Η απόφαση του ΚΑΣ οδηγεί «στον εκτροχιασμό και την μη ολοκλήρωση του έργου του Μετρό της Θεσσαλονίκης»

Την «άθλια διαδικασία, με καταφανείς παραβιάσεις ακόμη και της τυπικής νομιμότητας» στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για το θέμα των αρχαίων στον σταθμό Βενιζέλου, καταγγέλλει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων. «Η πλειοψηφία του Κ.Α.Σ., που στήριξε την λύση της απόσπασης ενάντια στην εισήγηση της αρμόδιας Εφορείας, αποτελεί μειοψηφία στην ελληνική και διεθνή επιστημονική κοινότητα» αναφέρει ο Σ.Ε.Α. και ανακοινώνει ότι θα προσφύγει σε διεθνείς οργανισμούς και το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Υπενθυμίζεται ότι το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αποφάσισε, όπως αναμενόταν, μετά από μαραθώνια συνεδρίαση τον τεμαχισμό και την απόσπαση των αρχαιοτήτων από τον σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης. Παρά τις μαζικές αντιδράσεις φορέων, πολιτών, αρχαιολόγων, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο δεν ασπάστηκε την λύση in situ για τα αρχαία και συνομολόγησε με τα κυβερνητικά σχέδια.

«Η πλειοψηφία του Κ.Α.Σ., που στήριξε την λύση της απόσπασης ενάντια στην εισήγηση της αρμόδιας Εφορείας, αποτελεί μειοψηφία στην ελληνική και διεθνή επιστημονική κοινότητα» αναφέρει ο Σ.Ε.Α. και ανακοινώνει ότι θα προσφύγει σε διεθνείς οργανισμούς και το Συμβούλιο της Επικρατείας» τονίζει στην ανακοίνωσή του ο ΣΕΑ και προσθέτει:

«Εστιάζοντας στις αρχαιότητες προειδοποιούμε ότι η επιμονή στην απομάκρυνσή του Βυζαντινού Σταυροδρομίου θα αποκαλύψει μετά βεβαιότητος ένα νέο αρχαιολογικό στρώμα με αρχαιότητες της ρωμαϊκής και ελληνιστικής εποχής, θα πολλαπλασιάσει τον χρόνο εκτέλεσης των έργων λόγω των νέων ανασκαφών και δεν θα επιτρέψει τελικά την επανατοποθέτηση του γνωστού μνημειακού συνόλου του Βυζαντινού Σταυροδρομίου. Με απλά λόγια κάποιοι ακόμη δεν έχουν καταλάβει ότι το έργο θα τιναχθεί στον αέρα και μαζί με αυτό και οι αρχαιότητες!»

«Η γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ. αποτελεί μαύρη σελίδα  για την Αρχαιολογία, καθώς εμπλέκει τις αρχαιότητες σε ένα παιχνίδι γύρω από τα Δημόσια Έργα, το οποίο σχεδιάζεται  ανάλογα με το ποιος βρίσκεται στην Κυβέρνηση και τον Δήμο. Το βέβαιο είναι ότι το έργο στη Θεσσαλονίκη θα καθυστερήσει και οι αρχαιότητες θα καταστραφούν» υποστηρίζει σε άλλο σημείο ο Σ.Ε.Α.

Καταλήγοντας, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων τονίζει ότι «είναι περήφανος για την σθεναρή στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών του και αποφασισμένος να συνεχίσει τη μάχη για την σωτηρία των αρχαιοτήτων του Σταθμού Βενιζέλου, μαζί με τους δεκάδες σύμμαχους φορείς μέχρι τέλους, αξιοποιώντας όλες τις πρόσφορες μορφές αντίδρασης καθώς και την προσφυγή σε διεθνείς οργανισμούς και το Συμβούλιο της Επικρατείας!»

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων

Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων παρέστη και παρενέβη στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο στο θέμα «Έγκριση ή μη του αιτήματος της “Αττικό Μετρό Α.Ε.” σχετικά με την έγκριση μελέτης κατασκευής του Σταθμού «Βενιζέλου» με προσωρινή απόσπαση και επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων, στο πλαίσιο κατασκευής του Μητροπολιτικού Σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης», υπέρ της διάσωσης των μοναδικών αρχαιοτήτων του Σταθμού Βενιζέλου.

Σε μια άθλια διαδικασία, με καταφανείς παραβιάσεις ακόμη και της τυπικής νομιμότητας, η οποία διήρκεσε από τις 6 το απόγευμα της 18.12.2019 έως τις 8 το πρωί της επομένης, τη συζήτηση μονοπώλησε σχεδόν η Αττικό Μετρό στην οποία δόθηκαν σχεδόν έξι (6) ώρες προκειμένου να αναπτύξει μια μελέτη βασισμένη σε αναληθή στοιχεία (όπως τεκμηριώνουμε στο συνημμένο υπόμνημα), για να δώσει τη θέση της στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης και τον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας.

Από την άλλη, στις 2:00 π.μ. ξεκίνησαν την τοποθέτησή τους οι πολυάριθμοι φορείς που επικεντρώθηκαν στη διάσωση του μνημειακού συνόλου στον σταθμό Βενιζέλου: η Κίνηση Πολιτών Θεσσαλονίκης, η Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων, εκπρόσωπος του συμβουλίου Europa Nostra και της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού Σωματεία του Υπουργείου Πολιτισμού ο Σ.Ε.Α. και άλλα σωματεία του ΥΠ.ΠΟ.Α (Ενιαίος Σύλλογος Αττικής, Στερεάς και Νήσων, Π.Ε.Σ.Α.)! Τελευταία, σε μία κίνηση έντονης απαξίωσης των απόψεων των ίδιων των υπεύθυνων συναδέλφων και ανασκαφέων του χώρου, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης κλήθηκε να τοποθετηθεί μόλις στις 6.00 το πρωί (!) της επομένης μπροστά σε ένα συμβούλιο με προειλημμένη απόφαση.

Το αποτέλεσμα της συνεδρίασης (13 ψήφοι υπέρ, 2 κατά, μια αποχή και μία απουσία) φέρνει το ΚΑΣ σε αντίθεση με το σύνολο σχεδόν της επιστημονικής κοινότητας. Μοναδικές εξαιρέσεις η Γενική Διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομίας κ. Πολυξένη Αδάμ-Βελένη και ο μοναδικός καθ’ ύλην αρμόδιος για το κατασκευαστικό θέμα πολιτικός μηχανικός (δομοστατικός) καθ. κ. Βλάσης Κουμούσης, ο οποίος δεν πείστηκε από τα σαθρά επιχειρήματα της Αττικό Μετρό.

Είμαστε περήφανοι για τους συναδέλφους που άντεξαν την πίεση και στάθηκαν όρθιοι υπερασπιζόμενοι την Πολιτιστική Κληρονομιά: για μία ακόμη φορά την Πολυξένη Αδάμ-Βελένη (ΓΔΑΠΚ), την Ιουλία Παπαγεωργίου (ΔΒΜΑ), την Κρινώ Κωνσταντινίδου και τον Γιώργο Σκιαδαρέση (ΕΦΑΠΟΘ). Είμαστε περήφανοι για τους πανεπιστημιακούς δασκάλους, αρχαιολόγους και μηχανικούς (τις ομότιμες καθηγήτριες Βυζαντινής Αρχαιολογίας Μαρία Παναγιωτίδη-Κεσίσογλου, πρόεδρο της ΧΑΕ, την Σοφία Καλοπίση Βέρτη, πρόεδρο του ΕΚΒΜΜ, την Μελίνα Παϊσίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Βυζαντινής Αρχαιολογίας και την Αλέκα Αλεξοπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής, μέλη της Κίνησης Πολιτών Θεσσαλονίκης για την προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς) που με σθένος αντιτάχθηκαν σε αυτή τη μεθοδευμένη κίνηση. Ξεχωριστή μνεία στον πρώην Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, για τη σταθερή του στάση στο θέμα της κατά χώραν διάσωσης του μνημείου. Είμαστε περήφανοι, τέλος, για τους συναδέλφους του ΥΠ.ΠΟ.Α. που πραγματοποίησαν χθες το μεσημέρι μια πολύ δυναμική και μαζική συγκέντρωση διαμαρτυρίας!

Πηγή προβληματισμού αποτελεί το γεγονός ότι συνάδελφοί μας, μέλη του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, και μέλη του Κ.Α.Σ., κατά την ευκαιρία που τους δόθηκε να κρίνουν την τύχη ενός σημαντικού αρχαιολογικού χώρου συντάχθηκαν με το αίτημα της Αττικό Μετρό, για κατακερματισμό (άρα καταστροφή) και απόσπασή του (βλ. συνημμένο Υπόμνημα και επιστολή ΣΕΑ στα μέλη Κ.Α.Σ.) και αυτό θα συζητηθεί σε προσεχή Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας.

Οι διαφορετικές και αντικρουόμενες γνωμοδοτήσεις του ΚΑΣ για το μείζον ζήτημα της σωτηρίας των αρχαιοτήτων του Μετρό Θεσσαλονίκης, και ειδικά η εν λόγω συνεδρίαση μετά από μια περίοδο, στην οποία εμπεδώθηκε και προχωρούσε η λύση της κατά χώραν διατήρησης, καθιστούν και πάλι επίκαιρο το πάγιο αίτημα του ΣΕΑ για συγκρότησή του από μέλη ex officio και όχι διορισμένα από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Τονίζουμε ότι η πλειοψηφία του Κ.Α.Σ., που στήριξε την λύση της απόσπασης ενάντια στην εισήγηση της αρμόδιας Εφορείας, αποτελεί μειοψηφία στην ελληνική και διεθνή επιστημονική κοινότητα. Υπογραμμίζουμε  ότι με εμπάθεια και ακατανόητο για εμάς του αρχαιολόγους ρεβανσισμό η επιλογή της ανατροπής της ήδη ισχύουσας Απόφασης για διατήρηση κατά χώραν των αρχαιοτήτων στην Βενιζέλου εν τέλει οδηγεί με απόλυτη βεβαιότητα στον  εκτροχιασμό και την μη ολοκλήρωση του έργου του Μετρό της Θεσσαλονίκης.

