίες για την τελική λύση που επιφυλάσσεται για το σημαντικότατο μνημειακό σύνολο της βυζαντινής κοσμικής Θεσσαλονίκης, το σταυροδρόμι των κεντρικών οδικών αρτηριών της, μαζί με τα δημόσια κτίρια που το περιβάλλουν.

Όπως επισημαίνει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, η πρωθυπουργική εξαγγελία «δείχνει να υπαγορεύεται από εμμονή συγκεκριμένων κύκλων για απόσπαση ή και “εξαφάνιση” των αρχαιοτήτων από το Μετρό της Θεσσαλονίκης, αντίληψη αναχρονιστική και εν τέλει παρωχημένη», ενώ η Πόλη Ανάποδα – Δύναμη Ανατροπής τονίζει πως «στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης “επιτάχυνσης” του έργου, η κυβέρνηση, τοπικοί παράγοντες της ΝΔ και ο νέος δήμαρχος […] θέτουν σε κίνδυνο την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης, παρότι οι ίδιοι δεν χάνουν ευκαιρία να μιλούν για την “αδιάλειπτη παρουσία της Θεσσαλονίκης από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα”» και καλεί όλες τις δημότισσες και τους δημότες να συστρατευτούν στην προσπάθεια για μια πόλη που αγκαλιάζει το μέλλον χωρίς να παραχώνει το παρελθόν». Παράλληλα, στο ηλεκτρονικό ψήφισμα της νεοσύστατης Κίνησης Πολιτών για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς έχουν ήδη συγκεντρωθεί, μέσα σε λίγες μέρες, περισσότερες από 8.000 υπογραφές υπέρ της παραμονής των αρχαιοτήτων στη θέση τους.Καθώς η συνέχεια στην υπόθεση αυτή αναμένεται «θερμή», το ερώτημα παραμένει: ποιος υπαγόρευσε την αλλαγή πορείας του έργου, αν όχι όσοι ευελπιστούν να αυξήσουν κι άλλο τα κέρδη τους από αυτήν;

*γενικός γραμματέας Ενιαίου Συλλόγου Υπαλλήλων ΥΠΠΟ Αττικής, Στερεάς και Νήσων

Πηγή: http://prin.gr

Έρευνα του ΟΗΕ: Η λιτότητα παραβιάζει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και οργανισμοί όπως το ΔΝΤ θα πρέπει να είναι υπόλογοι

Τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται από διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς όπως το Διεθνές Νομισματικό προκαλούν συχνές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναφέρει έρευνα του ΟΗΕ από τον ανεξάρτητο ερευνητή του Οργανισμού σε θέματα εξωτερικού χρέους και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Δεν υπάρχει απόδειξη ότι η δημοσιονομική προσαρμογή βοηθάει την ανάκαμψη, αντιθέτως υπάρχουν πολύ πιο ξεκάθαρες αποδείξεις για τον αρνητικό αντίκτυπο των προγραμμάτων στην ανάπτυξη, τις θέσεις εργασίας, τη βιωσιμότητα του χρέους και την ισότητα» τονίζεται επίσης, στην έκθεση που θα παρουσιαστεί τον Οκτώβριο στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Γενεύη.

Όπως αναφέρει ο ανεξάρτητος ερευνητής του ΟΗΕ, Χουάν Πάμπλο Μποχοσλάβσκι, τα μέτρα λιτότητας που προωθεί το ΔΝΤ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί «δεν είναι για όλους» καθώς δεν περιορίζουν τις αποπληρωμές δημοσίου χρέους σε διεθνείς πιστωτές. Παράλληλα, «αν και η λιτότητα μπορεί να είναι χρήσιμη ενάντια στην σπατάληση πόρων, είναι αναγκαίο να γίνει σαφές ότι επηρεάζει διαφορετικές κοινωνικές ομάδες με πολύ διαφορετικούς τρόπους, ειδικά τις πιο ευάλωτες και περιθωριοποιημένες».

Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση του ΟΗΕ, δεν προκαλεί έκπληξη ότι ο συνδυασμός οικονομικής ύφεσης και αλλαγών στην δημοσιονομική πολιτική επηρεάζει αρνητικά μία ευρεία γκάμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Δυστυχώς, τα μέτρα λιτότητας οδηγούν σε περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες και  επηρεάζουν αρνητικά τη διατροφή. Έχουν επίσης αρνητικές συνέπειες στους μισθούς, στην στέγαση, στις υποδομές, στην Υγεία και την Εκπαίδευση», δηλώνει ο Μποχοσλάβσκι.