Εστιάζοντας στις αρχαιότητες προειδοποιούμε ότι η επιμονή στην απομάκρυνσή του Βυζαντινού Σταυροδρομίου θα αποκαλύψει μετά βεβαιότητος ένα νέο αρχαιολογικό στρώμα με αρχαιότητες της ρωμαϊκής και ελληνιστικής εποχής, θα πολλαπλασιάσει τον χρόνο εκτέλεσης των έργων λόγω των νέων ανασκαφών και δεν θα επιτρέψει τελικά την επανατοποθέτηση του γνωστού μνημειακού συνόλου του Βυζαντινού Σταυροδρομίου. Με απλά λόγια κάποιοι ακόμη δεν έχουν καταλάβει ότι το έργο θα τιναχθεί στον αέρα και μαζί με αυτό και οι αρχαιότητες!

Ο πρωθυπουργός, που δεν απάντησε ποτέ στο αίτημά μας να τον συναντήσουμε, έχασε την ευκαιρία να κατανοήσει όχι μόνο την πραγματική αξία του ευρήματος, αλλά και τον κίνδυνο της μη ολοκλήρωσης του έργου. Αλλά τελικά την ευκαιρία δεν πρέπει να χάσουν η Θεσσαλονίκη και η χώρα. Η γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ. αποτελεί μαύρη σελίδα  για την Αρχαιολογία, καθώς εμπλέκει τις αρχαιότητες σε ένα παιχνίδι γύρω από τα Δημόσια Έργα, το οποίο σχεδιάζεται  ανάλογα με το ποιος βρίσκεται στην Κυβέρνηση και τον Δήμο. Το βέβαιο είναι ότι το έργο στη Θεσσαλονίκη θα καθυστερήσει και οι αρχαιότητες θα καταστραφούν. Η Θεσσαλονίκη αξίζει κάτι καλύτερο.

Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων είναι περήφανος για την σθεναρή στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών του και αποφασισμένος να συνεχίσει τη μάχη για την σωτηρία των αρχαιοτήτων του Σταθμού Βενιζέλου, μαζί με τους δεκάδες σύμμαχους φορείς μέχρι τέλους, αξιοποιώντας όλες τις πρόσφορες μορφές αντίδρασης καθώς και την προσφυγή σε διεθνείς οργανισμούς και το Συμβούλιο της Επικρατείας!

Πηγή: https://thepressproject.gr/

«Ψεύδονταν επί τρεις προεδρίες» οι ΗΠΑ

Χιλιάδες σελίδες κρατικών εγγράφων που αποδεικνύουν ότι επί 18 χρόνια οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ ηθελημένα ψεύδονταν στους πολίτες της χώρας, για όσα συνέβαιναν στο Αφγανιστάν, δημοσίευσε η Ουάσιγκτον Ποστ. «Δεν ξέραμε τι κάναμε στο Αφγανιστάν», ομολογεί αμερικάνος στρατηγός.

Αποδείξεις ότι τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ ψεύδονταν ηθελημένα στους πολίτες, σχετικά με όσα συνέβαιναν στο Αφγανιστάν, έφερε στο φως η εφημερίδα Ουάσιγκτον Ποστ, συγκεντρώνοντας στοιχεία από επίσημα έγγραφα αλλά και αγωγές ανθρώπων που πολέμησαν στην κεντροασιατική χώρα. Υπενθυμίζεται ότι περισσότερες από 220.000 ζωές έχουν χαθεί στα 18 χρόνια του αμερικάνικου πολέμου στο Αφγανιστάν.

Τα έγγραφα αποδεικνύουν ότι εν γνώσει τους οι αρχές ψεύδονταν, μιλώντας για επιτυχίες στο Αφγανιστάν, ενώ δεν είχαν ούτε σχέδιο ούτε στρατηγική εξόδου από την κρίση που δημιούργησαν. Οι δηλώσεις Μπους και Ομπάμα περί «προόδου στο Αφγανιστάν» ήταν όλες ψευδείς και εν γνώσει των προέδρων, λέει η εφημερίδα.

Μεταξύ των εγγράφων, είναι η κατάθεση του στρατηγού Ντάγκλας Λιούτ, ο οποίος ήταν επικεφαλής των αμερικάνικων επιχειρήσεων κατά του Αφγανιστάν επί προεδρίας Μπους και Ομπάμα. Σε κρατική εξεταστική επιτροπή ομολόγησε ότι «Δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα που μπλέκαμε, δεν είχαμε καμμία γνώση για την κοινωνία του Αφγανιστάν και δεν ξέραμε τι κάνουμε». Ο συνταγματάρχης Μπομπ Κρόουλυ, σύμβουλος του αμερικάνικου στρατού στην περιοχή το 2013-2014, ομολογεί, επίσης, ότι «τα στοιχεία άλλαζαν έτσι ώστε να παρουσιάζουν την καλύτερη δυνατή εικόνα. Οι μελέτες, για παράδειγμα, ήταν παντελώς αναξιόπιστες, αλλά επιβάλλονταν ώστε όλα όσα κάναμε να φαίνονται σωστά. Μετατραπήκαμε σε ένα παγωτό που έγλυφε τον ίδιο του τον εαυτό» [αυτοθαυμάζονταν].

Οι συνεντεύξεις των στρατιωτικών, που ήρθαν στο φως, έγιναν στο πλαίσιο ειδικής επιτροπής για την Ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν, η οποία έχει καταγγείλει και την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος (περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια) στο συγκεκριμένο πόλεμο.

Μετά τη δημοσίευση των εγγράφων, το Αμερικάνικο Πεντάγωνο εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται ότι «το Πεντάγωνο δεν είχε πρόθεση να παραπλανήσει τους πολίτες και το Κογκρέσο». Δεν διευκρινίζεται αν κάποιος άλλος είχε αυτή την πρόθεση – δεν είναι άλλωστε ευθύνη του Πενταγώνου.

https://thepressproject.gr/psevdontan-epi-tris-proedries-i-ipa/?fbclid=IwAR1arPEWeKqIrykYDypqLIHTLgW2xU2MK9jCnmhUFL9qwlv6Llk7-pjtrr0#.XfHvWsTRYWk.facebook

Οι φαρμακοβιομηχανίες που μιλάνε στην καρδιά των δημοσιογράφων

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η αποκάλυψη του Guardian ότι η Bayer προωθούσε τις θέσεις της χρηματοδοτώντας ενώσεις ανταποκριτών στις ΗΠΑ, στις οποίες κατείχε σημαντικές θέσεις ο Ελληνας δημοσιογράφος Θάνος Δημάδης, αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου μιας γιγαντιαίας επιχείρησης επηρεασμού της κοινής γνώμης από τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Μιας επιχείρησης που περιλαμβάνει όχι μόνο καρότα αλλά και μαστίγια.

Πριν από περίπου δύο χρόνια η γερμανική εταιρεία δημοσίων σχέσεων και παροχής συμβουλών TLGG προσέγγισε δημοσιογράφους ζητώντας τους να συμμετάσχουν σε ένα νέο ηλεκτρονικό περιοδικό για τις ηθικές και κοινωνικές επιπτώσεις της βιοτεχνολογίας.

Γρήγορα έγινε γνωστό ότι το εγχείρημα, από το οποίο προέκυψε το περιοδικό leapsmag.com, χρηματοδοτούνταν από τη γερμανική φαρμακοβιομηχανία Bayer, η οποία εκείνη την εποχή επανακαθόριζε την επικοινωνιακή στρατηγική της σε θέματα όπως οι γονιδιακές θεραπείες, τα μεταλλαγμένα προϊόντα και τα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα.

Θεωρητικά ένα περιοδικό με τέτοια θεματολογία θα ήταν γεμάτο από αναφορές στο ερευνητικό έργο και τα προϊόντα εταιρειών όπως η Monsanto, η οποία εξαγοράστηκε από την Bayer. Παρ' όλα αυτά δεν βρήκαμε ούτε μία αναφορά στις δραστηριότητες της συγκεκριμένης εταιρείας. Υπάρχουν όμως αρκετά τρομολαγνικά κείμενα για τη δραστική αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού, η οποία υποτίθεται θα απαιτήσει τη χρήση γενετικά τροποποιημένων σπόρων προκειμένου να τραφούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι.

Αν και το Leapsmag αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό των δισεκατομμυρίων δολαρίων που δαπανούν οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες για τον επηρεασμό επιστημόνων και δημοσιογράφων, η δημιουργία του συνιστά ένα ποιοτικό άλμα στην επικοινωνιακή πολιτική των λεγόμενων Big Pharma. Οι φαρμακοβιομηχανίες γίνονται εκδότες, δημοσιογράφοι και γενικότερα αυτό που αποκαλούμε παραγωγοί περιεχομένου.

Εδώ και αιώνες οι φαρμακοβιομηχανίες σκαρφίζονται μεθόδους για να πλασάρουν τα προϊόντα τους στο καταναλωτικό κοινό. Για χρόνια, λόγου χάρη, τηλεθεατές αναρωτιούνταν γιατί η ηθοποιός Μπέτι Ρέινολντς (γνωστή από την ταινία «Χορεύοντας στη βροχή») μιλούσε συνέχεια σε συνεντεύξεις της για το πόσο συχνά πηγαίνει στην τουαλέτα και γιατί η Λορίν Μπακόλ καλούσε τους θαυμαστές της να κάνουν εξετάσεις για εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Η απάντηση ήταν ότι η πρώτη πληρωνόταν από την εταιρεία Pharmacia, που ειδικεύεται σε φάρμακα για το σύνδρομο της υπερδραστήριας ουροδόχου κύστης, και η δεύτερη από τη Novartis, η οποία προωθούσε το προϊόν Visudyne για την ωχρά κηλίδα. Τα σχετικά περιστατικά είναι αναρίθμητα. Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από τα ΜΜΕ με φαινομενικά ασήμαντες πληροφορίες για τις ευεργετικές ιδιότητες κάποιας χημικής ουσίας ή ενός φυτικού προϊόντος το οποίο τις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες θα παρουσιαστεί σαν συστατικό ενός νέου φαρμάκου.

Σε αυτή τη διαδικασία οι ρόλοι ήταν καθορισμένοι: οι φαρμακοβιομηχανίες χρησιμοποιούσαν δημοσιογράφους και άλλους διαμορφωτές της κοινής γνώμης για να πλασάρουν τα προϊόντα τους. Πλέον, όμως, αρκετές εταιρείες αρχίζουν να κόβουν τους «μεσάζοντες» ελέγχοντας όλη τη ροή της πληροφορίας, από το εμπορικό τμήμα της φαρμακοβιομηχανίας έως τον τελικό καταναλωτή του φαρμάκου και τον γιατρό που θα το συνταγογραφήσει.

Τα εργαλεία που χρησιμοποιούν είναι δεκάδες και ακούν σε ονόματα όπως astroturfing (όπου δεκάδες ψεύτικοι λογαριασμοί ή ακόμη και οργανώσεις-βιτρίνα δημιουργούν ψευδείς εκτιμήσεις για τις προθέσεις της κοινής γνώμης), ghost- writing (κείμενα φαρμακοβιομηχανιών που παρουσιάζονται σαν ανεξάρτητες μελέτες επιστημόνων), geofencing (προώθηση ηλεκτρονικών μηνυμάτων σε γεωγραφικά προσδιορισμένες περιοχές που στοχεύουν σε συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού, από καταναλωτές έως τους ενόρκους μιας δίκης) κ.ο.κ.

Η περίπτωση της νεοσύστατης Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών των ΗΠΑ (AFC-USA), με πρόεδρο τον Θ. Δημάδη, είναι ενδεικτική σ' αυτόν τον τομέα: H Bayer δεν αρκέστηκε να προσφέρει απλώς 50.000 δολάρια στην ένωση αλλά τοποθέτησε και ένα ανώτατο στέλεχός της, τον Chris Loder, σε θέση συμβούλου της (AFC-USA). Στελέχη της Bayer άρχισαν να ζητούν από τις ενώσεις ανταποκριτών να διοργανώνουν συνέδρια για τα fake news, που θεωρητικά δεν έχουν καμία σχέση με τις δραστηριότητες μιας φαρμακοβιομηχανίας αλλά υπεισέρχονται στην καρδιά του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.

Τι γίνεται όμως με τους παραδοσιακούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ειδικά όταν αυτοί δεν εξαγοράζονται ή, ακόμη χειρότερα, όταν στρέφονται εναντίον των εταιρειών;

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τις «μαύρες λίστες» ενοχλητικών δημοσιογράφων που διατηρούσε η Monsanto και τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε για να αποδομήσει τα επιχειρήματά τους είναι ενδεικτικές του βρόμικου πολέμου που παίζεται στο παρασκήνιο. Μόλις τον Μάιο αποκαλύφθηκε ότι υπάλληλος της αμερικανικής εταιρείας συμβούλων FTI consulting προσποιούνταν τη δημοσιογράφο του BBC για να παρακολουθεί και να επηρεάζει δημοσιογράφους που κάλυπταν τη δίκη της Monsanto για το γνωστό παρασιτοκτόνο Roundup. Η FTI εργάζεται για λογαριασμό της Monsanto αλλά και της Bayer.

Ενας δημοσιογράφος που ασχολείται με τις φαρμακοβιομηχανίες έχει πλέον τρεις προοπτικές: να εξαγοραστεί, να σπιλωθεί ή να αντικατασταθεί οριστικά από τα τμήματα επικοινωνίας των Big Pharma.

Πηγή: efsyn.gr

https://sioualtec.blogspot.com/2019/11/blog-post_163.html?spref=fb&fbclid=IwAR08wN8K7FYkmeghwxVIx6CcR10vDQyyQunc3uy7PwAd6XvHW6b58w2SL3M

Ομάδα Νομικής Βοήθειας: Προαποφασισμένο σχέδιο αιματηρής καταστολής από το Υπ. Προ.Πο.

Για σειρά παραβιάσεων θεμελιωδών δικαιωμάτων κάνει λόγο η Ομάδα Νομικής Βοήθειας, σε ανακοίνωσή της στην οποία καταγγέλλει την απαράδεκτη και παράνομη στάση της Ελληνικής Αστυνομίας κατά τη διάρκεια της 46ης επετείου του Πολυτεχνείου.

Η ανακοίνωση μιλά για ένα «προαποφασισμένο σχέδιο τυφλής και αιματηρής καταστολής από την ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη» και καταγράφει περιστατικά παραβιάσεων της νομοθεσίας από τις αστυνομικές δυνάμεις, όπως απαγόρευση επικοινωνίας των συλληφθέντων με δικηγόρο, επιλεκτική σωματική έρευνα με εκγύμνωση μόνο των γυναικών, υπέρμετρη βία, παράνομες φωτογραφίσεις και προαποφασισμένο κατηγορητήριο.

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ανακοίνωση:

Ανακοίνωση της Ομάδας Νομικής Βοήθειας για τα γεγονότα της 17ης – 18ης Νοεμβρίου

Στον απόηχο της εξαιρετικά μαζικής και δυναμικής πορείας της 46ης επετείου του Πολυτεχνείου, καταγγέλλουμε την απαράδεκτη και παράνομη στάση των αστυνομικών δυνάμεων εναντίον πολιτών και διαδηλωτών στο πλαίσιο υλοποίησης ενός προαποφασισμένου σχεδίου τυφλής και αιματηρής καταστολής από την ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Ως Ομάδα Νομικής Βοήθειας βρεθήκαμε από το βράδυ της 17ης Νοέμβρη στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής με σκοπό την άμεση παροχή νομικών συμβουλών στους συλληφθέντες και γίναμε μάρτυρες μιας σειράς παραβιάσεων θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Ειδικότερα:

• στους συλληφθέντες παράνομα δεν επετράπη να επικοινωνήσουν με δικηγόρο και με οικεία τους πρόσωπα,
• όταν πληροφορηθήκαμε τις συλλήψεις και μεταβήκαμε στη ΓΑΔΑ, δεν μας επετράπη η άμεση επικοινωνία με τους συλληφθέντες παρά μετά από διάστημα μίας και πλέον ώρας,
• κατά τη διάρκεια των συλλήψεων ασκήθηκε υπερβολική βία από τις αστυνομικές δυνάμεις με αποτέλεσμα το σύνολο των συλληφθέντων να φέρει εμφανή σημάδια και τραύματα. Μάλιστα, συλληφθείσα η οποία είχε τραυματιστεί στο χέρι δεν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, παρά μόνο μετά από πιέσεις από την πλευρά των συνηγόρων,
• τα αστυνομικά όργανα προέβησαν σε επιλεκτική εξονυχιστική σωματική έρευνα με εκγύμνωση μόνο των γυναικών κατά τη διάρκεια των προσαγωγών με σκοπό των εκφοβισμό και εξευτελισμό τους,
• κατά τη διάρκεια των προσαγωγών και πριν φτάσουν στη ΓΑΔΑ, οι αστυνομικοί οδήγησαν τους προσαχθέντες σε πάρκινγκ δίπλα στο Υπουργείο Πολιτισμού και αφού τους ανάγκασαν να γονατίσουν, τους φωτογράφισαν παράνομα με τα ιδιωτικά τους κινητά τηλέφωνα. Όποιος/α δεν έσκυβε το κεφάλι για να μην φωτογραφηθεί, δεχόταν χτυπήματα από τους αστυνομικούς με σκοπό να συνετιστεί,
• εξαρχής έγινε φανερό ότι η αστυνομία είχε προαποφασίσει βαρύ κατηγορητήριο, το οποίο περιελάμβανε τόσο κακουργήματα όσο και πλημμελήματα (απόπειρα βαριάς σωματικής βλάβης, έκρηξη, εμπρησμός, οπλοφορία, αντίσταση κατά της αρχής) και συνέλαβε στη συνέχεια τυχαία, νεαρά κατά βάση, άτομα στα οποία και το απέδωσε, παρότι ήταν προφανές ότι οι συλληφθέντες καμία σχέση δεν είχαν με τις πράξεις που τους καταλογίζουν,
• Περαιτέρω, τη Δευτέρα 18/11, όταν οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα, η υπ΄ αριθμ. 512 διμοιρία των ΜΑΤ επιτέθηκε αναίτια στους αλληλέγγυους που είχαν συγκεντρωθεί αλλά και στους γονείς, συγγενείς και συνηγόρους των συλληφθέντων, με αποτέλεσμα να προκληθούν περαιτέρω τραυματισμοί. Ο επικεφαλής της εν λόγω διμοιρίας ακολουθώντας τη συνήθη τακτική αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του. Μετά από έντονη πίεση των παρισταμένων, το αρχηγείο της αστυνομίας αντί να δώσει εντολή για παροχή των στοιχείων των αστυνομικών, αντικατέστησε την εν λόγω διμοιρία.

Απαιτούμε την απόδοση ποινικών και πειθαρχικών ευθυνών μέσω διεξαγωγής ΕΔΕ στα αστυνομικά όργανα που ενήργησαν παράνομα καταπατώντας θεμελιώδη δικαιώματα.

Η Ελληνική Αστυνομία και η ηγεσία του Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είναι υπόλογες και πολιτικά υπεύθυνες για τη στάση των αστυνομικών οργάνων στα γεγονότα της επετείου του Πολυτεχνείου αλλά πριν από αυτή (ΑΣΟΕΕ, επιθέσεις στα Εξάρχεια κλπ).

Από την πλευρά μας θα είμαστε παρόντες και παρούσες την 25η Νοέμβρη, ημέρα κατά την οποία έχει οριστεί η δικάσιμος των συλληφθέντων, αλλά και σε κάθε άλλη περίπτωση που θα απαιτηθεί νομική συμπαράσταση σε όσους έρχονται αντιμέτωποι με τις δυνάμεις καταστολής.

Πηγή: https://info-war.gr

Η «κανονικότητα» μυρίζει ανελευθερία και φόβο

του Αλέξανδρου Γαστεράτου

Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης που σε σχέση με τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες μόνο προβληματική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων περιστατικών αποτελεί ο ζήλος των ανθρώπων της αστυνομίας να αναφέρουν συνεχώς ότι δεν έχουμε δημοκρατία αλλά χούντα στην οποία μπορούν και δρουν ελεύθερα, ανενόχλητα και ατιμώρητα.

 φωτό: George Vitsaras / SOOC

Τα γεγονότα στα οποία αναφέρομαι αφορούν περιστατικά που έχουν γίνει πλέον ευρέως γνωστά στην κοινή γνώμη. Ενδεικτικά ορισμένα από αυτά είναι οι εκκενώσεις καταλήψεων στέγης προσφύγων και μεταναστών, η έντονη παρουσία της αστυνομίας στην περιοχή των Εξαρχείων, με τελευταίο περιστατικό την πολιορκία καφενείου και την καταγγελία που ακολούθησε σχετικά με βασανιστήρια που υπέστη μέλος του Ρουβίκωνα από άνδρες των ΜΑΤ, οι εκκενώσεις καταλήψεων στέγης προσφύγων και μεταναστών και η έφοδος της δίωξης ναρκωτικών σε νυχτερινό κέντρο και η όλη αυθαιρεσία που ακολούθησε.