Στην έρευνα αναφέρεται ότι μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, τα δύο τρίτα των χωρών του κόσμου υιοθέτησαν πολιτικές λιτότητας, ενώ όπως αποδεικνύεται, σε περιόδους ύφεσης τα αποτελέσματα της λιτότητας είναι αρνητικά στην προσπάθεια για ανάκαμψη. Μάλιστα, όπως υποστηρίζεται, βάσει τους παραδείγματος των ευρωπαϊκών χωρών που υιοθέτησαν πολιτικές λιτότητας το 2009-2013,όσο πιο σκληρή η λιτότητα, τόσο χαμηλότερη η ανάπτυξη του ΑΕΠ. Η έρευνα επίσης επικαλείται τις εκ των υστέρων αναλύσεις του ΔΝΤ για τα προγράμματα λιτότητας της περιόδου 2011-2017, όπου τονίζεται μεταξύ άλλων ότι στο 75% των προγραμμάτων έγιναν υπεραισιόδοξες προβλέψεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης.

Στην έρευνά του , ο Μποχοσλάβσκι θέτει επίσης το ζήτημα ότι οι οργανισμοί όπως το ΔΝΤ θα πρέπει να καθίστανται υπεύθυνοι, μαζί με τα κράτη, για πιθανές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προκαλούνται από τις πολιτικές τους, καθώς, συν τοις άλλοις, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των οργανισμών και των κρατών ποτέ δεν γίνονται επί ίσοις όροις.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΟΗΕ επίσης, το Διεθνές Δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα απαγορεύει τον εξαναγκασμό των κρατών να αποπληρώνουν εξολοκλήρου τα χρέη τους αν αυτό σημαίνει αύξηση της παιδικής θνησιμότητας, της ανεργίας και του υποσιτισμού. Παράλληλα, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και άλλοι οργανισμοί είναιειδικές υπηρεσίες του ΟΗΕ, επομένως θα πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και να λογοδοτούν για τις πράξεις και τις επιλογές τους.

Η έρευνα του Μποχοσλάβσκι υποστηρίζει ότι οι οργανισμοί όπως το ΔΝΤ, αν κρίνεται ότι παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα με τις πολιτικές τους, θα πρέπει να έρχονται αντιμέτωποι με κυρώσεις, όπως εγγυήσεις μη επανάληψης των ΄διων πολιτικών αλλά και αποζημιώσεις.

Πηγή: https://thepressproject.gr/erevna-tou-oie-i-litotita-paraviazi-vasika-anthropina-dikeomata-ke-organismi-opos-to-dnt-tha-prepi-na-ine-ypologi/?fbclid=IwAR0ADJFOR12QOWnoMRW3xiAKzgVwICbIsA5E-Q8AbRMBRuTNMk34D4euGkA

Ανήλικοι στο πληκτρολόγιο

Οι λυσσασμένες αντιδράσεις γύρω από την ταινία του Κώστα Γαβρά, «Ενήλικες στο Δωμάτιο», για την διαπραγμάτευση του 2015 έχουν μια διασκεδαστική και μία σοβαρή πλευρά. Από τη μία, είναι ξεκαρδιστικό να βλέπεις ανθρώπους του «μετώπου της λογικής» να ξεσπαθώνουν εναντίον μιας ταινίας που δεν έχουν δει κι ενός διεθνώς αναγνωρισμένου σκηνοθέτη. Από την άλλη, είναι έκδηλη η προσπάθεια μερίδας του «ΝΑΙ» να αλλοιωθεί ή να ξεχαστεί μία αντικειμενικά ιστορική περίοδος. Έχουμε το οξύμωρο οι τελικά νικητές να μην θέλουν να ακούν για τη νίκη τους και σαν τα παιδάκια να κλείνουν τα αυτιά τους και να φωνάζουν «λαλαλα».