Το τελευταίο περιστατικό που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα και μονοπώλησε σε έναν βαθμό τον τηλεοπτικό διάλογο αλλά προβλημάτισε και την κοινή γνώμη δεν ήταν άλλο από τα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ με τον «υπερβάλλοντα ζήλο» των ΜΑΤ και την απαγωγή φοιτητή από την κρατική ασφάλεια. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι όλα τα παραπάνω είναι στοιχεία της αυταρχικότητας μιας συντηρητικής κυβέρνησης, αλλά προσωπικά θεωρώ τον συγκεκριμένο ισχυρισμό ανεπαρκή -αν όχι απλοϊκό.

Οι αστυνομικές επιχειρήσεις που αυξάνονται το τελευταίο διάστημα και οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού για περαιτέρω έντασή τους αποτελούν κομμάτι αυτού του ιδιόμορφου «δόγματος του σοκ» που πραγματοποιεί η κυβέρνηση.

Προφανώς και η συγκεκριμένη διαδικασία χρησιμοποιείται και για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης αλλά εδώ υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Η κυβέρνηση δεν προσπαθεί να αποκρύψει τη δράση της και σε καμία περίπτωση δεν κάνει και κάποια φιλότιμη προσπάθεια να την παρουσιάσει με κάποιο πιο όμορφο μανδύα.

Αυτό συμβαίνει φυσικά γιατί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε και πέτυχε τη δική της κανονικότητα. Αυτή της καταστροφής της διαφορετικής προοπτικής για την ελληνική κοινωνία μακριά και έξω από τη μνημονιακή πραγματικότητα με τις επιπτώσεις που αυτή μπορεί να έχει, την εγχάραξη δηλαδή του ενός και μοναδικού δρόμου. Τώρα λοιπόν, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήρθε να αποτελειώσει ό,τι απέμεινε σε μια κοινωνία χωρίς αντιστάσεις η οποία έχει δεχτεί ότι η κατάσταση δεν αλλάζει.

Έτσι λοιπόν τα δώρα ασυλίας στους τραπεζίτες, τα δώρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες του ΣΕΒ, οι αλλαγές στην εργατική νομοθεσία και η ένταση της καταστολής είναι λίγα μόνο στοιχεία αυτής της διαδικασίας εγχάραξης μιας νέας κανονικότητας. Συχνά λέγεται ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν μονόδρομοι, η κυβέρνηση θέλει να πείσει όμως για το ακριβώς αντίθετο. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας εσωτερικός εχθρός, ένας κίνδυνος που η ηρωική κυβέρνηση θα μας απαλλάξει από αυτόν και θα ξεχάσουμε τα όσα άλλα πράττει, για να παραμείνει η κοινωνία ήσυχη και η κυβέρνηση στη θέση της.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ήδη από την προεκλογική περίοδο η Νέα Δημοκρατία και ο πρόεδρός της και πλέον πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, είχαν εξαγγείλει ραγδαίες αλλαγές όσον αφορά την εγκληματικότητα, τη βία στα πανεπιστήμια αλλά και μια σειρά «κατασταλτικών» -θα έλεγε κάποιος κακοπροαίρετος- μέτρων. Ως προς αυτά η κυβέρνηση ήταν μάλλον συνεπής. Στόχο αυτά τα μέτρα θα είχαν, όπως ισχυριζόταν η τότε αντιπολίτευση, το να επανέλθει η κοινωνική ειρήνη και η «κανονικότητα».

Η τελευταία λέξη μάλιστα χρησιμοποιήθηκε ευρέως κυρίως κατά την πρώτη φάση της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Εκτός από το γεγονός ότι η έννοια «κανονικότητα» δεν αποτελεί κάτι συγκεκριμένο αλλά ο χρήστης της αποδίδει όποιο νόημα επιθυμεί ο ίδιος, αν την απογυμνώσει κανείς από το περιεχόμενο που μπορεί ο καθένας να της προσδίδει, σημαίνει μια κατάσταση η οποία δεν εκπίπτει από τη «φύση» ή από την ομαλότητα, όποια και αν είναι αυτή.

Πώς γίνεται όμως να προσβλέπει κανείς στην ομαλότητα, χρησιμοποιώντας την ένταση; Η ομαλότητα την οποία οραματίζεται η κυβέρνηση δεν έχει να κάνει σε καμία περίπτωση με την κοινωνική ευημερία και γαλήνη, αλλά με την καταστολή των αντιδράσεων. Δηλαδή η Νέα Δημοκρατία χρησιμοποιεί την έννοια της κανονικότητας, όχι για να καθησυχάσει αλλά για να εμφυσήσει τον φόβο στους πολίτες. Όποιος αντιδρά και αντιστέκεται στα κυβερνητικά μέτρα, θα χαρακτηρίζεται παράνομος και ως εκ τούτου «μη κανονικός». Επίκεντρο της συγκεκριμένης στόχευσης αποτέλεσε η νεολαία και δη η φοιτητιώσα.

Οι φοιτητές βρίσκονται στα πανεπιστήμια για να παράξουν έρευνα, για να αναζητήσουν και να μεταβάλουν. Αυτή η διαδικασία περνάει από τη φάση της αμφισβήτησης. Ακριβώς για αυτό το λόγο οι φοιτήτριες και οι φοιτητές των ελληνικών πανεπιστημίων ήταν οι πρώτοι που δεν δέχτηκαν την έννοια της κανονικότητας όπως επιχείρησε η κυβέρνηση να παρουσιάσει και την απέρριψαν ως έννοια συντήρησης, μέσω των στελεχών της αλλά και των μέσων μαζικής ενημέρωσης που χειρίζεται.

Έτσι οι κινητοποιημένοι φοιτητές ονομάστηκαν «μπαχαλάκηδες» και η κυβέρνηση τους συνέδεσε ακόμα και με την εγχώρια τρομοκρατία. Έτσι λοιπόν βρήκε στο πρόσωπό τους, τον εσωτερικό εχθρό που έψαχνε. Μάλιστα αν κανείς το δει συγκριτικά, η συκοφάντηση του φοιτητικού κινήματος που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες ημέρες από την κυβέρνηση και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, είναι αναντίστοιχα μεγαλύτερη του μεγέθους των φοιτητικών κινητοποιήσεων.

Επιχειρείται δηλαδή μια προσπάθεια της κυβέρνησης σε δύο επίπεδα. Το πρώτο έχει να κάνει με αυτό που ανέφερα περί εσωτερικού εχθρού, αλλά το δεύτερο αφορά την πρόληψη μεγαλύτερων αντιδράσεων.

Τις τελευταίες εβδομάδες οι φοιτητές μαζικοποιούν όλο και περισσότερο τις κινητοποιήσεις τους. Έτσι η κυβέρνηση προσπαθεί να τους αποτρέψει. Αυτό πραγματοποιείται με αυτό που ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και παλαιός γνώριμος των ελληνικών πανεπιστημίων, Μάκης Βορίδης ονομάζει «στοιχείο αναγκαστικότητας». Όμως σε δεύτερο επίπεδο το κυβερνητικό επιτελείο έχει βαλθεί να απονομιμοποιήσει τις φοιτητικές διεκδικήσεις στα μάτια της κοινωνίας.

Κάποια πράγματα όμως δεν κρύβονται και η ανεξέλεγκτη βία απέναντι στους φοιτητές στην ΑΣΟΕΕ ήταν εξόφθαλμη και ωμή. Όσο και να προσπάθησαν κυβέρνηση και συγκεκριμένα ΜΜΕ να μεταφέρουν την επιθετική βία από τα ΜΑΤ στο φοιτητικό σώμα, απέτυχαν παταγωδώς και το κέντρο της Αθήνας γέμισε φοιτητές εντός τριών ωρών, την ίδια ημέρα.

Η ίδια διαδικασία θα κινηθεί και σε περίπτωση που δούμε για παράδειγμα πολυπληθείς απεργιακές ή άλλες κινητοποιήσεις. Ο Μάκης Βορίδης άθελα ή ηθελημένα ανέφερε σήμερα κάτι πολύ ορθό. Το κράτος είναι ο μοναδικός φορέας που έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί έννομη βία. Το ξύλο στους φοιτητές εμπίπτει στην κρατική έννομη βία. Μια παράνομη πράξη συμβαίνει, μια νόμιμη βία εξαπολύεται. Ακόμα και αν δεν είναι και πολύ νόμιμη καμιά φορά. Όμως είναι ο κάθε νόμος δίκαιος; Υπάρχει χώρος αμφισβήτησης του νόμου; Υπάρχει χαραμάδα διαμαρτυρίας;

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα γεννώνται για άλλη μια φορά στην ελληνική κοινωνία και το κάθε στοιχείο αναγκαστικότητας δεν μπορεί να τα απαντήσει. Για αυτό το λόγο επιλέγει την συκοφάντηση και επιχειρεί την επίθεση στο ήθος του αντιπάλου, επιστρατεύοντας ακόμα και το ψεύδος το οποίο τα κυρίαρχα ΜΜΕ είναι πάντα πρόθυμα να αναπαράγουν.

Αυτό το οποίο απαντάται σήμερα είναι μόνο η προσπάθεια μερικών νέων παιδιών να ζήσουν καλύτερα από το μέλλον που οραματίζεται για αυτά η κυβέρνηση, και επειδή κάποια ρητά είναι αθάνατα, «ή θα είστε ελεύθεροι ή θα είστε ήσυχοι. Και τα δυο μαζί δεν γίνεται».

https://thepressproject.gr/

Διώχνουν μαζικά τους κατοίκους του κέντρου της Αθήνας

Η Νεκταρία έμενε 10 χρόνια σε διαμέρισμα στα Εξάρχεια, μέχρι που ένας όμιλος αγόρασε όλη την πολυκατοικία και η ίδια εξαναγκάστηκε σε έξωση. Έψαχνε πολλούς μήνες σπίτι, είχε απελπιστεί. 

«Τα προσφερόμενα σπίτια στα Εξάρχεια είναι πολύ λίγα και ακριβά», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Τελικά βρήκε στην περιοχή της πλατείας Κάνιγγος. Μια άλλη πολυκατοικία, που στεγαζόταν το πρατήριο των ΕΛΤΑ κοντά στο Πολυτεχνείο, αγοράστηκε και όλοι έπρεπε να μετακομίσουν μέσα σε τέσσερις μήνες, περιγράφει. «Οι ιστορίες των κατοίκων και επαγγελματιών που εκδιώχνονται και δυσκολεύονται να βρουν στέγη είναι αμέτρητες τόσο στα Εξάρχεια, όσο και στο Κουκάκι και αλλού».

Ο Δημήτρης Μοιρόπουλος δουλεύει στο παντοπωλείο του πατέρα του στην οδό Γραβιάς γωνία με Εμμανουήλ Μπενάκη από μικρό παιδί. Τα τελευταία δέκα χρόνια η κίνηση είχε πέσει πολύ, κυρίως λόγω του ότι ο μόνιμος πληθυσμός έφυγε από τη γειτονιά. Καταστήματα κατέβασαν τα ρολά, πολλά κτήρια παρέμειναν κενά, οι δρόμοι σκοτεινοί, λίγο κόσμο συναντά κανείς στο δρόμο μετά το απόγευμα. Ο κ. Μοιρόπουλος θα είχε κλείσει το παντοπωλείο, αν δεν είχαν έρθει οι τουρίστες. «Μου θυμίζουν τους Έλληνες πελάτες πριν από 20 χρόνια, κάνουν γερό λογαριασμό», θα πει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Σε πολλές περιοχές του κέντρου της Αθήνας εμφανίζεται το εξής σχήμα: οι μόνιμοι κάτοικοι μειώνονται, και τα ενοίκια και οι τιμές των ακινήτων σημειώνουν συνεχή άνοδο τα τελευταία χρόνια. Ο Κωστής Χατζημιχάλης, ομότιμος καθηγητής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι η «εκδίωξη των κατοίκων οφείλεται σε λανθασμένες μακροχρόνιες πολιτικές, ενώ η στεγαστική ανάγκη των πολιτών επιδεινώθηκε εξαιτίας της στροφής στην "τουριστικοποίηση" του κέντρου της Αθήνας και όχι στη διατήρηση ή ανοικοδόμηση κατοικιών». Άλλωστε, όπως τονίζει ο Νίκος Κουραχάνης, μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου Εργαστηρίου Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο στο ΑΠΕ-ΜΠΕ «οι στεγαστικές πολιτικές στην Ελλάδα πάντα υστερούσαν, μετά το 2012 εξαφανίστηκαν τελείως».

Η συρρίκνωση του μόνιμου πληθυσμού του κέντρου

«Η Αθήνα είχε πολύ κόσμο και πάρα πολλά καταστήματα, σε όλα τα ισόγεια υπήρχαν μαγαζιά», θυμάται ο κ. Μοιρόπουλος. Στη Σόλωνος, στη Χαριλάου Τρικούπη, χαμηλά στην Μπενάκη, σε όλα τα διαμερίσματα έμενε κόσμος. Τώρα είναι είτε γραφεία, είτε κενά, είτε δίνονται για βραχυχρόνια μίσθωση τύπου airbnb.

Όλοι ξυπνούσαν νωρίς, ίσχυε και το δωρεάν στα λεωφορεία πριν τις οχτώ, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, περιγράφει ο κ. Μοιρόπουλος. Τα μαγαζιά άνοιγαν χαράματα, έβγαιναν μυρωδιές από τα τυροπιτάδικα. Και έβλεπες παρέες μέχρι αργά τη νύχτα έξω. Ιδιαίτερα στην περιοχή των Εξαρχείων και της πλατείας Κάνιγγος, μόλις σχολούσαν τα φροντιστήρια γινόταν «διαδήλωση» από μαθητές.

Από τη δεκαετία του 1990 και την έλευση των πολυκαταστημάτων και των αλυσίδων, αρκετά μαγαζιά άρχισαν να απομακρύνονται από το κέντρο, περιγράφει ο κ. Μοιρόπουλος. «Και άνθρωποι, ήδη από το 1993 αποχαιρετούσα φίλους που μετακόμιζαν Χαλάνδρι, Κηφισιά και λοιπά προάστια», λέει. Επίσης, πολλοί δικηγόροι και συμβολαιογράφοι πήγαν τα γραφεία τους προς Κολωνάκι και Σύνταγμα. Τα τελευταία δέκα χρόνια πρώην κάτοικοι της περιοχής μετακινούνται προς Πετράλωνα, Κουκάκι. Από τα φροντιστήρια ελάχιστα έμειναν, μετακόμισαν κι αυτά.

Ο κ. Μοιρόπουλος πήγαινε δημοτικό στο 37ο στην Κωλέττη, που στεγαζόταν και το 35ο. Στην έκτη τάξη υπήρχαν δυο τμήματα και το 35ο τρία, από 30-35 παιδιά το κάθένα. Πια, το 37ο έχει κλείσει και έχει μείνει το 35ο, με ένα τμήμα και 18 παιδιά.

«Αυτό που κρατούσε ζωντανό το κέντρο ήταν τα ισόγεια μαγαζιά και οι άνθρωποι στους ορόφους»

 Ο κ. Θέμης διατηρεί εδώ και 40 χρόνια κατάστημα με αθλητικά είδη χαμηλά στην οδό Θεμιστοκλέους. Η καταναλωτική κίνηση δεν έχει μειωθεί ιδιαίτερα, άλλωστε ο δρόμος παραδοσιακά είναι γνωστός για όποιον αναζητά αθλητικά παπούτσια. «Το ό,τι βρισκόμαστε κοντά στο μετρό, μάς έσωσε μέσα στην κρίση», εξηγεί ο κ. Θέμης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, όμως, είναι το αυξημένο κόστος λειτουργίας της επιχείρησης εξαιτίας της εγκληματικότητας. Του έχουν «ανοίξει», όπως λέει, το μαγαζί πολλές φορές και με διάφορους τρόπους και αναγκάστηκε να τοποθετήσει διπλά ρολλά, συστήματα ασφαλείας, άνθρωπο από εταιρία φύλαξης για τη νύχτα.

Συχνά κανείς αναφέρεται στα επεισόδια, ως αιτία φυγής των ανθρώπων. Ο κ. Μοιρόπουλος δε συμφωνεί: «Επεισόδια υπήρχαν πάντα στην περιοχή, και πιο σκληρά, όπως με τον Καλτεζά, το Χημείο, τις καταλήψεις του 1990-91», αναφέρει ο κ. Μοιρόπουλος.

Υπήρχε, όμως, συνεχής κίνηση, μέχρι πριν σχεδόν μια δεκαετία τα Εξάρχεια ήταν το ασφαλέστερο μέρος της Αθήνας, περπατούσες μόνος σου μες στη νύχτα, ενώ στα προάστια οι άνθρωποι φοβόντουσαν, αναφέρει ο κ. Μοιρόπουλος. Η σημερινή μείωση των κατοίκων και των καταστημάτων, είχε ως επακόλουθο την αύξηση της εγκληματικότητας.

«Αυτό που κρατούσε ζωντανό το κέντρο ήταν τα ισόγεια μαγαζιά και οι άνθρωποι στους ορόφους, μαζί με την κουλτούρα και τη φιλοσοφία του κόσμου», αναπολεί ο κ. Μοιρόπουλος.

«Καταστροφικές επιλογές ήδη από το 1980 και το 1990 οδήγησαν στο σταδιακό εκτοπισμό των κατοίκων του κέντρου της Αθήνας»

Σύμφωνα με τον κ. Χατζημηχάλη, ο σταδιακός εκτοπισμός των μόνιμων κατοίκων οφείλεται σε «λανθασμένες και καταστροφικές» θεσμικές επιλογές και σε πολεοδομικά σχέδια ήδη από τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Οι βραχυχρόνιες μισθώσεις τύπου airbnb, που έδωσαν μια οικονομική ανάσα σε φτωχά και μεσαία νοικοκυριά, τα αυξημένα ενοίκια και η «τουριστικοποίηση» παραδοσιακών γειτονιών ήρθαν να «κουμπώσουν» πάνω σε μακροχρόνιες διαδικασίες, που είχαν ήδη αφήσει το στίγμα τους.

Αρκετά υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες, το Εφετείο, το Ειρηνοδικείο μετακόμισαν από το κέντρο της Αθήνας μαζί και 3 με 5.000 υπάλληλοι, πολλοί εκ των οποίων ήταν κάτοικοι και καταναλωτές. Επίσης, πανεπιστημιακές σχολές όδευσαν προς του Ζωγράφου. Ταυτόχρονα, πολλά μεγάλα ακίνητα του Δημοσίου παρέμειναν άδεια, δημιουργώντας «νεκρές περιοχές» στο κέντρο της Αθήνας, εξηγεί ο κ. Χατζημηχάλης.

Από το 1991 μέχρι το 2011, από το δήμο Αθηναίων έφυγαν 180 με 200.000 κάτοικοι, οι περισσότεροι προς τα προάστια. Από την άλλη, 150.000 νέοι κάτοικοι από άλλες εθνικότητες μετοίκησαν.

Τα παλιότερα καταστήματα χονδρικής και λιανικής κλείνουν, μεταξύ άλλων, εξαιτίας των πεζοδρομήσεων, και των μεγάλων πολυκαταστήματων (ενδυμάτων, επίπλων κλπ) στις περιφερειακές συνοικίες. Χωρίς πρόσβαση με αυτοκίνητο, τα μαγαζιά δεν μπορούν να σταθούν. Όταν ήταν σε λειτουργία προσέλκυαν κόσμο, ενώ οι ιδιοκτήτες τους συχνά έμεναν κοντά. Στη θέση τους ανοίγουν καφετέριες, καταστήματα εστίασης και διασκέδασης, τοποθετούνται τραπεζοκαθίσματα, υπάρχει ηχορύπανση κλπ, περιγράφει ο κ. Χατζημιχάλης. «Ευτυχώς γλιτώσαμε την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου. Αν πραγματοποιηθεί η μετατροπή του Πολυτεχνείου σε Μουσείο ή της Βαρβακείου Αγοράς σε Κόβεντ Γκάρντεν, όπως έχει προταθεί, θα δοθεί η χαριστική βολή για το κέντρο», εκτιμά ο κ. Χατζημιχάλης.

Το 2011 οι κενές κατοικίες στο δήμο Αθηναίων ήταν 132.000, σημειώνοντας μια αυξητική πορεία που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990 και εντάθηκε από το 2000 και μετά. Η οικονομική κρίση που ακολούθησε άφησε περισσότερα άδεια ή υπερχρεωμένα σπίτια πίσω, προσελκύοντας κτηματομεσιτικές επιχειρήσεις, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τον τουρισμό. Μεγάλη ώθηση στην παραπάνω τάση έδωσε ο νόμος για τη «χρυσή βίζα», προσθέτει ο κ. Χατζημιχάλης. Ως τώρα, πάνω από 4.500 άτομα έχουν αγοράσει ακίνητα, με το 78% των αγορών να καταγράφεται στην Αττική.