του Θάνου Καμήλαλη

Το «Ενήλικες στο Δωμάτιο», που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη για την περίοδο που ήταν υπουργός Οικονομικών, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Βενετίας και θα προβληθεί στην Ελλάδα για πρώτη φορά σε περίπου έναν μήνα. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει μία μερίδα του δεξιού και υποτίθεται «φιλελεύθερου» Τύπου να επιτίθεται ήδη στην ταινία και στον σκηνοθέτη, καθώς επίσης και οργισμένους χρήστες του διαδικτύου να μπαίνουν στο IMDb και να την  βαθμολογούν με μονάδα. Έχουμε εδώ την πρώτη αντίφαση, όπου το μέτωπο του «Μένουμε Ευρώπη», της «Αριστείας», του «ευρωπαϊκού πολιτισμού» και εν γένει του κοσμοπολιτισμού επιτίθεται στον Κώστα Γαβρά, γιατί, μέσες άκρες είναι ένας «αριστερός του σαλονιού, δήθεν αγωνιστής, ψευτοδιανοούμενος, που μένει στο Παρίσι οπότε τι ξέρει από Ελλάδα και κοροϊδεύει τους κουτόφραγκους με μια ταινία που ωραιοποιεί την καταστροφή της πατρίδας από τον νάρκισσο Βαρουφάκη, ο οποίος τόλμησε να βάλει και κουστούμι στο κόκκινο χαλί της Βενετίας αντί για πολύχρωμο πουκάμισο».

Η δεύτερη αντίφαση όμως, ξεπερνάει τη γελοιότητα, είναι καθαρά πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ του πρώτου εξαμήνου του 2015 ηττήθηκε και η τρόικα, μαζί με τις δυνάμεις του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα, θριάμβευσαν. Πρώτα με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, τον Αύγουστο εκείνου του έτους και πρόσφατα με την επιστροφή στην εξουσία της Νέας Δημοκρατίας, με αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αν μη τι άλλο, θα έπρεπε εκείνο το εξάμηνο να είναι για όλους αυτούς η πανηγυρική επιβεβαίωση του «μονοδρόμου» που κηρύσσουν μετά μανίας, της «ήττας του λαϊκισμού και της αυταπάτης». Θα μπορούσαν απλά να βάλουν στο ρόλο των κακών τους Τσίπρα – Βαρουφάκη και να δουν την ταινία με κάποια ευχαρίστηση, ή έστω με σοβαρή κριτική. Αντ’αυτού, κυριαρχεί ένα αγωνιώδες «ΜΗΝ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ».

Είτε όμως πιστεύει κανείς ότι το 2015 ήταν μία χρυσή ευκαιρία, η «ελληνική Άνοιξη» όπως την χαρακτηρίζει ο Βαρουφάκης, είτε ότι «δύο άνθρωποι έπαιξαν τη χώρα στα ζάρια», όπως η απέναντι πλευρά, είτε κινείται κάπου στο ενδιάμεσο, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι εκείνα τα γεγονότα είναι ιστορικά. Πολύ απλά, ήταν μια περίοδος που κάτι κρινόταν, για την Ελλάδα και σε κάποιον βαθμό, για την Ευρώπη. Ήταν επίσης, μια περίοδος ρευστή, μη «κανονικότητας». Που ο κόσμος αψηφούσε τα συστημικά ΜΜΕ, η τρόικα έδειχνε ξεκάθαρα το πραγματικό της πρόσωπο καταπατώντας κάθε έννοια δημοκρατίας στη χώρα, που οι μύθοι περί «αλληλεγγύης» των δανειστών στην Ελλάδα κατέρρεαν. Ήταν η περίοδος που οι σημερινοί κατήγοροι του Γαβρά έχαναν την ψυχραιμία τους, παρασυρόμενοι σε εκφράσεις όπως «φέρτε συμφωνία ό,τι να ναι» κι ακόμη χειρότερα, «βάστα Γερούν και Σόιμπλε» ή «Μέρκελ τράβα την πρίζα».