Δεκάδες άδειες δόθηκαν για νέα ξενοδοχεία στο κέντρο από το 2014 μέχρι σήμερα. Ξαφνικά, η Αθήνα μετατράπηκε σε προορισμό city break (στάση σε πόλη για λίγες ημέρες). Οι περισσότεροι επενδυτές ήταν κεφαλαιούχοι από το εξωτερικό (Κίνα, Τουρκία, Ισραήλ, κ.α). Οι επενδύσεις αφορούσαν μετατροπές οικοδομών σε ξενοδοχεία, διαμερίσματα τύπου airbnb, γραφεία, όχι νέες κατοικίες. Σήμερα στην Αθήνα περίπου τα μισά σπίτια από την πλατφόρμα του airbnb ανήκουν σε επιχειρήσεις, οι οποίες εισπράττουν ενοίκιο 15-30% επί των εσόδων.

«Κάπως έτσι καταλήξαμε κεντρικές περιοχές της Αθήνας, όπως το Κουκάκι, το Παγκράτι, η Κυψέλη, του Ζωγράφου, τα Εξάρχεια να αντιμετωπίζουν πρόβλημα έλλειψης κατοικίας», καταλήγει ο κ. Χατζημιχάλης.

   Αδύναμες οι στεγαστικές πολιτικές της Ελλάδας

Στην Ελλάδα οι στεγαστικές πολιτικές διαχρονικά ήταν πολύ αδύναμες, τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κουραχάνης. Στα χρόνια της κρίσης, αντί να διευρυνθούν και να περιλάβουν τους ανθρώπους με στεγαστική επισφάλεια λόγω ανεργίας, στεγαστικών δανείων, εξαϋλώθηκαν τελείως. Το 2012 καταργήθηκε ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας, ο οποίος, έστω και σποραδικά, "αποτελούσε τη μοναδική προσφορά στην κοινωνική κατοικία". Στη δυτική Ευρώπη, ακόμα και σε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, που δεν έχει παράδοση στην κοινωνική πολιτική, υπάρχουν επιδοτήσεις και μέτρα ενάντια στην απώλεια στέγης.

Πηγή: http://www.enallaktikos.gr/ar50962el-diwxnoyn-mazika-toys-katoikoys-toy-kentroy-tis-athinas.html?fbclid=IwAR2oKuu5vH0XwgPF_uFGY6hjAO8OcIZihzzzYb6sykKWCCjNcWmWvEN2QQY#.XcaiTDBJFQ4.facebook

Θάψτε την είδηση, αλλά όχι τον ύπνο του Κυριάκου Μητσοτάκη

του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Από το πρωί παίζει μία πολύ σημαντική είδηση: εισαγγελείς λένε πως έλαβαν καταγγελία ότι ο Γιάννης Στουρνάρας απείλησε μάρτυρα στην υπόθεση Novartis.

Το Documento παρουσίασε έγγραφο —έχει διαβιβαστεί στη Βουλή από τις 16 Οκτωβρίου, μέσω του υπουργού Δικαιοσύνης— που υπογράφουν η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη και οι εισαγγελείς Στυλιανός Μανώλης και Χρήστος Ντζούρας, και στο οποίο αναφέρεται ότι ο Νίκος Μανιαδάκης, την περίοδο Οκτώβρη - Νοέμβρη 2018 όταν ήταν ακόμη προστατευόμενος μάρτυρας (τώρα είναι κατηγορούμενος), τους ενημέρωσε πως ο Γιάννης Στουρνάρας τον κάλεσε στην Τράπεζα της Ελλάδας και τον απείλησε.

Η είδηση είναι πολύ μεγάλη, όπως καταλαβαίνετε. Η καταγγελία απίστευτη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η εισαγγελία διέταξε κατευθείαν έρευνα, στην οποία αναμένεται να κληθούν να καταθέσουν τόσο ο Γιάννης Στουρνάρας, όσο και ο Νίκος Μανιαδάκης.

Ε, λοιπόν, αυτή η είδηση δεν παίζει σχεδόν πουθενά. Ούτε στην τηλεόραση ούτε στα ραδιόφωνα ούτε καν στα μεγάλα sites όπως βλέπετε παρακάτω (Πρώτο Θέμα, ΣΚΑΪ, iefimerida, in.gr κ.ά.).

Τσιμουδιά.

Δεν έχει βγάλει και ανακοίνωση ο Γιάννης Στουρνάρας για να «πιαστούν», τουλάχιστον από αυτήν, προκειμένου να γράψουν κάτι. Οπότε έθαψαν την είδηση.

Αυτό είναι πρόβλημα δημοκρατίας πρώτα απ'  όλα. Δεν ξέρω αν θα κρατήσει πολύ ακόμα. Προς το παρόν δείχνει να έχει αποτέλεσμα. Ο περισσότερος κόσμος δεν μαθαίνει πολλά από αυτά που συμβαίνουν, όλα εκείνα δηλαδή που η «δικτατορία» των ΜΜΕ αποφασίζει να καλύψει.

Δεν νομίζω να έχουμε ξαναζήσει τέτοια κατάσταση. Πρωτοφανή πράγματα. Κι επικίνδυνα.

Κι αν το ΒΗΜΑ δεν γράφει για τον Στουρνάρα, γράφει για τον ύπνο του πρωθυπουργού. Τον κανονικό ύπνο. Ιδού, λοιπόν, η δημοσιογραφία του σήμερα, θαυμάστε την:

«Νομίζετε ότι ένας πρωθυπουργός κοιμάται άνετα, ήρεμα και χωρίς τύψεις τα βράδια; Εξαρτάται από τον πρωθυπουργό, θα μου πείτε. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο νυχτερινός ύπνος είναι ήρεμος. Και ξέρετε γιατί; Όχι, επειδή, όπως λέει, έλυσε όλα τα προβλήματα της χώρας. "Αλλά γιατί κάθε βράδυ νιώθω πως έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά, έχω κάνει ό,τι περνά από το χέρι μου για να πάμε ακόμα ένα βήμα μπροστά"».

πηγή: https://www.efsyn.gr/stiles/ypografoyn/216157_thapste-tin-eidisi-alla-ohi-ton-ypno-toy-kyriakoy-mitsotaki?fbclid=IwAR2JVchPhhc0n2xKlD0iARS5i0U9xoO2JpGcIAIYYA3SRl1W9cRMAYwAKtQ

Μικρή μειοψηφία ελέγχει τον παγκόσμιο πλούτο

Του Μπάμπη Μιχάλη

Την ακραία άνιση κατανομή του πλούτου στον πλανήτη αντικατοπτρίζει για ακόμη μια χρονιά η δέκατη ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Ερευνών του ελβετικού τραπεζικού κολοσσού Credit Suisse.

Η έκθεση Global Wealth 2019 που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα δείχνει ότι ο παγκόσμιος πλούτος των νοικοκυριών αυξήθηκε στο 12μηνο Ιουλίου 2018-Ιούνιου 2019 κατά 2,6% σε σχέση με ένα 12μηνο νωρίτερα, φτάνοντας τα 360 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Είναι κατά 70% μεγαλύτερος σε σχέση με δέκα χρόνια πριν (212 τρισ. δολάρια), ενώ οι προβλέψεις της Credit Suisse είναι ότι στα επόμενα πέντε χρόνια θα αυξηθεί κατά ακόμη 27%, αγγίζοντας το 2024 τα 459 τρισ. δολάρια.

Παρά τη μεγάλη άνοδο όμως, το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πλούτου βρίσκεται στα χέρια μιας πολύ μικρής μειοψηφίας της ανθρωπότητας που συνεχίζει να συσσωρεύει χωρίς αύριο, στερώντας από δισεκατομμύρια ψυχές τα αναγκαία.

Σύμφωνα με την έκθεση, περίπου 47 εκατομμύρια άνθρωποι, μόλις το 0,9% των ενηλίκων του πλανήτη, κατέχουν σήμερα όλοι μαζί 158,3 τρισ. δολάρια, περίπου, δηλαδή το 44% του παγκόσμιου πλούτου. Εχουν έκαστος περιουσία μεγαλύτερη του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, ενώ οι 55.920 εξ αυτών πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια και οι 4.830 πάνω από 500 εκατ. δολάρια.

Η τάξη των εκατομμυριούχων αύξησε πέρυσι κατά 1,1 εκατ. τα μέλη της κυρίως χάρη στη συμβολή των «συνήθων υπόπτων» ΗΠΑ και Κίνας, όπου οι πολιτικές Τραμπ και ακραίας εργασιακής εκμετάλλευσης του Πεκίνου ενισχύουν περαιτέρω τη συσσώρευση στα χέρια των λίγων.

Ο συνολικός πλούτος αυτού του πλουσιότερου 1% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού έχει τετραπλασιαστεί μέσα σε μια εικοσαετία, από 39,6 τρισ. δολάρια το 2000 στα 158,3 τρισ. δολάρια το 2019. Το 43% των μελών αυτής της ελίτ κατοικεί στη Βόρεια Αμερική, το 28% στην Ευρώπη ενώ το 16% σε χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού (εξαιρουμένων της Κίνας και της Ινδίας).

Είναι δηλαδή συγκεντρωμένη σε συγκεκριμένες χώρες και περιοχές του πλανήτη και τείνει να μοιράζεται τον ίδιο τρόπο ζωής, συμμετέχοντας στις ίδιες παγκόσμιες αγορές ειδών πολυτελείας- ακόμη και όταν κατοικούν σε διαφορετικές ηπείρους.

Το χαρτοφυλάκιο του πλούτου τους είναι παρόμοιο, με έμφαση σε μετοχές, ομόλογα, παράγωγα και άλλες αξίες του χρηματοοικονομικού τομέα που ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς από τις πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης και χαμηλών επιτοκίων, τις οποίες πολιτικές ακολούθησαν οι κεντρικές τράπεζες στα τελευταία 10 χρόνια.

Στην «απέναντι όχθη» -και ενώ μεσολαβούν δύο μεσαίες τάξεις- υπάρχουν περίπου τρία τρισεκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή πάνω από το 55% του ενήλικου πληθυσμού της Γης. Είναι οι ενήλικοι της ανθρωπότητας που έχουν πλούτο μικρότερο των 10.000 δολαρίων. Ολοι μαζί κατέχουν 6,3 τρισ. δολάρια, δηλαδή μόλις το 1,8% του συνολικού παγκόσμιου πλούτου.