Αυτό που ενοχλεί πάνω απ’όλα, είναι ότι πρόκειται για μια ιστορική περίοδο που μια μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας διεκδίκησε το δίκιο της, αψηφώντας την καταστροφολογία, τους μύθους της κρίσης και τους προπαγανδιστές τους. Αυτό που ενοχλεί μόνιμα επίσης, είναι ότι η αριστερή ανάλυση για την κρίση, τα αίτια και την εξοντωτική λύση που επιλέχθηκε, δικαιώθηκε απόλυτα. Μπορεί το δίδαγμα του 2015 να είναι ότι δεν αρκεί να έχει κάποιος δίκιο, αλλά το δίκιο υπήρξε, υπήρχε και θα υπάρχει. Υπήρχε για παράδειγμα μια εποχή που η άποψη ότι τα δάνεια δεν καταλήγουν στην Ελλάδα, αλλά εξυπηρετούν προηγούμενα δάνεια, ήταν περιθωριακή και σχεδόν συνωμοσιολογική. Υπήρχε μια εποχή που δημοσιογράφοι και αναλυτές προπαγάνδιζαν υπέρ του ΔΝΤ και περιμέναμε την ανάπτυξη το 2011, μετά το 2012, μετά το 2013 και ούτω καθεξής. Τελικά, όπως έλεγε η αριστερή ανάλυση, το υποτιθέμενο «φάρμακο» δηλητηρίασε τον ασθενή, με απώλεια μάλιστα 25% του ΑΕΠ του κι ένα χρέος πολύ μεγαλύτερο από το 2009.

Όλα αυτά συνέβησαν με προγράμματα που δεν έβγαιναν και για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες από την έκθεσή τους στην Ελλάδα. Αυτό δεν το λένε πλέον μόνο οι «άσχετοι» αριστεροί, αλλά το παραδέχονται και τα ιερά τοτέμ της απέναντι πλευράς, όπως ο Γερούν Ντάισελμπλουμ και η Κριστίν Λαγκάρντ με τις διαδοχικές «συγγνώμες» του ΔΝΤ. Υπάρχει επίσης ένα περιστατικό που καταγράφει ο Βαρουφάκης στο βιβλίο και κρίνοντας από το τρέιλερ της ταινίας ζωντανεύει στις οθόνες από τον Γαβρά. Ο τότε υπουργός Οικονομικών ρωτάει τον Σόιμπλε αν θα υπέγραφε το μνημόνιο για την χώρα του. Ο Σόιμπλε απαντάει «όχι», σε μια συνομιλία που δεν έχει διαψευστεί ποτέ. Υπάρχουν επίσης κρίσιμα ντοκουμέντα π.χ. για το πώς το ΔΝΤ παραβίασε τους ίδιους τους κανόνες του εγκρίνοντας το πρώτο δάνειο προς την Ελλάδα, χωρίς αναδιάρθρωση χρέους, πόσο ανεξάρτητα δεν ενήργησε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσω του Μάριο Ντράγκι, οδηγώντας την Ελλάδα σε ασφυξία και άλλα πολλά που συμπληρώνουν το παζλ της δήθεν ελληνικής «διάσωσης», επιβεβαιώνοντας τους επικριτές της.

Η ελληνική κρίση είναι παράλληλα μια ελληνική και ευρωπαϊκή τραγωδία. Μπορεί κανείς να ψάξει λεπτομερώς το τι έχει συμβεί και τι συμβαίνει, μέσα από μια πληθώρα πηγών ή να μείνει προσκολλημένος σε ευκολοχώνευτους μύθους που προκαλούν την κοινή λογική. Μπορεί π.χ. να επιλέξει να πιστεύει ότι η Ελλάδα θα ήταν παράδεισος αν είχε περάσει το μέιλ Χαρδούβελη, ή ότι ο Βενιζέλος έσβησε χρέος 100 δισ. με το PSI, ο Βαρουφάκης και η διαπραγμάτευση του 2015 κόστισαν 200 δισ. και ο Σώρρας έχει 600 δισ. στην τράπεζα της Ανατολής. Μπορεί να θέλει να επιμένει, κόντρα σε κάθε λογική και πραγματικό δεδομένο, ότι ο Τσίπρας είχε ένα μυστικό σχέδιο να βγάλει τη χώρα από το ευρώ και στην εξουσία τα τελευταία 4 χρόνια βρισκόταν μία δράκα κομμουνιστών που δημιούργησαν την «τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης».

Ή μπορεί τουλάχιστον, είτε δει είτε όχι την ταινία του Γαβρά, είτε ενστερνιστεί είτε όχι την υποκειμενική ματιά ενός καλλιτέχνη, τουλάχιστον να αντιταχθεί στην περιρρέουσα τοξική σαχλαμάρα.

https://thepressproject.gr/aniliki-sto-pliktrologio/?fbclid=IwAR1710iPymLcA010GieKRr4CdYVVAsgNhUINHB7JyltGdOtCdA4ilCspLkM