Ακραία ανισότητα

Ενα μεγάλο μέρος αυτής της τάξης μαζί με τα εκατοντάδες εκατομμύρια ανηλίκων του Τρίτου Κόσμου συνθέτουν περίπου το 50% της ανθρωπότητας που μετά βίας ξεφεύγει σήμερα από το φάσμα της ακραίας φτώχειας ζώντας με λιγότερα από 5,5 δολάρια τη μέρα.

Γι’ αυτήν την ακραία ανισότητα ο ρόλος των απανταχού κυβερνήσεων δεν είναι άμοιρος. Μόλις το 4% των παγκόσμιων φορολογικών εσόδων προέρχεται σήμερα από τη φορολόγηση του πλούτου, ενώ σε κάποιες χώρες το φτωχότερο 10% του πληθυσμού πληρώνει μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός του σε φόρους απ’ ό,τι το πλουσιότερο 10%.

Πηγή: https://www.efsyn.gr/

Νόμπελ στον οικονομολόγο που πρότεινε στάση πληρωμών και Grexit

Το νόμπελ οικονομικών απονεμήθηκε φέτος στον Ινδό οικονομολόγο Αμπιτζίτ Μπανερτζί, από κοινού με την Εστέρ Ντιφλό και τον Μάικλ Κρέμερ, «για την πειραματική προσέγγιση στην ανακούφιση της παγκόσμιας φτώχειας».

Ο Αμπιτζίτ Μπανερτζί, μαζί με άλλους 40 οικονομολόγους, είχε απαντήσει τον Φεβρουάριο του 2015 σε ερωτήσεις του πανεπιστημίου του Σικάγου σχετικά με την ελληνική κρίση, τα αιτήματα της τρόικας και τις επιπτώσεις που θα είχε για τον ελληνικό πληθυσμό μια αθέτηση πληρωμών.

Ο ίδιος σημείωσε ότι η διακοπή της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους θα είχε θετικά αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία, ενώ έκανε λόγο και για αλλαγή της ισοτιμίας του νομίσματος, κάτι που μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με έξοδο από το ευρώ.

Οι ερωτηθέντες έπρεπε να απαντήσουν μονολεκτικά αν συμφωνούν ή διαφωνούν με μια πρόταση που τους παρουσιαζόταν και να τεκμηριώσουν την σκέψη τους με μια πρόταση.

Οι τρεις ερωτήσεις και οι αντίστοιχες απαντήσεις του – νομπελίστα πλέον – οικονομολόγου ήταν οι εξής:

1) O μέσος Έλληνας πολίτης θα ευνοηθεί (οικονομικά) εάν επικρατήσει το “ναι” στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου για το αν θα πρέπει να γίνουν δεκτοί οι όροι που προσφέρουν οι δανειστές της Ελλάδας.

– Διαφωνώ. Πιστεύω ότι μια αλλαγή της νομισματικής ισοτιμίας μπορεί να επιφέρει μια πιο βιώσιμη κατεύθυνση για την ελληνική οικονομία.

2) Σε δέκα χρόνια, η κατά κεφαλήν αγοραστική δύναμη στην Ελλάδα θα είναι υψηλότερη εάν – αντί να συνεχίσουν την αποπληρωμή του χρέους για την επόμενη δεκαετία και αποδεχτούν τους δημοσιονομικούς κανόνες που επικρατούν αυτή τη στιγμή – αρνηθεί να συνεχίσει το πρόγραμμα της Τρόικας και προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών.

– Συμφωνώ. Η συσσώρευση δημοσίου χρέους είναι ιδιαίτερα κοστοβόρα ενώ η εσωτερική ζήτηση αποτελεί σημαντικό πρόβλημα. Η κυβέρνηση αναλώνεται σε προσπάθειες (οικονομικής) πυρόσβεσης αντί να ασκεί πραγματική πολιτική.

3) Η υπερπροσφορά για την έκδοση ομολόγων από την Ελλάδα και την Πορτογαλία, σημαίνει ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο στάσης πληρωμών από κάποιο κράτος στο προσεχές μέλλον.

– Διαφωνώ. Πρόκειται για μικρές χώρες. Αν και δεν είναι πολύ πιθανό, δεν είναι αδύνατο να υπάρξει κάποιο πολιτικό σοκ για κάποια μεγαλύτερη χώρα. Και τότε όλα τα ενδεχόμενα θα είναι ανοιχτά.

https://info-war.gr/nompel-ston-oikonomologo-poy-proteine-stasi-pliromon-kai-grexit-gia-tin-ellada/

Η Υποχρεωτική Διαμεσολάβηση, οι επιδιώξεις, ο αντίλογος- Μία επίμονη και αγωνιώδης προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της Δικαιοσύνης

Άρθρο - απάντηση στην υποχρεωτικότητα προσφυγής στη Διαμεσολάβηση

του Χριστόφορου Σεβαστίδη,

Δ.Ν- Εφέτη, Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων

Δεν πρόκειται για κάποιο νέο εφεύρημα ούτε μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι τίθεται και πάλι στο τραπέζι των συζητήσεων. Κανείς από τους ενδιαφερόμενους άλλωστε δεν έκρυψε μέχρι σήμερα τον διακαή πόθο του να περάσει ως καινοτόμο ένα νομοθέτημα που δήθεν θα ανακουφίσει τα Δικαστήρια από τον υπερβολικό φόρτο εργασίας.

Το moratorium που κηρύχθηκε με την Υπουργική Απόφαση της 26ης Σεπτεμβρίου 2018 γνωρίζαμε ότι θα είχε περιορισμένο χρονικό ορίζοντα αφού δεν κατήργησε τις διατάξεις του νόμου για την υποχρεωτική ιδιωτική διαμεσολάβηση αλλά ανέστειλε την εφαρμογή τους για ένα έτος.

Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή τους. Στις 28 Δεκεμβρίου 2017 αναρτάται για πρώτη φορά στη σελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης πρόταση διαβούλευσης για την Ιδιωτική Διαμεσολάβηση, με καταληκτική ημερομηνία διαβούλευσης την 2α Ιανουαρίου 2018! Η Ένωσή μας εντόπισε αμέσως τον προσχηματικό χαρακτήρα μιας διαβούλευσης που γίνεται για 5 ημέρες και μάλιστα μέσα στην αργία της Πρωτοχρονιάς.

Σε άρθρο που δημοσίευσα με τον Πρόεδρο Πρωτοδικών, Χαράλαμπο Σεβαστίδη, με ημερομηνία 30-12-2017 και με τίτλο «Ιδιωτικοποιείται η Δικαιοσύνη» επισημάνθηκαν τα χαρακτηριστικά του νομοσχεδίου που ήταν η απονομή της ιδιότητας του διαμεσολαβητή – οινοεί δικαστή σε οποιονδήποτε ιδιώτη απόφοιτο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς κανένα εχέγγυο προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας, η υποχρεωτικότητα της υπαγωγής μιας υπόθεσης στον ιδιώτη διαμεσολαβητή και το κόστος που θα υποχρεωθεί να καταβάλει ο πολίτης που επιθυμεί να προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

Αναρωτηθήκαμε για ποιόν λόγο η Κυβέρνηση δεν επιθυμεί να προάγει τον θεσμό της δικαστικής μεσολάβησης, που θα διεξάγεται από ανεξάρτητο Δικαστή και δεν θα έχει καμία επιβάρυνση για τον προσφεύγοντα, τη στιγμή που υπήρχε ήδη κατατεθειμένο σχέδιο επεξεργασμένο από την Ένωσή μας. Αναφερθήκαμε στον κίνδυνο από τη λειτουργία «παραδικαστηρίων» που θα προσλαμβάνουν διαμεσολαβητές ως υπαλλήλους με τον κατώτατο μισθό και έναν επιχειρηματία που θα εποπτεύει και θα αποκομίζει τα κέρδη, καθώς και την «δια νόμου» απονομή προσόντων αμεροληψίας στον επιχειρηματία διαμεσολαβητή! Άμεσα συγκλήθηκε το ΔΣ της Ένωσής μας και με την 23/9-1-2018 απόφασή του αφού εξέφρασε «τις σφοδρές αντιρρήσεις στο σχέδιο νόμου για την διαμεσολάβηση το οποίο πλήττει την συνταγματικά κατοχυρωμένη απρόσκοπτη πρόσβαση του πολίτη στη Δικαιοσύνη (άρθρα 4, 5, 8 και 20 του Συντάγματος)» ζήτησε την άμεση εφαρμογή της Δικαστικής Μεσολάβησης, την σύγκληση Διοικητικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου και αποφάσισε τη διακοπή συνεδριάσεων των Δικαστηρίων πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου ως διαμαρτυρία για το περιεχόμενο και τη διαδικασία νομοθέτησης.

Ακολούθησε η υπ’ αριθμό 34/2018 απόφαση της διοικητικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η οποία με πλειοψηφία 21 έναντι 17 μελών της έκρινε την αντισυνταγματικότητα της διαδικασίας υποχρεωτικής διαμεσολάβησης του ν. 4512/2018. Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου βασισμένη και σε προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ε.Ε. θεώρησε ότι «ουσιαστικά πρόκειται όχι για αδάπανη όπως θα έπρεπε, αλλά για μια δαπανηρή υποχρεωτική διαδικασία, που έμμεσα οδηγεί (υποχρεώνει) τον ασθενέστερο διάδικο προς την κατεύθυνση να συγκατατεθεί και να αποδεχτεί τη λύση- πρόταση του Διαμεσολαβητή, παραιτούμενος από το δικαίωμα προσφυγής στο φυσικό δικαστή».

Άλλη δυσλειτουργία που εντόπισε η Ολομέλεια του ΑΠ είναι η απειλή ποινών και εξόδων σε περίπτωση που ο διάδικος δεν προσέλθει στην διαμεσολάβηση, η ανάθεση καθηκόντων διαμεσολαβητή σε μη νομικούς καθώς και η δυνατότητα να συνιστώνται ενώσεις προσώπων πιστοποιημένων διαμεσολαβητών με σκοπό την παροχή υπηρεσιών διαμεσολάβησης.

Αμέσως μετά την δημοσίευση της απόφασης της δ. Ολομέλειας του Αρείου Πάγου το Δ.Σ. της Ένωσής μας εξέδωσε Δελτίο Τύπου (345/29-6-2018) θεωρώντας «την άμεση κατάργηση όλου του πλέγματος των αντισυνταγματικών ρυθμίσεων ως καθήκον συμμόρφωσης στην κρίση του Ανωτάτου Δικαστηρίου».

Μετά την απόφαση της δ. Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, την πίεση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων και των Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας, καθώς και την γνωμοδότηση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, η οποία κατέθεσε τους προβληματισμούς κατά πόσο οι διατάξεις για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση θίγουν το δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα (άρθρο 20), αλλά και στα άρθρα 6 και 13 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και το άρθρο 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, το Υπουργείο Δικαιοσύνης ανέστειλε στις 26-9-2018 την υποχρεωτική διαμεσολάβηση, απόφαση που χαιρετίστηκε με την από 27-9-2018 ανακοίνωση της Ένωσής μας.

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης επανέρχεται σήμερα στο ίδιο ζήτημα και καταθέτει νομοσχέδιο για την ιδιωτική διαμεσολάβηση όμοιο στα βασικά του σημεία με το ν. 4512/2018 που κρίθηκε ως αντισυνταγματικός. Έχουν αρθεί τα προβλήματα που εντόπισε η δ. Ολομέλεια του Αρείου Πάγου; Το πρώτο κεφαλαιώδες ζήτημα αφορά το κόστος, που κατά την εκτίμηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου θα αγγίζει τα 2.000 ευρώ για μία μέσης δυσκολίας υπόθεση που θα απαιτεί απασχόληση 10 ωρών. Το αρχικό κείμενο του ν. 4512/2018 προέβλεπε αμοιβή 170 ευρώ για τις πρώτες 2 ώρες απασχόλησης και 100 ευρώ ελάχιστη ωριαία αμοιβή για απασχόληση άνω των 2 ωρών.

Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε προς διαβούλευση την προηγούμενη εβδομάδα προβλέπει κατ’ αρχήν αμοιβή 50 ευρώ για την «υποχρεωτική αρχική συνεδρία» ποσό το οποίο βαρύνει και τα δύο μέρη. Εδώ έχουμε μία πρωτοτυπία! Οι εταιρίες διαμεσολάβησης θα εισπράττουν 50 ευρώ από κάθε διάδικο (άρα συνολικά 100 ευρώ) χωρίς να μπαίνουν στην ουσία της υπόθεσης, αλλά μόνο γιατί ενημερώνουν τα εμπλεκόμενα μέρη για τα οφέλη της διαμεσολάβησης. Ένα δηλαδή υποχρεωτικό παράβολο που θα καταβάλουν οι πολίτες στις ιδιωτικές εταιρίες. Ο τζίρος από τις δεκάδες χιλιάδες υποθέσεις που υποχρεωτικά θα περνούν από τις εταιρίες θα είναι ανυπολόγιστος! Ο διάδικος που θα επιλέξει να οδηγηθεί στην εταιρία διαμεσολάβησης με τον δικηγόρο του θα καταβάλει ως αμοιβή του δικηγόρου άλλα 50 ευρώ. Στη συνέχεια για κάθε ώρα διαμεσολάβησης (μετά την υποχρεωτική αρχική συνεδρία) η ελάχιστη αμοιβή ορίζεται σε 80 ευρώ. Συνεπώς στο ακριβώς όμοιο παράδειγμα που αναφέρθηκε από την δ. Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, το σύνολο των εξόδων θα ανέρχεται πλέον σε 800 ευρώ, χωρίς να συνυπολογίσουμε και την αμοιβή των δικηγόρων η οποία είναι υποχρεωτική μετά την αρχική συνεδρία. Συνιστά η νέα ρύθμιση συμμόρφωση στο διατακτικό της Ολομέλειας που απαιτεί «αδάπανη» διαδικασία, όταν ο μηνιαίος μισθός στον ιδιωτικό τομέα μετά βίας αγγίζει τα 600 ευρώ; Η Ολομέλεια έκρινε ότι στο υπερβολικό κόστος της διαμεσολάβησης θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η επιβολή ποινών στους διαδίκους που αρνούνται να προσέλθουν στον διαμεσολαβητή. Το κατατεθέν νομοσχέδιο επιμένει και προβλέπει χρηματική ποινή μεταξύ 120 και 300 ευρώ για όποιον δεν προσέρχεται στην υποχρεωτική αρχική συνεδρία.

Το τρίτο σημείο αντισυνταγματικότητας που εντόπισε η Ολομέλεια υπό το καθεστώς του αρχικού ν. 4512/2018 ήταν η δυνατότητα να ορίζεται διαμεσολαβητής και κάποιος που μπορεί να μην είναι νομικός. Ακριβώς η ίδια διάταξη παραμένει και στο νέο νομοσχέδιο, προκειμένου τα ιδιωτικά κέντρα διαμεσολάβησης να έχουν τη δυνατότητα πρόσληψης φτηνού εργατικού δυναμικού μέσα από τη δεξαμενή των «αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή κατόχων ισότιμου πτυχίου της αλλοδαπής». Τέλος η Ολομέλεια θεώρησε αντισυνταγματικό το άρθρο 196 του ν. 4512/2018, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα σύστασης ενώσεως προσώπων πιστοποιημένων διαμεσολαβητών με σκοπό την παροχή υπηρεσιών διαμεσολάβησης διότι «οι διατάξεις αυτές είναι προβληματικές και δεν καλύπτουν τις εγγυήσεις αμεροληψίας, ουδετερότητας και ανεξαρτησίας που πρέπει να εξασφαλίζει ένα σύστημα υποχρεωτικής μάλιστα διαμεσολάβησης». Το νέο νομοσχέδιο ούτε καν μπήκε στον κόπο να τροποποιήσει την παραπάνω διάταξη, η οποία μένει όπως σχεδιάστηκε αρχικά!

Η αναφορά που πολύ συχνά γίνεται στην Οδηγία 2008/52/ΕΚ, όπως κάνει και η αιτιολογική έκθεση του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, είναι προσχηματική αφού το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας περιορίζεται μόνο στις διασυνοριακές διαφορές με πρόβλεψη του εκούσιου- προαιρετικού χαρακτήρα της διαμεσολάβησης. Η επέκταση της διαμεσολάβησης σε όλες τις ιδιωτικές διαφορές κατά τρόπο επιτακτικό – υποχρεωτικό αποτελεί ευρωπαϊκή πρωτοτυπία και επιλογή των ελληνικών κυβερνήσεων, που εδώ και καιρό βρίσκει σύμφωνους το Σ.Ε.Β., την Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος καθώς και το ΕΒΕΑ που τον Οκτώβριο του 2017 ζητούσε την υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης.

Για ποιόν λόγο επομένως μετά τις τόσες αντιδράσεις των Δικαστικών Ενώσεων, των Δικηγορικών Συλλόγων, της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, την απόφαση της δ. Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, το ίδιο ουσιαστικά νομοθέτημα με επουσιώδεις τροποποιήσεις επανέρχεται προς ψήφιση στη Βουλή; Είναι αλήθεια η υποχρεωτική ιδιωτική διαμεσολάβηση ένας τρόπος ταχύτερης επίλυσης των διαφορών και αποσυμφόρησης των Δικαστηρίων; Η εμπειρία έδειξε ότι οι πολίτες δεν εμπιστεύονται διαδικασίες στις οποίες δεν υπάρχει ο παρεμβατικός ρόλος του ανεξάρτητου Δικαστή.

Όπως προκύπτει και από την εισήγηση στην πιο πάνω δ. Ολομέλεια του Αρείου Πάγου το άρθρο 214Α του ΚΠολΔ, όπως ίσχυε από το 2000 και προέβλεπε την υποχρεωτική απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς στα γραφεία των δικηγόρων των εναγόντων, απέτυχε πλήρως (περίπου το 1-2% κατέληγε σε συμφωνία) και για το λόγο αυτό καταργήθηκε το 2011. Εάν πραγματικά πρόθεση του νομοθέτη είναι η ταχύτερη επίλυση των διαφορών με τα εχέγγυα αμεροληψίας, για ποιόν λόγο δεν συζητήθηκε ούτε από την προηγούμενη Κυβέρνηση, ούτε από την παρούσα, το ολοκληρωμένο σχέδιο που καταθέσαμε για Μεσολάβηση με την ενεργό παρουσία Δικαστικού Λειτουργού;

Στην Ομάδα Εργασίας με αντικείμενο «τη σύνταξη πορίσματος για την ενίσχυση των θεσμών της Διαμεσολάβησης, της Δικαστικής Μεσολάβησης και της Διαιτησίας» που συγκροτήθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στις 11-2-2019 δεν συζητήθηκε καν σαν εναλλακτική λύση η Δικαστική Μεσολάβηση και η Διαιτησία αλλά επικεντρώθηκε αποκλειστικά στην προώθηση της ιδιωτικής Διαμεσολάβησης. Εδώ και μερικά χρόνια τα ιδιωτικά κέντρα Διαμεσολάβησης αναμένουν το πράσινο φως για την έναρξη της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας. Σε ένα νέο προσοδοφόρο πεδίο που θεωρούνταν παραδοσιακά ο «σκληρός πυρήνας» του Κράτους, μία εκ των τριών λειτουργιών της Πολιτείας.

Η απαξίωση των δημόσιων λειτουργιών με την υποχρηματοδότησή τους και η εκ των υστέρων άντληση επιχειρημάτων από αυτήν την ίδια την απαξίωση προκειμένου να αναλάβει την διαχείριση ο «υγιής» ιδιωτικός τομέας είναι μια συνηθισμένη μέθοδος που ακολουθήθηκε ευλαβικά και με επιτυχία σε πολλές χώρες και σε πολλούς τομείς.

Ηττημένοι δεν θα είναι μόνο οι πολίτες που θα υποχρεώνονται να προσφεύγουν σε «Παραδικαστήρια» για την επίλυση της διαφοράς τους, χωρίς να γνωρίζουν το δαιδαλώδες πλέγμα των οικονομικών σχέσεων, εξαρτήσεων και συμφερόντων του Επιχειρηματία Διαμεσολαβητή. Φτωχότερη θα είναι η Δημοκρατία που αναγνωρίζει de facto την αδυναμία και την ανικανότητα να παρέχει στους πολίτες της αυτά που δικαιούνται και δέχεται να απομειώσει έναν βασικό πυλώνα της, εκχωρώντας τον στους επιχειρηματίες.

Πηγή: https://lawnet.gr